Latin Amerika edebiyatı: Revizyonlar arasındaki fark

[[1880]]'lerden önce Latin Amerikalı yazarlar başka ülkelerin edebiyat türlerini örnek alırlardı. 19. yüzyılın sonunda gelişen [[Modernizm]] Akımı'nın öncüleri [[Émile Zola]]'nın Doğalcılık, Avrupa'da gelişen [[Maddecilik]] akımlarına ve orta sınıf değerlerine karşı çıktılar. Hem düzyazı, hem de şiir yazan Kübalı [[José Martí]] (1853-1895) ve Perulu [[Manuel González Prada]] (1848-1918) dilin dinamizminden yararlanarak değişime ve yenileşmeye yöneldiler.

 

 

[[1888]]'de Nikaragualı şair [[Rubén Darío]]'nun düzyazı ve şiirlerden oluşan ''Azul'' (1888) adlı kitabı büyük yankılara yol açtı. Bu, [[Modernizm]]i tam anlamıyla içeren bir kitaptı. Yeni biçim arayışları, dilin yeni ve heyecan verici bir biçimde kullanılması, yeni bir bilinci ve duyarlılığı gerektiriyordu. Modernizm, çeşitlilik gösteren bir akımdı. [[Kolombiya]]lı yazar [[José Asunción Silva]] (1865-1896) ve Meksikalı [[Manuel Gutiérrez Nájera]] (1859-1895) bu akımın içinde yer aldılar. Ama bu alanda en başarılı yapıtları, çok işlek bir dille yazan Rubén Darío, Arjantinli [[Leopoldo Lugones]] (1874-1938) ve [[Uruguay]]lı [[Delmira Agustini]] (1886-1914) verdiler.