René Descartes: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Türkçeye çevirdim
MVC Bot (mesaj | katkılar)
k Yazım yanlışı düzeltildi.
Etiket: Geri alındı
197. satır:
Descartes için [[etik]] bir bilimdi, en yüksek ve en mükemmel olanıydı. Diğer bilimler gibi etiğin de kökleri metafizikteydi.<ref name="Preface"/> Bu şekilde Tanrı'nın varlığını savunur, insanın doğadaki yerini araştırır, zihin-beden ikiliği teorisini formüle eder ve [[özgür irade]]'yi savunur. Bununla birlikte, ikna olmuş bir rasyonalist olduğu için Descartes, aramamız gereken şeyleri aramada aklın yeterli olduğunu ve [[erdem]]in eylemlerimize rehberlik etmesi gereken doğru akıl yürütmeden oluştuğunu açıkça belirtir. Bununla birlikte, bu akıl yürütmenin niteliği bilgiye bağlıdır, çünkü iyi bilgilendirilmiş bir zihin daha iyi [[seçim]]ler yapma yeteneğine sahip olacaktır ve aynı zamanda zihinsel duruma da bağlıdır. Bu nedenle tam bir ahlak felsefesinin bedenin incelenmesini içermesi gerektiğini söyledi.<ref>Pickavé, M., & [[Lisa Shapiro|Shapiro, L.]], eds., ''Emotion and Cognitive Life in Medieval and Early Modern Philosophy'' (Oxford: Oxford University Press, 2012), [https://books.google.com/books?id=oDZpAgAAQBAJ&pg=PA189 p. 189] {{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20210816214236/https://books.google.com/books?id=oDZpAgAAQBAJ&pg=PA189 |tarih=16 Ağustos 2021 }}.</ref>{{rp|189}} [[Elisabeth of the Palatinate|Bohemya Prensesi Elisabeth]] ile yazışmasında bu konuyu tartıştı ve sonuç olarak insandaki [[Psikosomatik tıp|psikosomatik]] süreçleri ve tepkileri üzerine, duygulara veya tutkulara vurgu yapan bir çalışmayı içeren ''Ruhun Tutkuları (The Passions of the Soul)'' adlı eserini yazdı.<ref name="Blom">Blom, John J., Descartes. His moral philosophy and psychology. New York University Press. 1978. {{ISBN|0-8147-0999-0}}</ref> İnsan tutkusu ve duygusuyla ilgili çalışmaları, takipçilerinin (bkz. [[Kartezyenizm]]) felsefesinin temelini oluşturacak ve edebiyat ile sanatın ne olması gerektiği, özellikle de duyguyu nasıl harekete geçirmesi gerektiği konusundaki fikirler üzerinde kalıcı bir etkiye sahip olacaktı.<ref>{{Kitap kaynağı|başlık=The Scientific Revolution A Brief History with Documents|soyadı=Jacob|ad=Margaret C.|yayıncı=Bedford/St. Martin's|yıl=2009|isbn=978-0-312-65349-1|yer=Boston|sayfalar=16, 17}}</ref>
 
İnsanlar, [[Kıbrıslı Zenon|Zeno]]'nun ardından Descartes'ın erdemle özdeşleştirdiği [[summum bonum|en yüksek iyilik]] aramalı, çünkü bu [[kutsama|kutsanmışlık]] üretir. [[Epicurus]] için, en yüksek iyilik hazdı ve Descartes aslında bunun Zeno'nun öğretisiyle çelişmediğini çünkü erdemin bedensel hazdan daha iyi olan ruhsal bir haz ürettiğini söyler. [[Aristoteles]]'in [[Eudaimonia|mutluluk (eudaimonia)]]'nın hem ahlaki erdeme hem de orta derecede bir servet gibi talihin mallarına bağlı olduğu görüşüyle ​​ilgili olarak, Descartes talihin mutluluğa katkıda bulunduğunu inkar etmez, ancak büyük oranda kişinin kendi kontrolü dışında olduğunu, oysa kişininoysakişinin zihninin tamamen kontrolü altında olduğunu belirtir.<ref name="Blom"/> Descartes'ın ahlaki yazıları hayatının son döneminde geldi, ancak daha önce, ''Yöntem Üzerine Söylev''de (''Discourse on the Method''), tüm fikirlerinden şüphe ederken harekete geçebilmek için üç özdeyiş benimsedi. Bu onun [[Yöntem Üzerine Söylem#Bölüm III: Ahlak ve Yöntemi yürütürken kabul edilen Özdeyişler|"Geçici Ahlak"]]ı (Provisional Morals) olarak bilinir.
 
=== Din ===
"https://tr.wikipedia.org/wiki/René_Descartes" sayfasından alınmıştır