Vikipedi

Skleroderma

Group of autoimmune diseases resulting in abnormal growth of connective tissue
Bu madde hastalık hakkındadır. Mantar için Skleroderma (mantar) sayfasına bakınız.
Sklerödem (Skleredema) ile karıştırılmamalıdır.

Skleroderma ciltte, kan damarlarında, kaslarda ve iç organlarda değişikliklere neden olabilen bir grup otoimmün hastalıktır.[1][5][8] Hastalık ya deride lokalize olabilir ya da diğer organları da tutabilir.[1] Belirtiler kalınlaşmış cilt bölgelerini içerebilir, sertlik, yorgun hissetmek ve soğuğa maruz kalma ile parmaklara veya ayak parmaklarına zayıf kan akışı.[6] Durumun bir şekli, CREST sendromu olarak bilinen, klasik olarak kalsiyum birikintileri, Raynaud sendromu, yemek borusu sorunları, el ve ayak parmaklarının derisinin kalınlaşması ve küçük, genişlemiş kan damarı bölgeleri ile sonuçlanır.[6]Nedeni bilinmiyor, ancak anormal bir bağışıklık tepkisinden kaynaklanıyor olabilir.[1] Risk faktörleri arasında aile geçmişi, belirli "genetik" faktörler ve "silikaya" maruz kalma yer alır.[2][3][4] Altta yatan mekanizma, bağışıklık sisteminin sağlıklı dokulara saldırmasının sonucu olduğuna inanılan bağ dokusunun anormal büyümesini içerir.[5] Teşhis, bir "cilt biyopsisi" veya kan testleri ile desteklenen semptomlara dayanır.[5]Tedavisi bilinmemekle birlikte, tedavi semptomları iyileştirebilir.[1] Kullanılan ilaçlar arasında kortikosteroidler, metotreksat ve steroid olmayan antienflamatuar ilaçlar (NSAID'ler) bulunur.[1] Sonuç, hastalığın derecesine bağlıdır.[2] Lokalize hastalığı olanlar genellikle normal bir yaşam beklentisine sahiptir.[7] Sistemik hastalığı olanlarda yaşam beklentisi etkilenebilir ve bu alt tipe göre değişir.[2] Ölüm genellikle akciğer, gastrointestinal veya kalp komplikasyonlarından kaynaklanır.[2]Yılda 100.000 kişiden yaklaşık üçü sistemik formu geliştirir.[2] Durum en sık orta yaşta başlar.[6] Kadınlar erkeklerden daha sık etkilenir.[6] Skleroderma semptomları ilk olarak 1753 yılında Carlo Curzi tarafından tanımlanmıştır.[9] ve daha sonra 1842'de iyi belgelenmiş.[10] Terim, "sert" anlamına gelen Yunanca skleros ve "deri" anlamına gelen derma'dan gelmektedir.[11][12]

Skleroderma
morphea olarak bilinen bir tür lokalize skleroderma
UzmanlıkRomatoloji
TiplerYerel, Progressif sistemik skleroz[1]
NedenleriBilinmiyor [1]
Risk faktörüAile hikayesi, kesin genetik faktörler, silika maruz kalma[2][3][4]
TanıBelirtilere dayalı, deri biyopsisi, kan testleri[5]
Ayırıcı tanıKarışık bağ dokusu hastalığı, sistemik lupus eritematoz, polimiyozit, dermatomiyozit[6]
TedaviDestekleyici bakım[6]
İlaçkortikosteroidler, metotreksat, steroid olmayan antienflamatuar ilaçlar (NSAIDs)[1]
Prognoz'yerel' skleroderma: Normal yaşam beklentisi[7]
sistemik skleroz: Azalan yaşam beklentisi[2]
SıklıkYılda 100.000'de 3 (sistemik)[2]

Belirti ve bulgular değiştir

 
Deri lezyonları gösteren sklerodermalı bir kişinin kolu
 
Sistemik sklerozda her iki elin distal falankslarında koyu, parlak cilt

Potansiyel belirti ve semptomlar şunları içerir:[13][14][15]

  • Kardiyovasküler: Raynaud fenomeni (etkilenen kişilerin %30'unda ortaya çıkan semptomdur, etkilenen kişilerin %95'inde hastalıklarının bir döneminde görülür); parmak uçlarında iyileşmiş çukur ülserleri; cilt ve mukozal telenjiektazi; çarpıntı, düzensiz kalp hızı ve iletim anormallikleri, hipertansiyon ve konjestif kalp yetmezliği nedeniyle bayılma
  • Sindirim: gastroözofageal reflü hastalığı, şişkinlik, hazımsızlık, iştahsızlık, kabızlık ile dönüşümlü ishal, sicca sendromu ve komplikasyonları, dişlerin gevşemesi ve ses kısıklığı (asit reflü nedeniyle).
  • Pulmoner: nefes darlığının ilerleyici kötüleşmesi, göğüs ağrısı (pulmoner arter hipertansiyonuna bağlı) ve interstisyel akciğer hastalığına bağlı kuru, kalıcı öksürük
  • Kas-iskelet sistemi: "eklem", "kas ağrıları", eklem hareket açıklığı kaybı, "karpal tünel sendromu" ve "kas zayıflığı"
  • Genitoüriner: erektil disfonksiyon, disparoni, böbrek problemleri veya böbrek yetmezliği
  • Diğer: "trigeminal nevralji", el "parestezi", baş ağrısı, "inme", yorgunluk, "kalsinoz" ve kilo kaybına bağlı yüz ağrısı

