Versay Barış Antlaşması: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
EmausBot (mesaj | katkılar)
k Bot: Artık Vikiveri tarafından d:Q8736 sayfası üzerinden sağlanan 2 vikilerarası bağlantı taşınıyor
Nothingrows (mesaj | katkılar)
k Temel noktalama işaretleri düzenlemesi.
62. satır:
'''Versay Barış Antlaşması''', [[I. Dünya Savaşı]] sonunda [[İtilaf Devletleri]] ile Almanya arasında imzalanan barış antlaşmasıdır. [[18 Ocak]] [[1919]]'da başlayan [[Paris Barış Konferansı]]'nda müzakere edilmiş, [[7 Mayıs]] [[1919]]'da son metin Almanlara deklare edilmiş, [[23 Haziran]]'da Alman Parlamentosu'nca kabul edilmiş ve [[28 Haziran]]'da Paris'in Versay banliyösünde imzalanmıştır.
 
İçerdiği ağır koşullardan ötürü Versay Antlaşması Almanya'da büyük tepkiye yol açmış ve "ihanet" olarak kabul edilmiştir. Birçok tarihçi Almanya'da 1920'lerde yaşanan ekonomik ve siyasi istikrarsızlığa, [[Nazi Partisi]]'nin iktidara gelişine ve [[II. Dünya Savaşı]]'na nihai olarak VersaillesVersay AntlaşmasınınAntlaşması'nın neden olduğu düşüncesindedir.
 
== Antlaşmanın hazırlanışı ==
68. satır:
Alman hükümeti 1918 yılının Ekim ayında, dönemin [[Amerika Birleşik Devletleri|ABD]] başkanı [[Woodrow Wilson]]'un adil bir barış için önermiş olduğu on dört maddeyi kabul ettiğini bildirmiş, Başkan'dan bu çerçevede bir antlaşmaya gidilmek üzere ateşkes sağlanması yönünde girişimlerde bulunmasını talep etmişti. Bu ondört maddenin dokuz maddesi yeni toprak düzenlemeleriyle ilgilidir. Ancak savaşın son yılında gerek [[İngiltere]], [[Fransa]] ve [[İtalya]] arasında, gerekse de bu ülkelerle [[Romanya]] ve [[Yunanistan]] arasında imzalanmış olan gizli antlaşmalar daha farklı bir toprak düzenlemesini gerektirmekteydi.
 
Paris Barış Konferansı'nda "Üç Büyükler" olarak bilinen İngiltere Başbakanı [[David Lloyd George]], Fransa Başbakanı [[Georges Clemenceau]] ve İtalya Başbakanı [[Vittorio Emanuele Orlando]] etkin olmuş ve Versay Antlaşması'nın maddeleri taslak haline getirilmiştir. Bu taslakla ateşkes görüşmeleri sırasında verilen güvenceler arasındaki uyumsuzluk Alman heyetince protesto edilse de Alman Meclisi antlaşma şartlarını [[9 Temmuz]] [[1919]]'da, [[Almanya]] üzerinde abluka kalkmadığı ve başka yapılacak bir şey olmadığı için, onayladı.
 
Genel hatlarıyla, [[10 Ocak]] [[1920]]'de yürürlüğe giren Versay Antlaşması, [[Bismarck]] (Bismark)'ın kurduğu Almanya'yı yıkıyor ve yeni bir Avrupa düzeni kuruyordu. Almanya, [[Alsas-Loren]]'i [[Fransa]]'ya, [[Eupen]] (Öpen), [[Malmedy]] (Malmedi) ve [[Monschau]] (Monşo) 'nun bir bölümünü [[Belçika]]'ya, [[Memel]]'i (bugün Klaipeda) yeni kurulan [[Litvanya]]'ya, Yukarı [[Silezya]]'nın güney ucunu ve Batı Prusya'nın büyük bölümünü [[Polonya]]'ya, Yukarı Silezya'nın bir parçasını Çekoslavakya'ya bırakıyordu. Danzig (bugün Gdansk) serbest şehir oluyor ve Milletler CemiyetininCemiyeti'nin himayesine terkediliyordu. Saar (Sar) bölgesi Fransa'ya bırakılacak, bölgenin esas kaderi ise onbeş yıl sonra yapılacak halk oylaması ile belirlenecekti. Almanya, Ren kıyılarındaki ve Helgoland'da mevcut tahkimatları yıkacaktı. Ayrıca 1920'de Schleswig Holstein bölgesinin Schleswig kısmında plebisit yapılacaktı. Bu plebisit sonucu Orta Schleswig Almanya'da kalırken; Apenrade (Aabenraa), Sonderburg (Sonderborg), Hadersleben (Haderslev) ilçelerinin tamamıyla Tondern (Tønder) ve Flensburg ilçelerinin kuzey kısımlarından oluşan Kuzey Schleswig (Güney Jutland) [[Danimarka]]'ya geçiyordu. 15 Haziran 1920'de Almanya, Danimarka'ya Kuzey Schleswig'i resmen devretti.
 
Almanya'nın, [[Çin]]'deki hakları ve [[Büyük Okyanus]]'taki adaları [[Japonya]]'ya devredildi. Almanya, [[Avusturya]] ile birleşmemeyi taahhüt etmekte; ayrıca Avusturya, [[Çekoslovakya]] ve Polonya'nın bağımsızlığını tanımaktaydı. Tarafsızlığı savaş içinde çiğnenen Belçika'nın hukuki bakımdan da tarafsızlığı kaldırılmakta, Almanya da bunu kabul etmekte idi.
 
Almanya, mecburi askerliği kaldırıyor, en çok 100 bin kişilik bir ordu bulundurmak yetkisine sahip oluyordu. Ayrıca, Almanya denizaltı ve uçak da yapamayacaktıüretemeyecekti. Bütün gemilerini de İtilaf Devletleri'ne teslim edecekti. Almanya, ödeme kabiliyetinin çok üstünde bir tamiratsavaş borcutazminatıyla ile deda yükümlü tutuluyordu. Almanya, ekonomik ve siyasi bakımdan ağır yükümlülükler altında idi. Birçok Alman da yeni kurulan devletlerin sınırları içinde kalmıştı. Bu durumun doğal bir sonucu olarak azınlık meselesi, Barış Antlaşmasının uygulanması ile ortaya çıkmıştır.
 
{{I. Dünya Savaşı antlaşmaları}}