Türk edebiyatında şiir: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
14. satır:
Tanzimat dönemi şiirin gelişme süreci [[1860]] - [[1896]] yıllarına rastlar. [[1839]] yılında ilân edilen Tanzimat Fermanı'ndan sonra yetişen gençlerin, Batı Edebiyatı etkisinde kurmuş oldukları edebiyat türü olan Tanzimat Edebiyatı bu dönemde gelişmiştir. Önceleri dil üzerine tartışmalar yaparak etkileşimleri genişleten şair ve yazarlardan, Şinasi ve Agâh Efendi çıkardıkları Tercüman-ı Ahvâl(1860) ve Şinasi'nin tek başına çıkardığı Tasvîr-i Efkâr'da Batı uygarlığına çağdaş yaşamı geliştirerek ulaşılabileceğini vurgulamış, halkın düzeyini çıkardıkları mecmualar ile yükseltmeye çalışmışlardır. Bu süreçte yalın bir şiir dili ve düzyazı anlayışı benimsenmiştir. Bu dönemde [[Namık Kemal]] ve [[Ziya Paşa]]'da yazılarıyla politikalarını duyurmuşlardır. [[Fransız Edebiyatı]] ve [[Romantizm]] akımının etkisinde [[Şinasi]] [[Fransa|Fransız]] şairlerden çeşitli çeviri kitapları yayınlamıştır.
Tanzimat döneminin süren etkisine rağmen [[Divan Edebiyatı|Divan]] şiiri bırakılamamıştır. Hece ölçüsü sık kullanılmasına rağmen, aruz ölçüleri de kullanılmaya devam etmiştir. Bu dönemin şairlerinden [[Ziya Paşa]], [[1874]]'te "Harâbât" adlı antolojisini yayınlamıştır. [[Recaizâde Ekrem]], yeni nâzım biçimleri denemiş, [[Türk Edebiyatı]]'nda daha çok iyi bir kuramcı olarak kabul edilen bir şairdir. [[Abdülhak Hamit Tarhan]], Türk Edebiyatı'na batılılaşma yönünde yoğun şiirler vermiştir. Şiirlerinde [[Romantizm]] ve [[Naturalizm]]'in etkileri görülmektedir.
== Servet-i Fünun Dönemi ==
| |||