Nedenler değiştir

Sklerodermaya genetik ve çevresel faktörler neden olur.[16][17][18][19] 'HLA' genlerindeki mutasyonlar, bazı vakaların 'patogenezinde' çok önemli bir rol oynuyor gibi görünmektedir.; benzer şekilde silika, aromatik ve klorlu çözücüler, ketonlar, trikloroetilen, kaynak dumanları ve beyaz ispirtoya maruz kalma, etkilenen kişilerin küçük bir kısmında bu duruma katkıda bulunuyor gibi görünmektedir.[16][17][18][19][20]

Türleri değiştir

Lokalize ve sistemik olmak üzere 2 ana skleroderma formu vardır. Sistemik skleroderma iki ana tipe ayrılabilir: yaygın (diffüz) ve sınırlı (crest). Lokalize skleroderma ise: Lokalize morfea, Morphea-liken sklerozus ve atrofikus örtüşüyor, genelleştirilmiş morfea, Pasini ve Pierini'nin atrofoderması, pansklerotik morfea, morfea profunda ve doğrusal skleroderma olarak ayrılabilir.

Lokalize (yerel) skleroderma: Hastalığın daha yaygın şekli olan lokalize skleroderma, sadece bir kişinin cildini, genellikle sadece birkaç yerde etkiler. Genellikle ciltte mumsu lekeler veya çizgiler şeklinde görülür ve bu daha az şiddetli formun tedavi olmaksızın kaybolması veya ilerlemesinin durması nadir değildir.

Diffüz (yaygın) skleroderma: Adından da anlaşılacağı gibi, bu tür vücudun birçok bölümünü etkiler. Sadece cildi etkilemekle kalmaz, birçok iç organı da etkileyerek sindirim ve solunum fonksiyonlarını engelleyerek böbrek yetmezliğine neden olabilir. Sistemik skleroderma bazen ciddi ve yaşamı tehdit edici hale gelebilir.

Sınırlı skleroderma (CREST sendromu olarak da bilinen tür)

her harf, hastalığın bir özelliğini temsil eder:

C alsinozis (ciltte anormal kalsiyum birikimi)

R aynaud fenomeni (belirtiler bölümüne bakınız)

E yemek borusu dismotilitesi (yutma güçlüğü)

S klerodaktili (parmaklarda deri sıkılaşması)

T elangectasias (ciltte kırmızı lekeler)

Sınırlı skleroderması olan hastalar böbrek problemleri yaşamazlar. Deri kalınlaşması parmaklar, eller ve önkollarla ve ayrıca bazen ayaklar ve bacaklarla sınırlıdır. Sindirim tutulumu çoğunlukla yemek borusu ile sınırlıdır. Daha sonraki komplikasyonlar arasında, vakaların %20 ila %30'unda gelişebilen pulmoner hipertansiyon potansiyel olarak ciddi olabilir. Pulmoner hipertansiyonda, kalpten akciğerlere giden arterler daralır ve kalbin sağ tarafında yüksek basınç oluşturur, bu da sonuçta sağ kalp yetmezliğine yol açabilir. Pulmoner hipertansiyonun erken belirtileri arasında nefes darlığı, göğüs ağrısı ve yorgunluk bulunur.

Oranlar değiştir

Eklem ağrısı en sık görülen ağrı tipiydi ve hastaların %78.6'sında mevcuttu, bunu Raynaud fenomeni ile ilişkili ağrı (%69), sırt ağrısı (%47.6), baş ağrısı (%31), göğüs ağrısı (%23.8), odinofaji izledi. (%21,4) ve ağrılı dijital ülserler (%19). Nöropatik ağrı semptomları hastaların %26,2'sinde fark edildi. Sistemik skleroderma prevalansının 1 milyon kişi başına 50 ila 300 vaka arasında olduğu tahmin edilmektedir. Bilinmeyen nedenlerden dolayı, kadınların durumu geliştirme olasılığı erkeklerden dört kat daha fazladır.

Tutulum değiştir

En sık etkilenen organlar yemek borusu, kalp, akciğerler ve böbreklerdir. Yerel veya lokalize sklerodermada belirli kesimler tutulur ve eğer hafifse müdahale etmeden kendi kendisine geçebilir veya ağırlaşabilir. Ancak sistemik skleroderma türünde adından anlaşılacağı üzere sistemiktir. Aklınıza gelebilecek vücutta bulunan her şey etkilenir.

Bazı tutulum örnekleri şunlardır:

Sklerodermada akciğer tutulumu: Akciğerler, tüm sklerodermalı hastaların yaklaşık %80'inde tutulur. Akciğer tutulumu tüm formlarında önde gelen ölüm ve sakatlık nedeni olarak ortaya çıkmıştır. Akciğer tutulumu, fiziksel aktivite sırasında nefes darlığına veya yorgunluğa neden olur. Sklerodermalı birçok hasta, kas-iskelet sistemi şikayetleri veya hastalığın yorucu doğası nedeniyle fiziksel olarak daha az aktif hale gelir. Bu nedenle pek çoğu, gerçekten nefes darlığı geliştirecek kadar fiziksel olarak aktif olmayacaktır. Doktor, merdiven çıkma veya alışveriş yapma gibi günlük yaşamdaki basit işleri yapma yeteneğinizi sorgulayabilir. Diğer hastalarda, fiziksel aktivite ile daha da kötüleşebilen kuru, üretken olmayan bir öksürük gelişir.

