Keşiş Gölü
Keşiş (Rusa- Turna) Gölü, Van ili, Gürpınar ilçesi sınırlarında yer alan Urartular kalan antik baraj. Baraj gölü zamanla doğal göl haline gelmiş, kuş cennetine dönmüştür. Van merkeze 30 km uzakta, Kuh, Erek ve Kazan dağlarının tepesinde bir düzlükte bulunur.[1]
| Keşiş Gölü | |
|---|---|
 | |
 | |
| Havza | |
| Konum | İpekyolu, Van, Türkiye |
| Koordinatlar | 38°28′12″K 43°36′28″D / 38.47000°K 43.60778°D |
| Genel bilgiler | |
| Göl türü | Baraj gölü |
| Yüzölçümü | 7 km2 (2,7 sq mi) |
| Su hacmi | 20.000.000 m3 (26.000.000 cu yd) |
| Yüzey rakımı | 2.550 m (8.370 ft) |
| Wikimedia Commons | |
  Keşiş Gölü (Türkiye) | |
Denizden yüksekliği 2.550 m, alanı yağışlara bağlı olarak 4–7 km2 kadardır. 20 milyon m3 su depolanabilen gölün, su toplama havzası 100 km2'dir. Göl soğuk kaynak sularının olduğu bir yaylada bulunur. Göl çevresi bahardan sonra çevre köylerin yaylası haline gelmektedir. Göle, yapımcısının adıyla Rusa Gölü, yoğun şekilde turna yaşadığından Turna Gölü, yöredeki insanlar tarafından Keşiş Gölü veya Geniş Göl isimleri verilmektedir.[1]
Urartu kralı II. Rusa (MÖ 685-645) zamanında küçük bir akarsuyun önü, iki bent ile kapatılması ile baraj gölü oluşturulmuştur. Zamanının mühendislik şaheseri olan göl, 2700 yıldan beri çalışan sulama sistemidir. Van Gölü Kapalı Havzası içinde bulunan göl, yağışlar, kaynak suları ve geçici dereler ile beslenir. Gölün fazla sularını Karamağara Deresi dışarı gönderir. Göl çok fazla sayıda su kuşunun yaşama ve üreme alanıdır.[2]
Urartular, bu alandan getirdikleri su ile Van Ovasını sulamışlar, kanallar ile Tuşba Kalesi ve Toprak Kale'ye su gönderilmiştir.[3]
Ayrıca bakınız değiştir
Kaynakça değiştir
- ^ a b "Turna (Keşiş – Rusa) Gölü – VAN". turkiyesulakalanlari.com. 7 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2019.
- ^ "Keşiş (Turna) Gölü". ormansu.gov.tr. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2019.
- ^ "Urartular tarafından yaptırılan baraj ilgi bekliyor". hurriyet.com.tr. 21 Mayıs 2018. 7 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2019.