II. Hurkanus: Revizyonlar arasındaki fark

'''II. Hurkanus''', [[MÖ 1. yüzyıl]]da [[Haşmonayim]] hanedanlığına bağlı başrahip ve Yahudiye kralıydı.

 

Hurkanus, eski Yahudiye kralı [[Aleksander Yanay]]'ın ve eşi Kraliçe [[Şelomtzion]]'un en büyük oğluydu. Aleksander'in [[MÖ 76]]'da ölümünün ardından krallık koltuğuna eşi ve başrahipliğe Hurkanus getirildi.

 

Şelomtzion, ardılı olarak Hurkanus'u seçip [[MÖ 67]]'de öldü. Başrahip Hurkanus, annesinin dini görüşlerini benimseyip [[Farisiler]]i desteklemekteydi. Babası Aleksander Yanay ise [[Sadukiler]] safhasında yer alıyordu.

 

Hurkanus, babasının Sadukici görüşlerini benimseyen kardeşi [[II. Aristobulus]]'un ayaklanmasıyla güçlükle üç ay tahtta kalabildi. Hurkanus, paralı askerlerini ve takipçilerini yanına alıp kardeşiyle yüzleşmek için yola koyuldu. Kardeşiyle [[Eriha]]'da karşılaşınca Hurkanus'un askerleri taraf değiştirip Aristobulus'a katıldı böylece kardeşlerin küçüğü çatışmadan zaferle ayrıldı.

 

Hurkanus, [[Kudüs]]'teki kalesine sığındı; II. Aristobulus [[Kudüs Tapınağı]]'nı ele geçirince teslim olmaya mecbur oldu. Hurkanus'un krallığı ve başrahipliği bırakması fakat Tapınak gelirlerinden faydalanması karşılığında kardeşler arası barış sağlandı.<ref>[[Schürer]], "Gesch." i. 291, note 2</ref>

 

Hurkanus, Aristobulus'un kendisini öldürme planı olabilceğinden korktuğu için anlaşma uzun sürmedi. Bu korku, Hurkanus'un danışmanı [[Edomlu Antipater]] tarafından da körüklendi. [[Josephus]]'a göre, Antipater'in amacı Hurkanus'u tahta geçirmek ve onun aracılığıyla ülkeyi yönetmekti.

 

Nebatiler 50,000 kişilik ordusuyla [[Kudüs]]'ü birkaç ay boyunca kuşattı. Kuşatma sırasında, düşmanın ölmesi için dua etmeye karşı çıkan ve 1000 [[drahmi]] gibi yüksek bir fiyat karşılığında kurbanlık koyun getirme sözü verip de [[kaşer]] kurallarınca haram sayılan domuz getiren [[Honi haMagel]] taşlandı.

 

[[Dosya:Judea na Pompeius.PNG|right|thumb|II. Hurkanus hakimiyetindeki Roma Yahudiyesi]]

İçsavaş sırasında Roma generali [[Gnaeus Pompeius Magnus]], [[Pontus]] Krallığını ve [[Selevkos İmparatorluğu]]'nu yendi. [[Marcus Aemilius Scaurus]]'u Selevkos Suriyesi'nin başına temsilci olarak atadı.

Pompey'e şüpheyle yaklaşan Aristobulus [[Alexandrium]] kalesine çekildi fakat Roma ordusunun bölgeye varmasıyla teslim oldu ve orduyla birlikte [[Kudüs]]'e vardı. Aristobulus destekçileri şehir kapılarını açmayı reddedince Romalılar şehri kuşatıp zorla ele geçirdi; şehir ve tapınak harap oldu. Aristobulus Roma'ya esir olarak gönderilip başrahipliğe tekrar Hurkanus geçirildi.

 

Hurkanus başrahipliğe getirildi fakat krallığa getirilmedi. Siyasi otorite, Roma'nın çıkarlarını kollayan [[Edomlu Antipater]]'e verildi. MÖ 47'de [[Jül Sezar]] bazı siyasi yetkileri tekrar Hurkanus'a bahşedip onu [[etnark|etnarklığa]] atadı. Hurkanus'un yetkilerinde dahi son söz Antipater'de olduğundan Sezar'ın sunduğu bu atama pek birşey değiştirmedi.

 

MÖ 40'ta Aristobulus'un oğlu [[Antigonus]] [[Partlar]] ile müttefik oldu ve kendini Kral ve Başrahip ilan etti. Hurkanus ele geçirilip kulağı kesildi böylece Hurkanus artık başrahipliğe uygun değildi; [[Josephus]]'a göre Hurkanus'un kulağı, Antigonus tarafından ısırılarak kopartıldı.

 

Hurkanus [[Babil]]'e götürüldü ve dört yıl boyunca Babil Yahudileri arasında saygı görerek yaşadı.

 

MÖ 36'da Romalıların yardımıyla Antigonus'u yenen [[Hirodes]], Hurkanus'un Partlardan yardım alıp tekrar tahta geçmek istemesinden korktuğu için onu [[Kudüs]]'teki başrahiplik görevine geri çağırdı. Teklifi kabul eden Hurkanus Hirodes tarafından saygıyla karşılanıp sofrasında baş makam verildi ve eyalet konseyinin başkanlığına atandı.

 

Fakat, MÖ 30'da Hurkanus'un Nebatilerle birlik olup Hirodes'e tuzak kuracağı gerekçesiyle öldürüldü.

 

{{Kaynakça}}

* ''Bu konu 1901-1906 Yahudi (Jewish) Ansiklopedisi'nde Sunulmuştur.''

 

*[[Josephus|Flavius Josephus]], [[Antiquities of the Jews]], book XIV, 5-13.

*[[Josephus|Flavius Josephus]], [[The Wars of the Jews|The Jewish War]], book I, 8-13.

*[[Heinrich Ewald]], Geschichte des Volkes Israel, volume IV, p. 524ff.

*[[Heinrich Graetz]], History of the Jews, volume III, p. 167ff.