Sklerodermada böbrek tutulumu: Böbrek tutulumu oluşmadan önceki aşamada, böbrek fonksiyonunu ölçen standart kan ve idrar testleri gibi kan basıncı da normaldir. Böbrek tutulumunun başlangıcı, önemli yüksek tansiyonun hızlı başlangıcı ile ilişkilidir. Bu, erken evrelerde hiçbir belirtiye neden olmaz. Yüksek tansiyon hemen fark edilmezse hızla kötüleşir. Böbrekler yüksek tansiyondan zarar görür. Bu aşamada yapılan kan testleri, kan hücrelerine zarar veren yaygın kan damarı hasarı ve hızlandırılmış pıhtılaşma kanıtı gösterir. Bu sendrom, “skleroderma renal krizi” olarak adlandırılacak kadar hızlı ilerler. Erken fark edilip tedavi edilmezse böbrek yetmezliği riski, diyaliz ihtiyacı ve ölüm sık görülen olaylardır.

Sklerodermada kardiyak tutulum: Sklerodermada (sistemik skleroz) kardiyak tutulum, birincil kalp tutulumu (küçük damar iskemisi, inflamasyon veya replasman fibrozu) veya ikincil tutulum (pulmoner hipertansiyon, koroner hastalık veya sistemik hipertansiyon nedeniyle) olarak ortaya çıkabilir. Primer kardiyak tutulum, sistolik disfonksiyona ve/veya diyastolik disfonksiyona, perikardiyal hastalığa, iletim anormalliklerine (bradi ve taşiaritmiler dahil) ve daha az sıklıkla kapak hastalığına yol açabilir. Otopsi çalışmaları ve kardiyak MRI çalışmaları, subklinik kardiyak tutulumun son derece yaygın olduğunu göstermiştir.

Sklerodermada nörolojik tutulum: Daha önce nadir görülen bir olay olarak kabul edilen sklerodermada sinir sistemi tutulumu giderek daha fazla tanınmaktadır. LS en coup de sabre'de nöbetler ve baş ağrısı en çok bildirilen özellikler iken, SSc'de periferik ve otonom sinir sistemi tutulumu baskındır. Ayrıca, son zamanlarda raporlar, asemptomatik SSc hastalarında daha küçük dallar ve perforan arter tutulumu düşündüren beyaz cevher lezyonlarını sıklıkla belgelemiştir.

Skleroderma ve vaskülit değiştir

Skleroderma varsa, tıp uzmanları olası bir komplikasyon olarak vaskülit arayışında olacaktır. Görünür ve rapor edilebilir birçok semptomunun yanı sıra, inflamasyon varlığını tespit eden kan ve idrar testleri de vaskülit teşhisine yardımcı olabilir. X-ışınları ve anjiyografi veya kan damarlarının radyografisi gibi diğer görüntüleme testleri, kan damarı duvarlarındaki anormallikleri, ayrıca organ hasarını ve kanamayı ortaya çıkarmak için kullanılabilir. Laboratuvarda test edilmek üzere bir doku parçasının alındığı organ ve kan damarı biyopsileri de vaskülit varlığının belirlenmesine yardımcı olabilir. Sistemik sklerozlu hastalarda vaskülit gelişimi oldukça nadirdir. İlk laboratuvar testleri, normositik ve normokromik anemi, trombositoz, yüksek akut faz reaktanları ve normal serum kreatininini içeriyordu.

Teşhis değiştir

Tipik skleroderma, klasik olarak simetrik cilt kalınlaşması olarak tanımlanır ve vakaların yaklaşık %70'inde Raynaud fenomeni, tırnak kıvrımı kapiller değişiklikleri ve antinükleer antikorlar da görülür. Etkilenen bireyler sistemik organ tutulumu yaşayabilir. Skleroderma için tek bir test her zaman işe yaramaz, bu nedenle tanı genellikle bir dışlama meselesidir. Atipik skleroderma, cilt değişiklikleri olmadan veya sadece parmak şişmesi ile bu değişikliklerin herhangi bir varyasyonunu gösterebilir.[21]

Laboratuvar testleri, anti-scl70 (yaygın bir sistemik forma neden olan) veya anticentromere antikorları (sınırlı bir sistemik forma ve CREST sendromuna neden olan) gibi antitopoizomeraz antikorlarını gösterebilir. Anti-U3 veya anti-RNA polimeraz gibi diğer otoantikorlar görülebilir. Antiçift sarmallı DNA otoantikorlarının serumda bulunması muhtemeldir.[kaynak belirtilmeli]

Diferansiyel değiştir

Genellikle diferansiyelde olan hastalıklar şunları içerir:[22]

  • Eozinofili, kanda çok fazla eozinofilin (parazitlere saldıran ve belirli alerjik reaksiyonlara karışan bir tür bağışıklık hücresi) bulunduğu bir durumdur.
  • Eozinofili-miyalji sendromu, L-triptofan takviyelerinin neden olduğu bir eozinofili şeklidir.
  • Eozinofilik fasiit, iskelet kaslarını, kemikleri, kan damarlarını ve kol ve bacaklardaki sinirleri çevreleyen bağ dokusunu etkiler.
  • Graft-versus-host hastalığı, nakledilen kemik iliğinden gelen bağışıklık hücrelerinin konakçının vücuduna saldırdığı kemik iliği nakillerinin bir sonucu olarak ortaya çıkan otoimmün bir durumdur.
  • Mikozis fungoides, vücudun her yerinde döküntülere neden olan nadir bir kanser olan kutanöz T hücreli lenfoma türüdür.
  • Nefrojenik sistemik fibroz, genellikle böbrek yetmezliğinden kaynaklanan ve dokularda fibrozis (kalınlaşma) ile sonuçlanan bir durumdur.
  • Primer biliyer siroz, karaciğerin otoimmün bir hastalığıdır.
  • Primer pulmoner hipertansiyon
  • Kompleks bölgesel ağrı sendromu

