Çemhal Muharebesi

Çemhal Muharebesi
	1623-1639 Osmanlı-Safevî Savaşı
Tarih	14 Temmuz 1630
Bölge	Hersin, Batı İran
Sebep	Safevilerin Hemedan'dan Bağdat'a ilerleyen Osmanlılara taarruzu
Sonuç	Osmanlı zaferi
Coğrafi; Değişiklikler	Hüsrev Paşa komutasındaki Osmanlı ordusunun önünde Bağdat'a kadar direnebilecek İran kuvveti kalmadı
Taraflar
Osmanlı Devleti	Safevî Devleti
Komutanlar ve liderler
Deli Yusuf Paşa	Hüseyin Han Lurî; Rüstem Bey; Baba Han (esir)
Güçler
10-11.000	15.000 (11.000 atlı, 4.000 piyade)
Kayıplar
Hafif	Ağır (binlerce)

Çemhal Muharebesi, 14 Temmuz 1630'da Osmanlı Devleti ile Safevi kuvvetleri arasında Çemhal (Hersin Ovası) civarında (Kirmanşah'a yakın ve Hemedan'ın 75 kilometre güneybatısında) yapılan ve Osmanlıların zaferiyle biten meydan savaşı, 1623-1639 Osmanlı-Safevî Savaşı'nda bir evre.

Muharebe öncesi

Şah Safi

Sadrazam Hüsrev Paşa komutasındaki Osmanlı ordusu Osmanlı Devleti 1623'ten beri Safevilerin elindeki Bağdat'ı geri almak için 1630 yılında ikinci kez sefere çıktı. Bir yıl önce 1587 yılından beri Safevî tahtında bulunan Şah Abbas ölmüş (19 Ocak 1629), yerine Şah Safi (1629-1642) çıkmıştı.

Hüsrev Paşa Osmanlı ordusunun başında 10 Temmuz 1629'da Üsküdar'dan harekete geçtikten sonra 20 Aralık 1629'da Musul'a ulaştı. Kışın olumsuz koşullarının Bağdat'a giden yolları tamamen balçık haline getirmiş olması dikkate alınarak Bağdat yerine doğuya ilerlenmesine karar verildi.

Osmanlı ordusu Şehrizor'dan sonra ulaştığı harabe halindeki Gülanber Kalesi'ni yeniden inşa etti ve İranlıların elindeki Mihriban Kalesi'ne yöneldi. Halep Beylerbeyi Nogay Paşa'nın komutasındaki Osmanlı birliği, anılan kaleyi kuşatmadan kurtarmak isteyen Safevi Orduları Başkomutanı (Sipahsalar) Zeynel Han Şamlu'nun komutasındaki 40 ilâ 50.000 kişilik İran ordusunu 4 Mayıs 1630'daki Mihriban Muharebesi'nde ağır bir yenilgiye uğrattı. Yenilgiden dolayı suçlu bulunan Zeynel Han İran Şahı Safi tarafından idam edilirken ileri harekâtını sürdüren Osmanlı ordusu da 11 Mayıs'ta teslim olan Mihriban Kalesi'ne, 9 Haziran'da önceden İranlılarca tahliye edilmiş Hemedan'a, 18 Haziran'da da Dergüzin'e girdi.

Ancak Hüsrev Paşa, gerek Osmanlı ordusunun ikmal merkezinden çok uzaklaşmış olmasından dolayı gerek bölgenin İranlılarca yakılıp yıkılmış bir halde bırakılmış olması neticesinde Osmanlı ordusunun lojistiğini güçleştirmesi nedeniyle, ileri harekâtı durdurdu ve seferin asıl amacı olan Bağdat'ı geri almak üzere yeniden batıya yöneldi.

Muharebe

IV. Murad

Hüsrev Paşa komutasındaki Osmanlı ordusu Elvend Dağı eteklerini takiben Esedabad-Geçova-Bisütun-Şahabad-Mahideşt istikametinde ilerlerken Baba Han ile Luristan hâkimi Hüseyin Hân Lûri'nin 8.000 süvari ve 4.000 Mâzenderân tüfekçisinden oluşan ordusunun Osmanlı ordusunun yolunu kesmek üzere Dertenek ve Çemhal sahralarında çadır kurdukları öğrenildi.

Tehlikeyi bertaraf etmek isteyen Hüsrev Paşa Rumeli Beylerbeyi Deli Yusuf Paşa'nin komutasında Anadolu, Adana ve Şam Beylerbeylerinin 5.000 askerden oluşan birliklerini Safevî birliğine taarruz etmek üzere ayırdı (Tarihçi Naima ise Osmanlı birliğinin Hüseyin Hân Lûri'nin birliği tarafından pusuya düşürüldüğünü yazar).

Çemhal Sahrasındaki (İran kaynaklarında Mahideşt olarak geçmektedir) muharebede Divan Beyi Rüstem Bey'in 3.000 kişilik bir kuvvetle Hüseyin Han'a katılması Osmanlı kuvvetlerini zor duruma soktu. Bunun üzerine Hüsrev Paşa da Karaman Beylerbeyi'ni 5-6 bin askerlik bir kuvvetle takviye olarak gönderdi.

Takviye kuvvetin taarruzuyla İran birliği sarsıldı. Safevîler binlerce ölü verirken^[1] komutanları Hüseyin Han Lurî güç kurtulduysa da Baba Han esir düştü.

Muharebe sonrası

Luristan hâkimi Hüseyin Hân Lûri'nin komutasındaki birliklerin hezimete uğrayarak dağılması neticesinde, Bağdat'ı kuşatmak üzere yeniden yürüyüşe geçen Osmanlı ordusunun gerisini tehdit eden herhangi bir İran kuvveti kalmadı.

Osmanlı ordusu 24 Ağustos'ta Kasr-ı Şirin'e, 6 Eylül'de ise Bağdat'ın banliyösü Azamiye'ye vardı. 26 Eylül'de Musul'dan getirilen 20 adet kuşatma topu orduya teslim edildi ve 5 Ekim'de 39 gün sürecek Bağdat Kuşatması başladı.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ "Sultan Genç Osman ve Sultan IV. Murad", Yılmaz Öztuna, Ötüken Neşriyat (2017)

Dış bağlantılar

[1] "Sultan Genç Osman ve Sultan IV. Murad", Yılmaz Öztuna, Ötüken Neşriyat (2017)

[1]