Vikipedi

Vegetius

Geç Roma İmparatorluğu döneminde yaşamış yazar
(Publius Flavius Vegetius Renatus sayfasından yönlendirildi)

Publius (veya Flavius) Vegetius Renatus,[1] Vegetius (Latince: [u̯ɛˈɡɛtiʊs]), Geç Roma İmparatorluğu'nun (4. yüzyılın sonları) bir yazarıydı) olarak bilinen yazar, Geç Roma İmparatorluğu (geç 4. yüzyıl) döneminin bir yazarıydı. Hayatı veya makamı hakkında günümüze ulaşan iki eserinde yer alanların ötesinde hiçbir şey bilinmemektedir: Epitoma rei militaris (ayrıca De re militari olarak da anılır) ve daha az bilinen Digesta Artis Mulomedicinae, bir veteriner hekimliği rehberi. Epitoma rei militaris adlı eserinin girişinde kendisini bir Hristiyan olarak tanımlar.[2]

Mulomedicina (1250-1375 ca., Biblioteca Medicea Laurenziana, pluteo 45.19)

Çalışma tarihi değiştir

Epitoma rei militaris eserinde atıfta bulunulan en son olay İmparator Gratian'ın ölümüdür (383); eserin en eski tasdiki 450 yılında Konstantinopolis'te yazan Flavius Eutropius'a ait bir subscriptiodur ve iki el yazması ailesinden birinde yer almaktadır, bu da el yazması geleneğinde bir bölünmenin çoktan meydana geldiğini göstermektedir. Eutropius'un Konstantinopolis'te bulunmasına rağmen, Vegetius'un Batı Roma İmparatorluğu'nda yazdığı konusunda bilimsel bir fikir birliği vardır.[3] Vegetius eserini 450 yılında düzenlenmemiş el yazması ailesinde Theodosius olarak tanımlanan hükümdar imparatora ithaf eder, ad Theodosium imperatorem; kimliği tartışmalıdır: bazı akademisyenler onu Theodosius I ile özdeşleştirir (Şablon:Hükümdarlık,[4] diğerleri Otto Seeck[5] ve onu daha sonraki Valentinian III ile özdeşleştirerek eseri 430-35 yılları arasına tarihledi.[6] Goffart daha geç bir tarihin muhtemel olduğunu kabul eder ve eserin Aetius'un üstünlüğü zamanında askeri bir canlanmayı desteklemeyi amaçlamış olabileceğini öne sürer.[3] Rosenbaum da 430'ların başında yazıldığını savunur; Theodosius II o zaman ithaf edilmiş olabilir. Rosenbaum Vegetius'un eserlerindeki imaları ve Merobaudes'in eserleriyle olan ilişkilerini kullanarak Vegetius'un agens in rebus olan praetorian prefect'in "primiscrinius "u olan üst düzey bir saray görevlisi olduğunu öne sürer.[7]

Roma Savaş Sanatı değiştir

Ana madde: De re militari

Vegetius'un epitomu esas olarak askeri organizasyona ve savaşta belirli durumlara nasıl tepki verileceğine odaklanır. Vegetius bir kampın nasıl tahkim edileceğini ve düzenleneceğini, birliklerin nasıl eğitileceğini, disiplinsiz birliklerle nasıl başa çıkılacağını, bir muharebe çatışmasının nasıl idare edileceğini, nasıl yürüneceğini, düzen ölçüsünü ve lejyonda düzen ve cesareti teşvik eden diğer birçok faydalı yöntemi açıklar.

G. R. Watson'ın gözlemlediği gibi, Vegetius'un "Epitoma "sı "Roma askeri kurumlarının bozulmadan günümüze ulaşan tek eski el kitabıdır". Buna rağmen Watson, Vegetius'un "ne bir tarihçi ne de bir asker olduğu için değerinden şüphe duymaktadır: eseri, her çağın malzemesinden dikkatsizce oluşturulmuş bir derleme, bir tutarsızlıklar yumağıdır".[8] Kendi ifadesine göre bu antik kaynaklar Yaşlı Cato, Cornelius Celsus, Frontinus, Paternus ve Augustus, Trajan ve Hadrian imparatorluk anayasalarıdır (1. 8).[9]