Sınıflandırma değiştir

Skleroderma, hem lokalize hem de sistemik formlarda ortaya çıkan bir hastalık olan, hareketsiz ve gizli cilt görünümü veren sınırlı veya dağınık, sert, pürüzsüz, fildişi renkli alanların görünümü ile karakterize edilir:[23]

Tedavi değiştir

Skleroderma için herhangi bir tedavi bilinmemekle birlikte semptomların giderilmesi sıklıkla sağlanır; bunlar şunları içerir:[24][25]

  • Kalsiyum kanal blokerleri, alfa blokerler, serotonin reseptör antagonistleri, anjiyotensin II reseptör inhibitörleri, statinler, lokal nitratlar veya iloprost gibi vazodilatörler ile Raynaud (Reyno) fenomeni
  • fosfodiesteraz 5 inhibitörlerine sahip dijital ülserler (örn., sildenafil) veya iloprost
  • Bosentan ile yeni dijital ülserlerin önlenmesi
  • Tetrasiklin gibi "tetrasiklin antibiyotikleri" ile bağırsak florasının aşırı büyümesine bağlı yetersiz beslenme
  • Siklofosfamidli interstisyel akciğer hastalığı, kortikosteroidli veya kortikosteroidsiz azatioprin
  • Endotelin reseptör antagonistleri, fosfodiesteraz 5 inhibitörleri ve prostanoidler ile pulmoner arteriyel hipertansiyon
  • Antasitler veya prokinetikler ile gastroözofageal reflü hastalığı
  • "Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri" ve anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile böbrek krizleri

İmmünosupresanlarla sistemik hastalığı modifiye edici tedavi sıklıkla kullanılır.[26][27][28][29][30][31] Tedavisinde kullanılan immünosupresanlar arasında azatiyoprin, metotreksat, siklofosfamid, mikofenolat, intravenöz immünoglobulin, rituksimab, sirolimus, alefacept ve tirozin kinaz inhibitörleri, imatinib, nilotinib ve dasatinib.[25][26][27][28][29][30][31][32]

Araştırılmakta olan deneysel tedaviler arasında endotelin reseptör antagonistleri, tirozin kinaz inhibitörleri, beta-glikan peptitler, halofuginone, basiliximab, alemtuzumab, abatacept ve hematopoietik kök hücre nakli.[33][34]

Skleroderma tedavisinde immünomodülatör ajanlar
UMA Hareket mekanizması[35][36] Yönetim yolu[35] Hamilelik kategorisi[35][37] Başlıca toksisiteler[35]
Alefacept İnsan lökosit fonksiyon antijen-3'ün CD2 kısmına bağlanarak T lenfosit aktivasyonunu inhibe eden monoklonal antikor. IM B (US) Maligniteler, enjeksiyon bölgesi reaksiyonları, kan pıhtıları, lenfopeni, hepatotoksisite ve enfeksiyonlar.
Azatiyoprin Merkaptopürine dönüşüm yoluyla lenfosit proliferasyonunu inhibe eden purin analoğu PO, IV D (Au) Miyelosupresyon ve nadiren malignite, hepatit, enfeksiyon, “hepatik sinüzoidal obstrüksiyon sendromu” ve aşırı duyarlılık reaksiyonları.
siklofosfamid DNA baz çiftlerini çapraz bağlayan, hematopoietik hücrelerde kırılmalara ve apoptozu tetikleyen azotlu hardal. PO, IV D (Au) Kusma, miyelosupresyon, "hemorajik sistit" ve nadiren kalp yetmezliği, pulmoner fibroz, "hepatik sinüzoidal obstrüksiyon sendromu", malignite ve SIADH
Dasatinib Çeşitli proanjiyogenik büyüme faktörlerine karşı tirozin kinaz inhibitörü (PDGF ve VEGF dahil). PO D (Au) Sıvı tutulması, miyelosupresyon, hemoraji, enfeksiyonlar, pulmoner hipertansiyon, elektrolit anomalileri ve nadiren hepatotoksisite, kalp fonksiyon bozukluğu/yetersizliği, miyokard enfarktüsü, QT aralığı uzaması, böbrek yetmezliği ve aşırı duyarlılık.
Imatinib Yukarıdaki gibi PO D (Au) Yukarıdaki gibi ve nadiren: GI perforasyonu, avasküler nekroz ve rabdomiyoliz
Immunoglobulin İmmünoglobulin, bağışıklık sistemini modüle eder. IV N/A değişir
Methotrexate antifolat; dihidrofolat redüktazı inhibe eder. PO, IV, IM, SC, IT D (Au) Miyeosupresyon, pulmoner toksisite, hepatotoksisite, nörotoksisite ve nadiren böbrek yetmezliği, aşırı duyarlılık reaksiyonları, deri ve kemik nekrozu ve osteoporoz
mikofenolat Lenfositlerde pürin biyosentezinin azalmasına yol açan inozin monofosfat dehidrojenaz inhibitörü PO, IV D (Au) Miyelosupresyon, kan pıhtıları, daha az yaygın olarak GI perforasyonu/hemorajisi ve nadiren “pankreatit”, “hepatit”, “aplastik anemi” ve “saf kırmızı hücre aplazisi”.
Nilotinib Dasatinib'e göre PO D (Au) İmatinib'e göre
Rituksimab B lenfositlerinde eksprese edilen CD20'ye karşı monoklonal antikor IV C (Au) İnfüzyonla ilgili reaksiyonlar, enfeksiyon, nötropeni, azalmış immünoglobulin seviyeleri, aritmiler, daha az yaygın olarak anemi, trombositopeni, anjina, miyokard enfarktüsü, kalp yetmezliği ve nadiren hemolitik anemi, aplastik anemi, serum hastalığı, şiddetli cilt rahatsızlıkları, pulmoner infiltratlar, pnömoni, kraniyal nöropati (görme veya işitme kaybı) ve ilerleyici multifokal lökoensefalopati.
sirolimus RMH inhibitörü, böylece sitokin kaynaklı lenfosit proliferasyonunu azaltır. PO C (Au) Nötropeni, "hipokalemi", interstisyel akciğer hastalığı, "perikardiyal efüzyon", "plevral efüzyon", daha az yaygın olarak pulmoner kanama, nefrotik sendrom ve nadiren hepatotoksisite ve lenfoa.
PO = Oral. IV = intravenöz. IM = Kas içi. SC = deri altı. IT = intratekal.

Yukarıda tercih edilen hamilelik kategorisi, varsa Avustralya'dır. Mevcut değilse, bir Amerikan olanı değiştirilir.

Patofizyoloji değiştir

Artmış 'kollajen' 'sentezi' ('skleroz'a' yol açar), küçük kan damarlarında hasar, 'T lenfositlerin' aktivasyonu ve değişmiş 'bağlayıcı ti' üretimi ile karakterizedir.[38] Önerilen patogenezi aşağıdaki gibidir:[39][40][41][42][43]

  • Vaskülatür, muhtemelen endotel seviyesinde kışkırtıcı bir olayla başlar. Tetikleyici olay henüz açıklığa kavuşturulmamıştır, ancak viral bir ajan, oksidatif stres veya otoimmün olabilir. Endotel hücre hasarı ve apoptoz, erken klinik evrelerde doku ödemi olarak ortaya çıkan vasküler sızıntıya yol açar. Bu aşamada, ağırlıklı olarak Th1- ve Th17 aracılı bir hastalıktır.
  • Bundan sonra, vaskülatür, muhtemelen antiendotelinal hücre antikorlarının (AECA) varlığına bağlı olarak bozulmuş anjiyogenez ve bozulmuş vaskülojenez (daha az endotelyal progenitör hücre) ile daha da tehlikeye girer. Bu bozulmuş anjiyogeneze rağmen, PDGF ve VEGF gibi yüksek seviyelerde pro-anjiyogenik büyüme faktörleri sıklıkla bu durumdaki kişilerde görülür. Vazodilatasyon ve vazokonstriksiyon dengesi çarpık hale gelir ve net sonuç vazokonstriksiyondur. Hasarlı endotel daha sonra kan pıhtısı oluşumu için bir başlangıç noktası görevi görür ve ayrıca iskemi-reperfüzyon hasarına ve reaktif oksijen türlerinin oluşumuna katkıda bulunur. Bu sonraki aşamalar, Th2 polaritesi ile karakterize edilir.
  • Hasarlı endotel, adezyon moleküllerini ve kemokinleri lökositleri çekmek için yukarı regüle eder, bu da topoizomeraz I'i içeren çeşitli oksitlenmiş antijenlere karşı tolerans kaybı da dahil olmak üzere doğuştan gelen ve adaptif bağışıklık tepkilerinin gelişmesini sağlar. kondisyon. T hücreleri, doku fibrozunda hayati bir rol oynayan Th2 hücreleri de dahil olmak üzere alt gruplara farklılaşır. Anti-topoizomeraz 1 antikorları, sırayla, tip I interferon üretimini uyarır.
  • Fibroblastlar, miyofibroblastları oluşturmak için çoklu sitokinler ve büyüme faktörleri tarafından toplanır ve aktive edilir. Fibroblastlarda ve miyofibroblastlarda düzensiz dönüştürücü büyüme faktörü β (TGF-β) sinyali, sklerodermadan etkilenen bireyler üzerinde yapılan çok sayıda çalışmada gözlenmiştir. Fibroblastların ve miyofibroblastların aktivasyonu, kolajen ve diğer ilgili proteinlerin aşırı birikmesine yol açarak fibrozise yol açar. B hücreleri bu aşamada rol oynar, B hücreleri tarafından üretilen IL-6 ve TGF-β kollajen yıkımını azaltır ve hücre dışı matris üretimini arttırır. Endotelin sinyali, fibrozisin patofizyolojisinde rol oynar.[44]

D vitamini hastalığın patofizyolojisinde rol oynar. Plazma D vitamini seviyeleri ile skleroderma şiddeti arasında ters bir ilişki kaydedilmiştir ve D vitamininin bağışıklık sisteminin hareketlerini düzenlemede (genellikle baskılamada) çok önemli bir rol oynadığı bilinmektedir.[45]

Prognoz değiştir

(2012 (2012) itibarıyla), sistemik skleroderma için beş yıllık sağkalım oranı yaklaşık %85 iken, 10 yıllık sağkalım oranı %70'in hemen altındaydı.[46] Bu alt tipe göre değişir; Lokalize skleroderma nadiren ölümle sonuçlanırken, sistemik form olabilir ve yaygın sistemik form sınırlı formdan daha kötü bir prognoz taşır. Başlıca skleroderma ile ilişkili ölüm nedenleri şunlardır: pulmoner hipertansiyon, pulmoner fibroz ve skleroderma böbrek krizi[47] Sklerodermalı kişiler ayrıca kansere (özellikle karaciğer, akciğer, hematolojik ve mesane kanserleri) ve belki de kardiyovasküler hastalığa yakalanma riski altındadır.[48][49][50][51][52][53]Şablon:Kaynak overkill

1985 ve 2015 yılları arasında bir Avustralya kohortu üzerinde yapılan bir araştırmaya göre, sklerodermalı bir kişinin ortalama yaşam beklentisi 66 yıldan 74 yıla çıktı (ortalama Avustralya yaşam beklentisi olan 82 yıldan yaklaşık 8 yıl daha az).[54]

Epidemiyoloji değiştir

Skleroderma, herhangi bir yaş grubu etkilenebilse de, en yaygın olarak 20 ila 50 yaşları arasında ortaya çıkar.[55][56] Kadınların skleroderma geliştirme olasılığı erkeklerden dört ila dokuz kat daha fazladır.[56]

Bu hastalık dünya çapında bulunur.[56] Amerika Birleşik Devletleri'nde prevalans milyonda 240 olarak tahmin edilmektedir ve yıllık skleroderma insidansı milyonda 19'dur.[56] Aynı şekilde Amerika Birleşik Devletleri'nde de "Afrikalı Amerikalılar"da Beyaz meslektaşlarına göre biraz daha yaygındır. Choctaw Yerli Amerikalıların, Avrupa kökenli Amerikalılardan daha fazla geliştirme olasılığı daha yüksektir.[56] 'Almanya'da prevalans milyonda 10 ile 150 arasındadır ve yıllık insidans milyonda 3 ile 28 arasındadır.[57] Güney Avustralya'da, yıllık insidans milyonda 23 ve prevalans milyonda 233'tür.[58] Skleroderma Asya popülasyonunda daha az yaygındır.[59]

Hamilelik değiştir

Hamilelikte skleroderma karmaşık bir durumdur; hem anne hem de çocuk için riski artırır.[60] Genel olarak, skleroderma, gebelik yaşına göre düşük fetal ağırlık ile ilişkilidir.[60] Skleroderma tedavisi genellikle siklofosfamid, metotreksat, "mikofenolat" vb. gibi bilinen teratojenleri içerir, bu nedenle hamilelik sırasında bu tür ilaçlardan dikkatli bir şekilde kaçınılması önerilir.[60] Bu durumlarda hastalık kontrolü için 'hidroksiklorokin' ve düşük doz 'kortikosteroidler' kullanılabilir.[60]

Ayrıca bakınız değiştir

Dünya Skleroderma Günü

Progressif Sistemik Skleroz (Sistemik Skleroderma)

