Karl Ziegler: Revizyonlar arasındaki fark

'''Karl Waldemar Ziegler''' (d. 26 Kasım 1898 - ö. 12 Ağustos 1973), Alman kimyacı. [[Polimer]]ler üzerindeki geliştirici araştırmalarından ötürü, [[Giulio Natta]] ile birlikte, 1963 [[Nobel Kimya Ödülü]]'ne layık görüldü. Nobel Komitesi Ziegler'i "organometalik bileşikler üzerindeki eşsiz çalışmaları ... yeni polimerleşme tepkimelerini ortaya çıkardı ve ... çok kullanışlı yeni endüstriyel süreçlere zemin hazırladı" şeklinde değerlendirmişti.<ref name =Elsevier>{{Kitap kaynağı|başlık=Nobel Lectures, Chemistry 1963-1970|yayımcı=Elsevier Publishing Company|yer=Amsterdam|yıl=1972}}</ref>

 

Ziegler doktora çalışmasını 1920'de [[Marburg Üniversitesi]]'nde tamamladı. Kısa süre sonra Marburg ve [[Johann Wolfgang Goethe Üniversitesi|Frankfurt]] Üniversitelerinde ders vermeye başladı. İlerleyen yıllarda [[RWTH Aachen|Heidelberg]] ve Halle üniversitelerinde öğretim üyeliği yaptı. 1943'ten 1969'a kadar, Mülheim an der Ruhr'daki Kaiser Wilhelm Kömür Araştırma Enstitüsü'nün (sonradan [[Max Planck Kömür Araştırma Enstitüsü]]) yöneticiliğini yaptı.

 

Ziegler'in kauçuk bileşimindeki lityuma ilişkin araştırmaları, organik kimyada Grignard ayıraçlarından daha tepkin ayıraçların üretilmesini sağladı. Halkalı karbon bileşikleri üzerindeki çalışmalarından ise bazı parfümlerde kullanılan misk kokusunun bileşiminden yararlanıldı. [[II. Dünya Savaşı]]'ndan sonra çalışmalarını organoalüminyum bileşikleri üzerinde yoğunlaştırdı. 1953'te [[alüminyum]] atomuna bağlanabilecek karbon atomları zincirini uzatmaya çalışırken [[etilen]]i 1-bütüne dönüştürdü. Bu buluşu günümüzde yaygın biçimde kullanılan plastik, yapay elyaf, yapay kauçuk gibi uzun zincirli hidrokarbon polimerlerin üretiminde yer alan katalizörlerin geliştirilmesine öncülük etti.

 

{{Kaynakça}}