Hicviye: Revizyonlar arasındaki fark

Taşlamalar: toplumdaki aksayan yönleri, bireysel yanlışlıkları, devlet yönetimindeki hataları... eleştirel bir dille konu edinir ve halk edebiyatında yermek-hicvetmek sözcüklerinin karşılığı olarak kullanılır.<ref name=mak1>{{cite book|başlık=Türk Halk Kültüründe Taşlamaya Küçük Bir Örnek|yazar=Adem Balkaya|yayımcı=Turkish Studies, cilt:1, sayı:5|url=http://www.turkishstudies.net/dergi/cilt1/sayi5/sayi5pdf/balkayaadem.pdf|erişimtarihi=2011-10-8}}, s.139</ref> Taşlamalar; [[semai]] ve [[koşma]] dizem (nazım) biçimleriyle yazılır.<ref name=mak1/> Bu nazım şekilleri dörtlüklerden ibarettir; bunun için [[Divan edebiyatı]]nda dörtlüklerle yazılan ve felsefi-eleştirel bir dizem biçimleri olan [[rübai]] ve [[kıta]]larla benzer özellikler gösterir. Taşlamalar divan edebiyatında bir tür olarak ''hicviyye'' karşılığını bulur. Hicviyye veya hiciv türünün Divan edebiyatındaki en büyük temsilcisi ise [[Nefi]]'dir.<ref>{{cite book|son=Akkuş|ilk=Metin|başlık=Nef’i ve Siham-ı Kaza|yayımcı=Akçağ Yayınları|yer=Ankara |yıl=1998|sayfa=46}}</ref> Taşlamanın en önemli temsilcileri ise [[Dertli]], [[Ruhsati]] ve [[Seyrani]] gibi ozanlardır.<ref name=mak1/>Taşlama geleneği, çağdaş Türk edebiyatı dairesinde de kendini göstermiştir. [[Abdürrahim Karakoç]] gibi halk şiirine yakın şairler taşlamalar yazmıştır. Karakoç'un bir şiirini incelersek: