Vikipedi

Organik gübre

Fertilizer developed from natural processes

Organik gübreler, doğal olarak üretilebilen ve karbon (C) içeren gübrelerdir.[1] Gübreler, besin sağlamak ve büyümeyi sürdürmek için toprağa veya bitkilere verilebilen maddelerdir. Tipik organik gübreler, mineral kaynakları, et işleme, gübre, bulamaç ve guano dahil tüm hayvansal atıkları içerirken kompost gibi bitki bazlı gübreler ve biyokatıları içerir.[2] Bir gübrenin ticari organik tarım için kullanılıp kullanılamayacağını belirleyen Organik Tarım İlkelerini karşılayan başka abiyotik kimyasal olmayan gübre yöntemleri de vardır.

Suyla karıştırılmış inek gübresi içeren bir çimento deposu.
Liming soil
Kök büyümesini teşvik etmek ve fosforu serbest bırakmak için toprağa kemik unu ve et unu eklenebilir.

Örnekler ve kaynaklar değiştir

Başlıca organik gübreler turba, hayvan atıkları, tarımdan kaynaklanan bitki atıkları ve arıtılmış kanalizasyon çamurudur.[3][4]

Mineraller değiştir

Mineraller, yeşil kum (anaerobik deniz birikintileri), bazı kireçtaşları (fosil kabuk birikintileri) ve bazı kaya fosfatları (fosil guano) gibi hayvansal olan fosil ürünleri veya madenleri olabilir.[5][6] Kireçtaşı eklemek veya toprağı "kireçlemek" pH'ı yükseltmenin bir yoludur.[7] Toprağın pH'ını yükselterek, mikrobiyal büyüme uyarılabilir, bu da biyolojik süreçleri hızlandırarak besinlerin toprakta daha özgürce büyümesini sağlar.[8] Besinler serbestçe büyüdüğünde bitkiler için daha erişilebilir olurlar ve bu nedenle bitki sağlığını ve kütlesini artırabilirler. Topraktaki pH zaten dengeliyse, toprağı kireçlemek etkisiz olacaktır.

Turba değiştir

Turba, kısmen ayrışmış bitki materyalidir. Organik madde kaynağıdır. Daha yüksek organik madde seviyelerine sahip toprakların sıkışma olasılığı daha düşüktür, bu da toprağın havalanmasını ve su drenajını iyileştirmenin yanı sıra toprak mikrobiyal sağlığının desteklenmesine yardımcı olur.[9] Bazen en yaygın kullanılan organik gübre olarak kabul edilir ve hacim olarak en iyi organik bileşiktir.

Hayvansal kaynaklar değiştir

Hayvan kaynaklı malzemeler, hem hayvan gübrelerini hem de hayvanların kesilmesinden kaynaklanan kalıntıları içerir.[2] Gübreler, süt üreten süt hayvanlarından, yumurta üreten kümes hayvanlarından ve et ve post üretimi için yetiştirilen hayvanlardan elde edilir. Yalnızca ABD'de yılda iki milyar tona ulaşan sığır gübresi gübre için bol bir kaynaktır[10] ve bir tavuk her altı ayda bir metreküp gübre üretme potansiyeline sahiptir.[11] Mahsullere gübre ekleyerek azot, potasyum, fosfor, kükürt, magnezyum ve kalsiyum oranı artırılır.[9] Ayrıca organik maddeyi ve su infiltrasyonunu artırarak, toprak stabilitesini arttırırken, bakteri çeşitliliği katabilir ve zamanla toprak erozyonunun etkilerini azaltılabilir.[9] Ancak organik gübre ve organik olmayan gübreler vardır. Gübrenin organik sayılabilmesi için organik çiftlik hayvanlarından veya sertifikalı organik yetiştiricilerden gelmesi gerekir.[12] Organik gübre yoksa, hayvanların dolaşabilecekleri yerin olduğu, karanlıkta tutulmadıkları ve yetiştiriciler genetiği değiştirilmiş yemleri kullanmaktan kaçındıkları sürece organik olmayan gübre kullanmalarına izin verilir.[12] Ahırdan gelen taze gübre, amonyak bakımından çok yüksek olabileceğinden veya hayvanın bağırsağından bakteri içerebileceğinden sorunlara neden olabilir. Amonyak, kökleri yakabileceğinden ve hayvanın bağırsağındaki mikroplar, topraktaki mikroorganizmalara zarar verip onları öldürebileceğinden veya E. coli ve salmonella gibi ürünleri kontamine edebileceğinden, bunun bitkiler üzerinde olumsuz bir etkisi olabilir.[13] Tohumlar bir hayvanın bağırsağından nispeten zarar görmeden geçebileceğinden veya çiftlik hayvanlarının yataklarında genellikle gübre ile karıştırılan tohumlar olabileceğinden, yabani otların bulaşma riski de vardır. Bu nedenle, ideal olarak tohumları veya patojenleri öldürecek ve amonyak içeriğini azaltacak gübrenin kompost haline getirilmesi gerekir.[10]