İlk kitap ordu reformu için bir çağrıdır; Geç Roma İmparatorluğu'nun askeri çöküşünü canlı bir şekilde tasvir eder. Vegetius ayrıca erken dönem İmparatorluk ordusunun örgütlenmesini, eğitimini ve teçhizatını da ayrıntılı olarak anlatır. Üçüncü kitap, Sessiz William'dan II. Friedrich'e kadar her Avrupalı komutan için askeri öğrenimin temeli olan (iki çağın askeri koşullarındaki benzerlik göz önüne alındığında yeterince uygun bir şekilde) bir dizi askeri özdeyiş içerir.[9]

Kuşatma zanaatı üzerine yazdığı kitap Geç İmparatorluk ve Ortaçağ kuşatma makinelerinin en iyi tanımını içermektedir. Diğer şeylerin yanı sıra, onager adı verilen ve daha sonra modern topçuluğun gelişimine kadar kuşatmalarda büyük rol oynayan kuşatma motorunun ayrıntılarını gösterir. Beşinci kitap Roma donanması'nın malzeme ve personeli hakkında bilgi verir.[9]

Encyclopædia Britannica'nın on birinci baskısına göre, "El yazması olarak Vegetius'un eseri ilk ortaya çıkışından itibaren büyük bir moda olmuştur. Kuşatmacılık kuralları Orta Çağ'da çokça incelenmiştir." N.P. Milner bu eserin "Antik Çağ'ın en popüler Latince teknik eserlerinden biri olduğunu ve MS 1300 öncesinden günümüze ulaşan nüshaların sayısı bakımından Yaşlı Pliny'nin Doğa Tarihi adlı eserine rakip olduğunu" gözlemlemiştir. "[10] Matbaanın icadından önce İngilizce, Fransızca (Jean de Meun ve diğerleri tarafından), İtalyanca (Floransalı yargıç Bono Giamboni ve diğerleri tarafından), Katalanca, İspanyolca, Çekçe ve Yidiş dillerine çevrilmiştir. İlk basılı baskılar Utrecht (1473), Köln (1476), Paris (1478), Roma ("Veteres de re mil. scriptores", 1487) ve Pisa'ya (1488) atfedilir. Ludwig Hohenwang tarafından yapılan Almanca bir çeviri 1475'te Ulm'de yayınlandı.[9]

Ancak bu noktadan sonra Vegetius'un önde gelen askeri otorite olarak konumu, Polybius gibi antik tarihçilerin ortaya çıkmasıyla gerilemeye başladı. Niccolò Machiavelli L'arte della Guerra (Floransa, 1521) adlı eserinde Polybius, Frontinus ve Livy'yi yoğun bir şekilde kullanarak Vegetius'un kusurlarını gidermeye çalışmış, ancak Justus Lipsius'un Roma İmparatorluğu'nun farklı dönemlerine ait kurumları birbirine karıştırdığı suçlaması ve G. Stewechius Stewechius'un Vegetius'un eserinin hayatta kalmasının adı geçen kaynakların kaybolmasına yol açtığı görüşü daha çok geç Rönesans dönemine özgüdür.[11] 18. yüzyılın sonlarında Mareşal Puysegur gibi bir asker kendi eserlerini bu kabul edilmiş modele dayandırırken,[12] Milner'ın sözleriyle, Vegetius'un eseri "uzun bir süre derinleşen bir ihmal" yaşamıştır.[13]

Vegetius, yaşadığı dönemde Roma Ordusu'nun eksikliklerini vurgular. Bunu yapmak için İmparatorluğun ilk dönemlerindeki orduyu över. Özellikle de lejyonerlerin yüksek standartlarını, eğitimin ve subay kadrosunun mükemmelliğini vurgular. Gerçekte, Vegetius muhtemelen gerçeklikten ziyade bir ideali anlatmaktadır. Erken İmparatorluk ordusu müthiş bir savaş gücüydü ama muhtemelen bütünüyle Vegetius'un tarif ettiği kadar iyi değildi. Özellikle, Vegetius tarafından tanımlanan 5 fit-10 inçlik minimum boy, Roma dönemindeki erkeklerin çoğunu dışarıda bırakırdı (Roma ayağı 296 santimetre (117 in) ve inç 246 santimetre (97 in) idi, dolayısıyla 5'10" bir Romalı 1.726 santimetre (56 ft 8 in) idi, bu da MS 79'da Herculaneum'daki iskelet kanıtlarından elde edilen dönemin Romalı (İtalyan) erkeklerinin ortalama boyunun biraz üzerindedir). İmparator Valentinian (364-375) minimum boy uzunluğunu 1.652 santimetre (54 ft 2 in)'e eşit olan 5' 7" Roma'ya indirmiştir. Vegetius'un "De Re Militari" adlı eseri, eski Roma lejyonlarının idealize edilmiş erdemlerini yücelten romantizmine rağmen, erken Roma İmparatorluğu'nun başarısı ve Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşünün askeri başarısızlığı hakkında güvenilir ve faydalı bir görüş olmaya devam etmektedir.

