René Descartes: Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Türkçeye çevirdim |
k Yazım yanlışı düzeltildi. Etiket: Geri alındı |
||
197. satır:
Descartes için [[etik]] bir bilimdi, en yüksek ve en mükemmel olanıydı. Diğer bilimler gibi etiğin de kökleri metafizikteydi.<ref name="Preface"/> Bu şekilde Tanrı'nın varlığını savunur, insanın doğadaki yerini araştırır, zihin-beden ikiliği teorisini formüle eder ve [[özgür irade]]'yi savunur. Bununla birlikte, ikna olmuş bir rasyonalist olduğu için Descartes, aramamız gereken şeyleri aramada aklın yeterli olduğunu ve [[erdem]]in eylemlerimize rehberlik etmesi gereken doğru akıl yürütmeden oluştuğunu açıkça belirtir. Bununla birlikte, bu akıl yürütmenin niteliği bilgiye bağlıdır, çünkü iyi bilgilendirilmiş bir zihin daha iyi [[seçim]]ler yapma yeteneğine sahip olacaktır ve aynı zamanda zihinsel duruma da bağlıdır. Bu nedenle tam bir ahlak felsefesinin bedenin incelenmesini içermesi gerektiğini söyledi.<ref>Pickavé, M., & [[Lisa Shapiro|Shapiro, L.]], eds., ''Emotion and Cognitive Life in Medieval and Early Modern Philosophy'' (Oxford: Oxford University Press, 2012), [https://books.google.com/books?id=oDZpAgAAQBAJ&pg=PA189 p. 189] {{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20210816214236/https://books.google.com/books?id=oDZpAgAAQBAJ&pg=PA189 |tarih=16 Ağustos 2021 }}.</ref>{{rp|189}} [[Elisabeth of the Palatinate|Bohemya Prensesi Elisabeth]] ile yazışmasında bu konuyu tartıştı ve sonuç olarak insandaki [[Psikosomatik tıp|psikosomatik]] süreçleri ve tepkileri üzerine, duygulara veya tutkulara vurgu yapan bir çalışmayı içeren ''Ruhun Tutkuları (The Passions of the Soul)'' adlı eserini yazdı.<ref name="Blom">Blom, John J., Descartes. His moral philosophy and psychology. New York University Press. 1978. {{ISBN|0-8147-0999-0}}</ref> İnsan tutkusu ve duygusuyla ilgili çalışmaları, takipçilerinin (bkz. [[Kartezyenizm]]) felsefesinin temelini oluşturacak ve edebiyat ile sanatın ne olması gerektiği, özellikle de duyguyu nasıl harekete geçirmesi gerektiği konusundaki fikirler üzerinde kalıcı bir etkiye sahip olacaktı.<ref>{{Kitap kaynağı|başlık=The Scientific Revolution A Brief History with Documents|soyadı=Jacob|ad=Margaret C.|yayıncı=Bedford/St. Martin's|yıl=2009|isbn=978-0-312-65349-1|yer=Boston|sayfalar=16, 17}}</ref>
İnsanlar, [[Kıbrıslı Zenon|Zeno]]'nun ardından Descartes'ın erdemle özdeşleştirdiği [[summum bonum|en yüksek iyilik]] aramalı, çünkü bu [[kutsama|kutsanmışlık]] üretir. [[Epicurus]] için, en yüksek iyilik hazdı ve Descartes aslında bunun Zeno'nun öğretisiyle çelişmediğini çünkü erdemin bedensel hazdan daha iyi olan ruhsal bir haz ürettiğini söyler. [[Aristoteles]]'in [[Eudaimonia|mutluluk (eudaimonia)]]'nın hem ahlaki erdeme hem de orta derecede bir servet gibi talihin mallarına bağlı olduğu görüşüyle ilgili olarak, Descartes talihin mutluluğa katkıda bulunduğunu inkar etmez, ancak büyük oranda kişinin kendi kontrolü dışında olduğunu,
=== Din ===
|