Radyokarbon tarihleme yöntemi: Revizyonlar arasındaki fark

== Yöntemin Bulunuşu==

Radyokarbon Tarihleme Yöntemi Chigo Üniversitesi'nde W.F. Libby(1908-1980) yönetinde çalışan bir grup bilim insanı 2.Dünya Savaşı'nda izleyen yıllarda bulmuştur.Yöntemle ilgili ilk yayın Arnold ve Libby (1949)tarafından Science dergisinde " Age determinations by [[radiocarbon]] content: Checks with samples of known age " başlığıyla yapılmıştır. Libby ve arkadaşlar, aynı zamanda yöntemleri sınamak için, ilk ölçümlerini yaşları başka yöntemlerle de belirlemiş olan Mısır Medeniyeti buluntuları ile gerçekleştirmişlerdir.Elde ettikleri radyokarbon yöntemi sonuçlarının , deneysel belirsizlik sınırları içinde , diğer yöntemlerle bulunan sonuçlarla uyuştuğu görülmüştür.Kısa bir süre içinde başka laboratuvarlar kurulmuş ve [[1950]] li yılları başlarında 8 olan laboratuvar sayısı [[1950]] li yılların sonunda 220 'ye çıkmıştır.Günümüzde yaklaşık 130 laboratuvarda radyokarbon yöntemi ile tarihleme yapılmaktadır.

 

[[Arkeoloji]]k kazılarda ele geçen buluntuların bir kısmı, içinde [[karbon]] elementi bulunan çeşitli organik buluntulardır. Karbon içeren organik buluntularda eser olarak bulunan [[radyoaktif]] <sup>14</sub>C ('''radyokarbon''') [[izotop]]unun yoğunluğu ya da radyoaktivitesi ölçülerek söz konusu buluntular ve bu buluntuların ele geçtiği tabakalar ve kontekstler tarihlenebilir. Radyokarbon tarihleme yöntemi, bulunduğu [[1950]] yılından günümüze, yaklaşık son 50 bin yılda yeryüzünde meydana gelen [[arkeoloji]]k, paleobotanik ve [[yerbilim]]sel olayların mutlak tarihlenmesi için kullanılan ana yöntem durumuna gelmiştir. Arkeolojik kazılarda ele geçen ve karbon içeren her organik buluntu radyokarbon yöntemiyle tarihlenebilir. Tarihlenmek üzere toplanan buluntulara ''örnek'' adı verilir. Tarihlenecek örnekler olarak ağaç parçaları, odun kömürü, kurumuş bitkiler, tahıl taneleri, dokuma parçaları, deri, hayvan kabukları, kemik, yemek artıkları sayılabilir.