Yerelleştirilmiş skleroderma

Romatoloji

Otoimmün hastalık

Lupus

Vaskülit

Behçet hastalığı

Kaynakça değiştir

  1. ^ a b c d e f g h "Scleroderma". GARD (İngilizce). 2017. 25 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2017. 
  2. ^ a b c d e f g h Jameson, Larry (2018). "Chapter 353". Harrison's Principles of Internal Medicine (20. bas.). McGraw Hill. 
  3. ^ a b Barnes J, Mayes MD (March 2012). "Epidemiology of systemic sclerosis: incidence, prevalence, survival, risk factors, malignancy, and environmental triggers". Current Opinion in Rheumatology. 24 (2): 165-70. doi:10.1097/BOR.0b013e32834ff2e8. PMID 22269658. 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2022. 
  4. ^ a b Greenblatt MB, Aliprantis AO (January 2013). "The immune pathogenesis of scleroderma: context is everything". Current Rheumatology Reports. 15 (1): 297. doi:10.1007/s11926-012-0297-8. PMC 3539168 $2. PMID 23288576. 
  5. ^ a b c d "Handout on Health: Scleroderma". NIAMS. August 2016. 4 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2017. 
  6. ^ a b c d e f "Scleroderma". NORD (National Organization for Rare Disorders). 2007. 8 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2017. 
  7. ^ a b Unsal, Erbil (2006). Current Opinions in Pediatric Rheumatology (İngilizce). Nova Publishers. s. 302. ISBN 9781594548710. 6 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ Denton, Christopher P; Khanna, Dinesh (October 2017). "Systemic sclerosis". The Lancet. 390 (10103): 1685-99. doi:10.1016/s0140-6736(17)30933-9. PMID 28413064. 
  9. ^ Mackay, Ian R.; Rose, Noel R. (2006). The Autoimmune Diseases (İngilizce). Academic Press. s. 369. ISBN 9780080454740. 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2022. 
  10. ^ Firestein, Gary S.; Kelley, William N.; Budd, Ralph C. (2012). Kelley's Textbook of Rheumatology (İngilizce). Elsevier Health Sciences. s. 1366. ISBN 978-1437717389. 4 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ Şablon:OEtymD
  12. ^ Şablon:LSJ, Şablon:LSJ.
  13. ^ Hajj-ali, RA (June 2013). "Systemic Sclerosis". Merck Manual Professional. Merck Sharp & Dohme Corp. 6 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2014. 
  14. ^ Jimenez, SA; Cronin, PM; Koenig, AS; O'Brien, MS; Castro, SV (15 Şubat 2012). Varga, J; Talavera, F; Goldberg, E; Mechaber, AJ; Diamond, HS (Ed.). "Scleroderma Clinical Presentation". Medscape Reference. WebMD. 6 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2014. 
  15. ^ Longo, D; Fauci, A; Kasper, D; Hauser, S; Jameson, J; Loscalzo, J (2011). Harrison's Principles of Internal Medicine (18. bas.). New York: McGraw-Hill Professional. ISBN 978-0-07174889-6. Şablon:Page?
  16. ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Bar20122 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  17. ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Gre20132 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  18. ^ a b Balbir-Gurman A, Braun-Moscovici Y (February 2012). "Scleroderma – new aspects in pathogenesis and treatment". Best Practice & Research. Clinical Rheumatology. 26 (1): 13-24. doi:10.1016/j.berh.2012.01.011. PMID 22424190. 
  19. ^ a b Dospinescu P, Jones GT, Basu N (March 2013). "Environmental risk factors in systemic sclerosis". Current Opinion in Rheumatology. 25 (2): 179-83. doi:10.1097/BOR.0b013e32835cfc2d. PMID 23287382. 
  20. ^ Marie I, Gehanno JF, Bubenheim M, Duval-Modeste AB, Joly P, Dominique S, Bravard P, Noël D, Cailleux AF, Weber J, Lagoutte P, Benichou J, Levesque H (February 2014). "Prospective study to evaluate the association between systemic sclerosis and occupational exposure and review of the literature". Autoimmunity Reviews. 13 (2): 151-56. doi:10.1016/j.autrev.2013.10.002. PMID 24129037. 
  21. ^ Jimenez, SA; Cronin, PM; Koenig, AS; O'Brien, MS; Castro, SV (15 Şubat 2012). Varga, J; Talavera, F; Goldberg, E; Mechaber, AJ; Diamond, HS (Ed.). "Scleroderma Workup". Medscape Reference. WebMD. 6 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2014. 
  22. ^ Jimenez, SA; Cronin, PM; Koenig, AS; O'Brien, MS; Castro, SV (15 Şubat 2012). Varga, J; Talavera, F; Goldberg, E; Mechaber, AJ; Diamond, HS (Ed.). "Scleroderma Differential Diagnoses". Medscape Reference. WebMD. 6 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2014. 
  23. ^ Elston, William D. James, Timothy G. Berger, Dirk M. (2006). Andrew's diseases of the skin: clinical dermatology (10 bas.). Philadelphia, PA: Saunders Elsevier. ss. 169-172. ISBN 978-0808923510. 
  24. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; MM3 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  25. ^ a b Walker KM, Pope J (August 2012). "Treatment of systemic sclerosis complications: what to use when first-line treatment fails--a consensus of systemic sclerosis experts". Seminars in Arthritis and Rheumatism. 42 (1): 42-55. doi:10.1016/j.semarthrit.2012.01.003. PMID 22464314. 
  26. ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; path122 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  27. ^ a b Fett N (July–August 2013). "Scleroderma: nomenclature, etiology, pathogenesis, prognosis, and treatments: facts and controversies". Clinics in Dermatology. 31 (4): 432-37. doi:10.1016/j.clindermatol.2013.01.010. PMID 23806160. 
  28. ^ a b Shah AA, Wigley FM (April 2013). "My approach to the treatment of scleroderma". Mayo Clinic Proceedings. 88 (4): 377-93. doi:10.1016/j.mayocp.2013.01.018. PMC 3666163 $2. PMID 23541012. 
  29. ^ a b Kowal-Bielecka O, Bielecki M, Kowal K (2013). "Recent advances in the diagnosis and treatment of systemic sclerosis" (PDF). Polskie Archiwum Medycyny Wewnetrznej. 123 (1–2): 51-58. PMID 23344666. 6 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  30. ^ a b Beyer C, Dees C, Distler JH (January 2013). "Morphogen pathways as molecular targets for the treatment of fibrosis in systemic sclerosis". Archives of Dermatological Research. 305 (1): 1-8. doi:10.1007/s00403-012-1304-7. PMID 23208311. 
  31. ^ a b Leask A (June 2012). "Emerging targets for the treatment of scleroderma". Expert Opinion on Emerging Drugs. 17 (2): 173-79. doi:10.1517/14728214.2012.678833. PMID 22533795. 
  32. ^ Manno R, Boin F (November 2010). "Immunotherapy of systemic sclerosis". Immunotherapy. 2 (6): 863-78. doi:10.2217/imt.10.69. PMC 3059511 $2. PMID 21091117. 
