Zenc İsyanı (Arapça: ثورة الزنج, Thawrat al-Zanj / Zinj), Abbâsîlere karşı 869'dan 883'e kadar devam etmiş bir isyandır. Günümüzde Irak'ın güneyinde yer alan Basra kenti yakınlarında başlamış ve Ali ibn Muhammed tarafından yönetilmiş ayaklanma, Zenc adı verilen; Doğu Afrika kıyılarında yakalanarak bölgedeki bataklıkları kurutmak için Orta Doğu'ya nakledilmiş ve Bantu dilleri konuşan köle bireylerce sürdürülmüştür.[1] İsyan, ilerleyen zamanlarda halifeliğin çeşitli bölgelerine yayılarak hem Afrikalılar hem de Araplar dahil olmak üzere köleleri ve özgür insanları kapsayacak şekilde büyümüş ve mağlup edilene kadar on binlerce kişinin ölümüyle sonuçlanmıştır.[2]

Taberî ve Mesûdî gibi bazı Müslüman tarihçiler, Zenc isyanını Abbasi hükûmetininin yaşadığı kötü olaylar içerisinde "en şiddetli ve acımasız ayaklanmalarından" biri olarak tanımlamıştır.[2] Modern akademisyenler, çatışmayı "Batı Asya tarihinde kaydedilmiş en kanlı ve en yıkıcı isyanlardan biri" olarak nitelendirirken,[3] isyan hakkındaki tarihi kayıtların erken İslam tarihi içerisindeki en eksiksiz ve kapsamlı kayıtlar arasında olduğu tanımlanmıştır.[4] İsyancıların kimlikleri ve aralarındaki köle ve özgürlerin oranı bakımından yapısı akademide bir tartışma konusu olmaya devam etmektedir - mevcut tarihsel kaynaklar çeşitli yorumlara açıktır.

Kaynakça değiştir

Özel
  1. ^ Rodriguez 2007, s. 585.
  2. ^ a b Furlonge 1999, s. 7.
  3. ^ Nöldeke 1892.
  4. ^ Kennedy 2001, s. 153.
Genel