Efrem: Revizyonlar arasındaki fark

[[Dosya:Ephrem.jpg|thumb|right|Efraim ikonu, Meryem Ana Kilisesi, [[Diyarbakır]]]]

'''Aziz Efraim''' ([[Süryanice]]: ''Afrêm'' [okunuşu]), Edessa (Urfa) Diyakozu Süryani Efraim olarak da bilinir (d.y. 306, [[Nisibis]] [Nusaybin]-ö. 9 Haziran 373, [[Edessa]]; yortu günü, Batı'da 9 Haziran, Doğu'da 28 Ocak), [[Hıristiyan]] [[ilahiyat]]çı, [[şair]], ilahi yazarı ve kilise bilgini. [[Doğu Kilisesi]]'ne bağlı din adamlarına öğreti konusunda danışmanlık yapmış, ilahiyat ve [[Kitabı Mukaddes]] yorumlarıyla polemiklerinde ortak bir Hıristiyan geleneğinden söz ederek, Yunan ve Latin kiliselerini büyük ölçüde etkilemiştir. 4. yüzyıl Süryani Kilisesi'nin en etkin temsilcisi kabul edilir.

 

Nisibis piskoposunun yanında diyakozluk ve ilahiyat öğretmenliği yaptı. Kentin 363'te [[Persler]]in eline geçmesinden sonra, ders vermek üzere Edessa'daki (Urfa) akademiye gitti. Tarihsel kaynak niteliğindeki ''Carmina Nisibena'' (Nisibis Şarkıları) adlı manzum yapıtında bu olayları anlattı. Kilisede herhangi bir yüksek görev almayı reddetti; hatta deli rolü oynayarak piskoposluğa atanmaktan kurtuldu. Çabuk öfkelenen bir yaradılışı vardı. Çileci manastır yaşamıyla kendisini terbiye ederek ilahiyat alanında pek çok yapıt verdi. 5. yüzyıl [[Bizans]] tarihçisi [[Sozomen]]'e göre yaklaşık 3 milyon satırdan oluşan, binin üstünde çalışması vardır. [[Eski Ahit]]'in [[Tekvin]] ve [[Çıkış]] kitapları üzerine yorumlarının yanında, 2. yüzyıla ait önemli bir [[Süryanice]]-[[Yunanca]] [[Yeni Ahit]] metni olan Diatessaron için de açıklama notları yazdı. En çok şiir biçimini kullandı; manzum incelemeler, vaazlar ve ilahiler yazdı. Bu nedenle eğretileme ve alegorilere geniş yer verdiği eski Süryanice yapıtları genellikle zor okunur. İlahilerinin çoğunda çağının önemli heretik görüşlerini, özellikle de 2. yüzyıl [[gnostik]]lerinden [[Markion]] ve [[Bardesanes]]'in öğretilerini hedef aldı. Bazı ilahilerinde [[İsa]] konusunda öğretiden ayrılan görüşlere ve özellikle [[Aryanizm|Arius]]çuluğa saldırırken bazılarında da İsa'nın yeryüzündeki devamı olarak kiliseyi, inanca dayanan ilahiyatı, bakireliğin ahlaki üstünlüğünü, İsa'nın Çektiklerini (Pasyon) ve Diriliş'inde yüklendiği görevleri övdü. 5. yüzyıl tarihçilerine göre, Hıristiyan ayinlerinde bu ilahilerin özel bir yeri vardı. Efraim, ayrıca [[Meryem Ana]]'ya bağlılığa, özellikle de onun günahsızlığına ve örnek sadakatine büyük önem verdi. Düzyazı ve şiirlerinde ele aldığı öğretiye ilişkin öteki konular arasında [[Yaradan|Baba]], [[Oğul İsa|Oğul (İsa)]] ve [[Kutsal Ruh]] 'un ölümsüzlüğünü savunan Üçleme öğretisi; İsa'nın kişiliğinde ilahi ve insani özelliklerin birliği; Kutsal Ruh'un dua içinde, özellikle de Komünyon sırasında İsa'nın var olmasını sağlamadaki işlevi; Cennet'te mutluluğa ulaşmak için bütün insanların [[kıyamet]]i beklemeleri gerektiği biçimindeki geleneksel Süryani inancına dayanan diriliş öğretisi sayılabilir. Efraim'in şematik Cennet ve Cehennem betimlemeleri [[Dante]]'nin ''La Divina Commedia'''sının (y. 1310-21; [[İlahî Komedya]], 1956-64, 3 cilt) esin kaynaklarındandır.

[[Kategori:Süryani yazarlar]]

[[Kategori:Süryaniler]]

{{Link KM|de}}