Camillo Benso (Cavour kontu): Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Addbot (mesaj | katkılar)
k Bot: Artık Vikiveri tarafından d:q166092 sayfası üzerinden sağlanan 50 vikilerarası bağlantı taşınıyor
Kısmi bağlantı düzenlemeleri yapıldı.
22. satır:
|imza = Camillo Benso, conte di Cavour Signature.svg
}}
'''Camillo Benso, Cavour Kontu''' (10 Ağustos 1810, [[Torino]] - 6 Haziran 1861, Torino), [[İtalya|italyan]] devlet adamı. Uluslararası gelişmeler ve devrimci hareketlerden yararlanarak [[Savoie Hanedanı]] yönetiminde İtalya'nın birliğini sağlayan ve yeni krallığın ilk başbakanı olan Piemonteli[[Piemonte]]li [[muhafazakar]] devlet adamı.
 
== Ailesi ve gençlik dönemi ==
Köklü bir geçmişi olan Cavourlar [[16. yüzyıl]]dan başlayarak asker ve memur olarak Savoia hanedanına hizmet etmişlerdi. Camillo'nun [[Cenevre]] doğumlu ve [[Kalvenizm|Kalvenci]] olan annesi, dönemin bütün siyasal, dinsel ve tolumsaltoplumsal akımlarına açık bir kent olan Cenevre'nin havasını aileye taşırken, babası Michele de, eski rejimle yakın bağlarından dolayı [[Fransız Devrimi]]'yle birlikte saygınlığı tehlikeye giren ailenin [[Napoleon]] döneminde yeniden seçkin bir konuma gelmesini sağlamıştı.
 
Cavour, on yaşında [[Torino]] Askeri Akademisi'ne girdi. Ailenin küçük oğlu olarak bir miras beklentisi olmadığından, önündeki tek seçenek Savoia ve Piemonte prensi Carlo Alberto'nun koruyuculuğu altında parlak bir makama ulaşmaktı. Daha öğrenciliği sırasında siyasal düşüncelere ilgi duymaya başladı. 18212deki1821'deki meşrutiyetçi Piemonte devriminin askeri öğrencilere kadar yansıyan özgürlükçü ve ulusal yankılarından etkilendi. Aile içindeki konuşmalardan Bourbonların[[Bourbon Hanedanı|Bourbon]]ların yeniden başa geçtiği [[Fransa]]'daki iç siyasal gelişmeler, [[Osmanlı]] yönetimine karşı [[Yunan isyanı|Yunan ayaklanması]], Rusya'daki özgürlükçü [[Aralıkçılar İsyanı|Dekabrist ayaklanması]] (1825) gibi güncel konuları yakından izledi. [[Benjamin Franklin]], Piemonte devriminin ünlü önderi ve uzak akrabası Santorre di Santarosa gibi kişilere ve liberallere duyduğu sempatiyi coşkulu bir biçimde açığa vurmaya başladı. Kendisinden üç yaş büyük bir askeri öğrenci olan Baron Severino Cassio'nun etkisiyle yurtsever düşüncelere yöneldi. Cumhuriyetçi olarak tanınan Cassio ile yakınlığından rahatsız olan ailesi bu ilişkiyi sona erdirmesini isteyince, büyük bir tepki gösterdi. Aileyi bu müdahaleye yönelten, Temmuz 1824'te kişisel hizmetine verildiği Prens Carlo Alberto'ya karşı takındığı ters tutumdu. Veliaht prensle arasının bozulmasına yol açan bu durum, saraydan uzaklaştırılmasına ve 20 yıl kadar hiçbir siyasal görev alamamasına neden oldu.
 
== Siyasal görüşlerinin gelişimi ==
1826'da istihkam teğmeni olarak orduya katılan Cavour, önce Torino'ya, ardından tahkimat yapılan çeşitli sınır karakollarına gönderildi. 1830'da görevli olarak gittiği Cenova'da aşırı demokratik ve cumhuriyetçi fikirleri savunan Anna Giustiniani Schiaffino'yla tanıştı. O sıralarda [[Giuseppe Mazzini]]'nin önderlik ettiği gizli devrimci örgüt [[Carbonaria]]'nın birçok üyesi sık sık Schiaffino'nun evine konuk oluyordu. Cavour, Anna Schiaffino'ya duyduğu aşk ve Severino Cassio ile yeniden kurduğu arkadaşlığın etkisiyle ateşli bir radikalizmi benimsedi. Bu arada [[Temmuz Devrimi|Temmuz 1830 Fransız Devrimi]] devrimci tutkusunu daha da pekiştirdi. Avrupa'daki siyasal olayları aktaran gazeteleri daha iyi izleyebilmek için ingilizceİngilizce öğrendi. Fransız yazarları [[Benjamin Constant]] ve [[François Guizot]]'nun liberal görüşlerinden yola çıkarak ataerkil mutlakiyetçiliğe, toprak sahipleri, [[aristokrasi]] ve [[ruhban sınıfınınsınıfı]]nın çıkarlarını temsil eden Bourbon yanlısı gericiliğe ve taht ile kilise arasındaki birliğe karşı kesin bir tutum takıldı. Bu gelişmeler üzerine yeniden resmi makamların kuşkusunu çekti ve polis gözetimi altında tutulmaya başladı. Babasının araya girmesiyle kovuşturmaya uğramayarak yalnızca uzak bir dağ kalesine sürgün edildi. Artık orduda kalamayacağını anladığından 1831'de istifa etti. Babasının girişimiyle Torino'nun güneyindeki bir köye belediye başkanı olarak atandı. Bu arada amcalarının yöredeki geniş topraklarının yönetimini de üstlendi. Kendini tarım ve iş hayatına verdi, Leri'deki topraklarını modern bir işletme durumuna getirdi. Banco di Torino'nun kuruluşuna katıldı.
 
Bu sıradan uğraşlar sırasında içine düştüğü yalnızlıktan kurtulmak için toplumsal sorunlarla ilgilenmeye başladı. Yoksulluk ve mahkumların eğitimiyle ilgili sorunları araştırmaya girişti. 1834'te yoksulluk üzerine yazdığı inceleme, ertesi yıl Londra'da yayımlanan ''Report from His Majesty's Commissioners for inquiring into the Administration and practical Operation of the Poor Laws'' (Majestelerinin Yoksullara Yardım Yasalarının Uygulanışını ve Pratikteki İşleyişini Araştırmakla Görevli Kurulun Raporu) adlı kitapçıkta yer aldı. İngiltere'deki Yoksullara Yardım Yasaları'nın tarihi üzerine ikinci kitapçığını 1835'te Torino'da yayımladı.