Arapçanın romanizasyonu: Revizyonlar arasındaki fark

*<big>'''ح'''</big>: Ha harfi, boğazın tam ortası sıkılarak gırtlaktan çıkarılır ('''[[Ⱨ]]'''). Örneğin: ''Maⱨrem (Mahrem)''... Türkçede karşılığı olmayan bu sese en uygun örneklerden birisi de ''Ⱨacı (Hacı)'' sözcüğüdür. Türkçede çoğunlukla normal H harfine kayar ve o şekilde seslendirilir.

*<big>'''خ'''</big>: Hı sesi boğazın gırtlağa yakın bölümünden boğazı hırıldatmak suretiyle çıkarılan bir sestir ('''[[X]]'''). Normal H sesinden biraz daha sert ve hırıltılıdır. Standart H sesi hiçbir engele takılmadan çıkarken, bu ses boğazın üst kısmında titreşir. Örneğin: ''Bakmak'' sözcüğü Azericede, ayrıca İç ve Doğu Anadoluda ''Baḥmaḥ'' şeklinde telafuz edilir ancak kelimenin içindeki h harfleri gırtlaktan ve hırıltılı olarak çıkartılır. ''Çaxmax (Çaḥmaḥ; Çakmak), Yanmax (Yanmaḥ; Yanmak)'' gibi...

*'''[[Ż]]''': Arapçadaki Zı ('''[[ظ]]''') sesini karşılar. Türkçede bulunmayan Z ve S arası vızıltılı bir sestir. Örneğin: ''Żan, Żalim, Żafer''... Ancak Anadolu Türkçesinde normal Z harfi ile bu fark ortadan kalkmıştır.

* ''Ayın'' ('''ع''') gırtlaksı bir ses olup, kesinlikle ''sessiz'' bir harftir. Türkçe'de bu ses yoktur. (Tükçede normal A sesi ile farkı ortadan kalkmıştır). Yeryüzündeki bazı dillerde Ayın'a benzer sesler '''[[Ă]]''' ile gösterilir. Türkçe'de ise Arapça'dan gelen sözcüklerde çok nadiren kesme işareti ile kullanılır. Örneğin: ''Măruf, Ăsker, Ărab''...