Mehmet Özdilek: Revizyonlar arasındaki fark

Adam ağlamaklı bir şekilde [[kaptan (futbol)|kaptan]]a bir şeyler anlatma derdindeydi: “[[kaptan (futbol)|Kaptan]]” diyordu, “İlk devre bitti, oğluma ‘Bak nasıl olsa tur atladık. Sen git yat. Sabah erkenden okula gideceksin’ dedim ve çocuğu yatırdım. Sabah uyandığında ben bu çocuğa ne söyleyeceğim kaptan? Allah aşkına [[Beşiktaş (futbol takımı)|Beşiktaş]]’ın elendiğini nasıl söyleyeceğim?” Şifo’nun söyleyecek bir şeyi yoktu, birkaç teselli cümlesi ancak… Sözler sahada söylenmiş ve her şey kaybedilmişti. Aslında bir şey söylemek için de taraftarın yanına gitmemişti. O, [[Beşiktaş (futbol takımı)|Beşiktaş]]’ın [[kaptan (futbol)|kaptan]]ıydı ve sorumlulukları vardı. [[kaptan (futbol)|Kaptan]]lık sadece kalbin hizasındaki pazıya takılan bir kumaş parçasını taşımak değildi; görevi ona orada, taraftarın ağlamaklı serzenişiyle yüzleşmesini şart koşuyordu. '''Şifo, maçtan sonra bile kaptanlık yapıyordu. O, kaptanlık sanatını layıkıyla icra edebileceği için Beşiktaş kaptanı olmuştu.''' “Kaptanlık sadece seremonide hakemle yazı tura atıp, topla kaleyi seçmek değildir. Kaptan semboldür. Takımını, camiasını temsil eder” diyor [[Ziya Şengül]]. Mehmet Özdilek’in maçtan saatler sonra kızgın ve üzgün taraftarın karşısına çıkması da bir kişinin değil, tüm takımın onurunu korumaya yönelik bir davranıştı. Şengül, [[kaptan (futbol)|kaptan]]ın bu ve benzeri ağır sorumlulukları yerine getirmesi gerektiğini düşünüyor.<ref>http://fourfourtwo.com.tr/2016/07/06/kaptanlik-sanati/</ref>