 
Büyük bir ticari kompost işlemi

Tavuk gübresi, toprağı hasat için şartlandırmada sentetik gübrelere göre daha üstün olduğu öne sürülen organik bir gübredir.[14] Diğer gübrelere benzer mineraller içerirken eser miktarda bakır, çinko, magnezyum, bor ve klorür içerir.[13] Elde edilen tavuk gübresinin türüne bağlı olarak kuş kalıntıları içerebilir. Bu tür tavuk çöpü ekinlere yayılmamalıdır. Çürüyen kuşlardaki bakterilerin neden olduğu bir hastalık olan botulizm, otlayan çiftlik hayvanları için risk oluşturabilir.[13]

Hem insanlardan hem de hayvanlardan gelen idrar bir gübredir. İdrardaki üre bir nitrojen bileşiğidir ve idrar ayrıca fosfor ve potasyum içerir.[15][16][17][18] İnsan idrarı tipik olarak potasyumdan yaklaşık 3 kat fazla nitrojene ve fosfordan 20 kat daha fazla nitrojene sahiptir.[19][20][21] İdrardaki potasyum miktarı değişkendir ve kişinin diyetindeki potasyum miktarına bağlıdır.[20] İdrarın şu anda herhangi bir ticari tarımsal işlemde kullanılmasına izin verilmemektedir. Bununla birlikte, özel kaplarda 12-16 ay boyunca bekletilen idrarın artan üre içeriği ve dolayısıyla pH nedeniyle zararlı bakterilerin %99'unu ortadan kaldırdığını gösteren ve devam eden çalışmalar vardır.[15]

Herhangi bir hayvan kesildiğinde, canlı hayvanın sadece yaklaşık %40 ila %60'ı pazar ürününe dönüştürülür, kalan %40 ila %60'ı ise yan ürün olarak sınıflandırılır. Kan, kemik, tüy, deri, toynak, boynuz gibi çoğunlukla yenmeyen hayvan bölümlerinin bu yan ürünleri, kan unu, kemik unu,[3] balık unu ve tüy unu dahil tarımsal gübrelere rafine edilebilir.

 
Küçük ölçekli organik gübre üretimi için kompost kutusu

Bitki değiştir

İşlenmiş organik gübreler kompost, hümik asit, tahıl unu, amino asitler ve deniz yosunu özlerini içerir. Diğer örnekler, doğal enzimle sindirilmiş proteinlerdir. Önceki yıllardan kalan mahsul artıklarının (yeşil gübre) ayrıştırılması da bir başka yöntemdir.

Kompost, bitkilere çok az besin sağlar, ancak organik maddeyi artırarak toprak stabilitesini sağlar.[22]

Tahıl yemekleri, mısır glüteni, yonca, pamuk tohumu veya soya fasulyesinden yapılabilir.[22] Çoğu azot ve potasyum sağlar, ancak soya fasulyesi küspesi azot ve fosfor sağlar. İlk yayıldıklarında toprakta amonyak artışına neden olabilir ve tohumları yakabilirler, mahsulün başarısını sağlamak için bunların bitkiler geliştikten sonra kullanılması tavsiye edilir.

 
Ayrışan hayvan gübresi organik bir gübre kaynağıdır.

