'''Humoral Patoloji Teorisi''', [[Antik Yunan]] ve Roma tıpçıları ve filozoflarınca insan bedenini oluşturan ve hastalıkların ilişkilendirildiği dört bedensel unsura dayalı tıp teorisi.
{{düzenle|Nisan 2008}}
Antik Yunan ve Roma tıpçıları ve filozoflarınca insan bedenini oluşturan ve hastalıkların ilişkilendirildiği dört bedensel unsura dayalı tıp teorisi. Ondokuzuncu yüzyıl tıp araştırmalarına kadar Avrupalı doktorlarca yaygın kabul görmüş bir teoridir. M.Ö. 4. yüzyılda Eski Yunan'da ortaya çıkan [[Aristo]] felsefesi, hastalıkların nedenlerini insan bedenindeki açık renkli [[safra]], koyu renkli safra, [[kan]] ve mukusun bileşimindeki uyumsuzlukla açıklamaya çalışmıştır. [[Hipokrat]]'ın hümoral patolojisinin temelini, anlayışı [[eski Mısır]]'a kadar gitmekte olan ''ahlât-ı erbaa'' oluşturmaktadır. Mısırlı hekimler, hastalık sebebi olarak bünyedeki kan, [[balgam]], kara safra ve sarı safradan ibaret dört sıvının kirlenmesini gösterirlerdi. Bundan dolayı tedavide kirli sıvıların boşaltılması (kan almak, müshil vermek vb.) yoluna gidilirdi. Eski Yunan'da Hipokrat (m.ö. V. asır) ahlat nazariyesini geliştirmiş ve bu anlayış XIX. yüzyıla kadar tesirini sürdürmüştür. Tabiat alemindeki oluşma ve bozulmayı meydana getiren dört unsurun insan bedenindeki karşılığı olarak düşünülen dört sıvı HİpokratHipokrat'ın hümoral patolojisinin temelini teşkil etmiştir. Böylece "Hümoral patoloji" düşüncesi doğmuştur. [[İslam]] tıbbı da Antik Yunan'da doğmuş olan bu tıp teorisini büyük ölçüde benimsemiş ve geliştirmiştir. İslam tıp teorisinde Humoral Patoloji Teorisi'nin genel unsurları aşağıdaki çizelgede gösterilmiştir.