Kaynakça değiştir

  1. ^ İsmi hem Publius Vegetius Renatus hem de Flavius Vegetius Renatus olarak geçer. Milner, Vegetius: Epitome of Military Science (Liverpool University Press, 1993), s. xxxi-xxxiii, kanıtların Publius lehine olduğuna inanmaktadır.
  2. ^ Lipowsky, Felix Joseph (1827). Des Flavius Vegetius Renatus fünf Bücher über Kriegswissenschaft und Kriegskunst der Römer. Seidel. 
  3. ^ a b Walter Goffart. Vegetius'un De Re Militari'sinin tarihi ve amaçları. Rome's Fall and After içinde, bölüm 3, s. 49-80. Hambledon Press 1989. 1 85285 001 9
  4. ^ N.P. Milner Vegetius: Epitome of Military Science, ikinci baskı (Liverpool: University Press, 1996), s. xxxvii ff; T. D. Barnes, "The Date of Vegetius" Phoenix 33.3 (Sonbahar 1979), s. 254-257, Theodosius'u savunurken,
  5. ^ Seeck, "Die Zeit des Vegetius", Hermes 11 (1876), 61-83. Seeck'in vardığı sonuçlar, Teubner'in De re militaria kitabını iki kez düzenleyen ve Seeck'in atfını benimseyen Karl Lang'ın fikrini değiştirdi
  6. ^ G. R. Watson, The Roman Soldier (Ithaca: Cornell University Press, 1969), s. 26.
  7. ^ Rosenbaum, S; "Who was Vegetius?" published on Academia.edu 2015 https://www.academia.edu/5496690/Who_was_Vegetius 8 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  8. ^ Watson, The Roman Soldier, pp. 25f
  9. ^ a b c d   Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Vegetius". Encyclopædia Britannica. 27 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 968. 
  10. ^ Milner, Vegetius, s. xiii
  11. ^ Milner, Vegetius, s. xiiif.
  12. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; EB19112 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  13. ^ Milner, Vegetius, s. xiv.

Çeviriler değiştir

  • Military Institutions of Vegetius, Teğmen John Clarke tarafından önsöz ve notlarla çevrilmiştir, Londra, 1767. Kısaltılmış yeniden basım (IV. ve V. Kitaplar çıkarılmıştır): The Military Institutions of the Romans, Military Service Publishing Company, Harrisburg, Pa. 1944.
  • Vegetius: Epitome of Military Science, N.P. Milner tarafından notlar ve giriş ile çevrilmiştir, Translated Texts for Historians, Vol. 16, Liverpool: Liverpool University Press, 1993. (İkinci baskı 1996; gözden geçirilmiş ikinci baskı 2011).
  • Het Romeinse leger, Fik Meijer tarafından Hollandaca çevirisi, Polak/Van gennep Publishers, Amsterdam, 2004.

Dış bağlantılar değiştir

De Re Militarinin Latince tam metni çevrimiçi olarak mevcuttur:

Kongre Kütüphanesi'ndeki Lessing J. Rosenwald Koleksiyonu adresinden

Teğmen John Clarke'ın 1767 tarihli çevirisinin 1944 tarihli kısaltılmış baskısı ("sadece askeri antikacıları ilgilendiren" IV. ve V. Kitaplar çıkarılmıştır) internette mevcuttur:

John Clarke'ın 1767 tarihli çevirisinin tam bir tıpkıbasımı Google Books'ta mevcuttur:

1529 yılında Heinrich Stayner tarafından yayınlanan De re militari'nin Almanca baskısı, su altı dalış kıyafetlerini, kuşatma ekipmanlarını, topları ve sahadaki askerlerin konforu için hava yataklarını çeşitli şekillerde tasvir eden gravürlerle.

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Vegetius&oldid=32268066" sayfasından alınmıştır