  33. ^ Postlethwaite AE, Harris LJ, Raza SH, Kodura S, Akhigbe T (April 2010). "Pharmacotherapy of systemic sclerosis". Expert Opinion on Pharmacotherapy. 11 (5): 789-806. doi:10.1517/14656561003592177. PMC 2837533 $2. PMID 20210685. 
  34. ^ Ong VH, Denton CP (May 2010). "Innovative therapies for systemic sclerosis". Current Opinion in Rheumatology. 22 (3): 264-72. doi:10.1097/BOR.0b013e328337c3d6. PMID 20190640. 
  35. ^ a b c d Rossi, S, (Ed.) (2013). Australian Medicines Handbook (2013 bas.). Adelaide: The Australian Medicines Handbook Unit Trust. ISBN 978-0-9805790-9-3. [sayfa belirt]
  36. ^ Brunton, L; Chabner, B; Knollman, B (2010). Goodman and Gilman's The Pharmacological Basis of Therapeutics (12. bas.). New York: McGraw-Hill Professional. ISBN 978-0-07-162442-8. [sayfa belirt]
  37. ^ "Medscape Multispecialty  – Home page". WebMD. 13 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2013. [tam kaynak belirtilmeli]
  38. ^ Valančienė G, Jasaitienė D, Valiukevičienė S (2010). "Pathogenesis and treatment modalities of localized scleroderma" (PDF). Medicina. 46 (10): 649-56. doi:10.3390/medicina46100092  . PMID 21393982. 6 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  39. ^ Katsumoto TR, Whitfield ML, Connolly MK (2011). "The pathogenesis of systemic sclerosis". Annual Review of Pathology. 6: 509-37. doi:10.1146/annurev-pathol-011110-130312. PMID 21090968. 
  40. ^ Liakouli V, Cipriani P, Marrelli A, Alvaro S, Ruscitti P, Giacomelli R (August 2011). "Angiogenic cytokines and growth factors in systemic sclerosis". Autoimmunity Reviews. 10 (10): 590-94. doi:10.1016/j.autrev.2011.04.019. PMID 21549861. 
  41. ^ Cipriani P, Marrelli A, Liakouli V, Di Benedetto P, Giacomelli R (August 2011). "Cellular players in angiogenesis during the course of systemic sclerosis". Autoimmunity Reviews. 10 (10): 641-46. doi:10.1016/j.autrev.2011.04.016. PMID 21549220. 
  42. ^ Bosello S, De Luca G, Tolusso B, Lama G, Angelucci C, Sica G, Ferraccioli G (August 2011). "B cells in systemic sclerosis: a possible target for therapy". Autoimmunity Reviews. 10 (10): 624-30. doi:10.1016/j.autrev.2011.04.013. PMID 21545850. 
  43. ^ Hunzelmann N, Krieg T (May 2010). "Scleroderma: from pathophysiology to novel therapeutic approaches". Experimental Dermatology. 19 (5): 393-400. doi:10.1111/j.1600-0625.2010.01082.x. PMID 20507361. 
  44. ^ Leask A (June 2011). "The role of endothelin-1 signaling in the fibrosis observed in systemic sclerosis". Pharmacological Research. 63 (6): 502-03. doi:10.1016/j.phrs.2011.01.011. PMID 21315153. 
  45. ^ Arnson Y, Amital H, Agmon-Levin N, Alon D, Sánchez-Castañón M, López-Hoyos M, Matucci-Cerinic M, Szücs G, Shapira Y, Szekanecz Z, Shoenfeld Y (June 2011). "Serum 25-OH vitamin D concentrations are linked with various clinical aspects in patients with systemic sclerosis: a retrospective cohort study and review of the literature". Autoimmunity Reviews. 10 (8): 490-94. doi:10.1016/j.autrev.2011.02.002. PMID 21320645. 
  46. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; germ2 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  47. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; MSR2 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  48. ^ Alenghat FJ (February 2016). "The Prevalence of Atherosclerosis in Those with Inflammatory Connective Tissue Disease by Race, Age, and Traditional Risk Factors". Scientific Reports. 6: 20303. Bibcode:2016NatSR...620303A. doi:10.1038/srep20303. PMC 4740809 $2. PMID 26842423. 
  49. ^ Ngian GS, Sahhar J, Wicks IP, Van Doornum S (August 2011). "Cardiovascular disease in systemic sclerosis--an emerging association?". Arthritis Research & Therapy. 13 (4): 237. doi:10.1186/ar3445. PMC 3239376 $2. PMID 21888685. 
  50. ^ Szekanecz É, Szamosi S, Horváth Á, Németh Á, Juhász B, Szántó J, Szücs G, Szekanecz Z (October 2012). "Malignancies associated with systemic sclerosis". Autoimmunity Reviews. 11 (12): 852-55. doi:10.1016/j.autrev.2012.02.021. PMID 22410174. 
  51. ^ Shah AA, Rosen A (November 2011). "Cancer and systemic sclerosis: novel insights into pathogenesis and clinical implications". Current Opinion in Rheumatology. 23 (6): 530-35. doi:10.1097/BOR.0b013e32834a5081. PMC 3373179 $2. PMID 21825998. 
  52. ^ Onishi A, Sugiyama D, Kumagai S, Morinobu A (July 2013). "Cancer incidence in systemic sclerosis: meta-analysis of population-based cohort studies". Arthritis and Rheumatism. 65 (7): 1913-21. doi:10.1002/art.37969  . PMID 23576072. 
  53. ^ Bonifazi M, Tramacere I, Pomponio G, Gabrielli B, Avvedimento EV, La Vecchia C, Negri E, Gabrielli A (January 2013). "Systemic sclerosis (scleroderma) and cancer risk: systematic review and meta-analysis of observational studies". Rheumatology. 52 (1): 143-54. doi:10.1093/rheumatology/kes303  . PMID 23175568. 
  54. ^ Kennedy N, Walker J, Hakendorf P, Roberts-Thomson P (23 Mart 2018). "Improving life expectancy of patients with scleroderma: results from the South Australian Scleroderma Register". Internal Medicine Journal. 48 (8): 951-56. doi:10.1111/imj.13799. PMID 29573101. 
  55. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; MM2 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  56. ^ a b c d e Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; MSR isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  57. ^ Sticherling M (October 2012). "Systemic sclerosis-dermatological aspects. Part 1: Pathogenesis, epidemiology, clinical findings". Journal der Deutschen Dermatologischen Gesellschaft. 10 (10): 705-18; quiz 716. doi:10.1111/j.1610-0387.2012.07999.x  . PMID 22913330. 
  58. ^ Nikpour M, Stevens WM, Herrick AL, Proudman SM (December 2010). "Epidemiology of systemic sclerosis". Best Practice & Research. Clinical Rheumatology. 24 (6): 857-69. doi:10.1016/j.berh.2010.10.007. PMID 21665131. 
  59. ^ Gelber AC, Manno RL, Shah AA, Woods A, Le EN, Boin F, Hummers LK, Wigley FM (July 2013). "Race and association with disease manifestations and mortality in scleroderma: a 20-year experience at the Johns Hopkins Scleroderma Center and review of the literature". Medicine. 92 (4): 191-205. doi:10.1097/MD.0b013e31829be125. PMC 4553970 $2. PMID 23793108. 
  60. ^ a b c d Lidar M, Langevitz P (May 2012). "Pregnancy issues in scleroderma". Autoimmunity Reviews. 11 (6–7): A515-19. doi:10.1016/j.autrev.2011.11.021. PMID 22155199. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Skleroderma&oldid=31376463" sayfasından alınmıştır