Diğer ARS çalışmaları, tarım alanlarından gelen azot ve fosfor akışını yakalamak için kullanılan alglerin sadece bu besinlerin su ile kirlenmesini önlemekle kalmayıp, aynı zamanda organik bir gübre olarak da kullanılabileceğini bulmuştur. ARS bilim adamları, başlangıçta besin akışını azaltmak ve akarsulara, nehirlere ve göllere akan suyun kalitesini artırmak için "alg çim temizleyiciyi" geliştirdiler. Besin açısından zengin bu alglerin kurutulduktan sonra salatalık ve mısır fidelerine uygulanabileceğini ve sentetik gübrelerle görülenlere benzer bir büyüme ile sonuçlanabileceğini buldular.[23]

Arıtılmış kanalizasyon çamuru değiştir

Biyokatılar olarak da bilinen kanalizasyon çamuru, biyolojik olarak güvenli kabul edilene kadar arıtılmış, harmanlanmış, kompostlanmış ve bazen kurutulmuş atıktır. Gübre olarak en yaygın olarak silvikültürdür. Toprak iyileştirme gibi tarım dışı ürünlerde kullanılır. Tarımsal üretimde biyokatıların kullanımı daha az yaygındır ve USDA'nın Ulusal Organik Programı (NOP), ABD'de organik gıda üretiminde biyokatılara izin verilmediğine hükmetmiştir; biyolojik kökenli (minerallere kıyasla) olmasına rağmen, toksik metal birikimi, farmasötikler, hormonlar ve diğer faktörler nedeniyle kabul edilemez.[24]

Kaynakça değiştir

  1. ^ Christians, Nick E.; Patton, Aaron J.; Law, Quincy D. (21 Kasım 2016). Fundamentals of Turfgrass Management, Fifth Edition (İngilizce). Hoboken, NJ, USA: John Wiley & Sons, Inc. doi:10.1002/9781119308867. ISBN 978-1-119-30886-7. 
  2. ^ a b Guertal, E. A.; Green, B. D. (2012). "Evaluation of organic fertilizer sources for south-eastern (USA) turfgrass maintenance". Acta Agriculturae Scandinavica, Section B (İngilizce). 62 (sup1): 130-138. doi:10.1080/09064710.2012.683201. ISSN 0906-4710. 
  3. ^ a b Heinrich Dittmar, Manfred Drach, Ralf Vosskamp, Martin E. Trenkel, Reinhold Gutser, Günter Steffens "Fertilizers, 2. Types" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2009, Wiley-VCH, Weinheim. DOI:10.1002/14356007.n10_n01
  4. ^ "Nitrogen-Phosphorus-Potassium Values of Organic Fertilizers". extension.oregonstate.edu. 2 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  5. ^ Barker, Allen V. (2012). "Plant Growth in Response to Phosphorus Fertilizers in Acidic Soil Amended with Limestone or Organic Matter". Communications in Soil Science and Plant Analysis (İngilizce). 43 (13): 1800-1810. doi:10.1080/00103624.2012.684829. ISSN 0010-3624. 
  6. ^ Hillel, Daniel (2008), "SOIL FERTILITY AND PLANT NUTRITION", Soil in the Environment (İngilizce), Elsevier, ss. 151-162, doi:10.1016/b978-0-12-348536-6.50016-2, ISBN 978-0-12-348536-6, 11 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Nisan 2021 
  7. ^ Barker, Allen V. (2012). "Plant Growth in Response to Phosphorus Fertilizers in Acidic Soil Amended with Limestone or Organic Matter". Communications in Soil Science and Plant Analysis (İngilizce). 43 (13): 1800-1810. doi:10.1080/00103624.2012.684829. ISSN 0010-3624. 
  8. ^ Ahmad, Waqar; Singh, Balwant; Dijkstra, Feike A.; Dalal, R.C. (2013). "Inorganic and organic carbon dynamics in a limed acid soil are mediated by plants". Soil Biology and Biochemistry (İngilizce). 57: 549-555. doi:10.1016/j.soilbio.2012.10.013. 25 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2021. 
  9. ^ a b c "Manure and Nutrient Management - Beef Cattle Research Council". Manure and Nutrient Management - Beef Cattle Research Council. 23 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2021. 
  10. ^ a b "The Poop on Manure". West Coast Seeds (İngilizce). 18 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2021. 
  11. ^ "Using Chicken Manure Safely in Home Gardens and Landscapes". Extension | University of Nevada, Reno (İngilizce). 2 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2021. 
  12. ^ a b "How do the Regenerative Organic Standards compare to the Canadian Organic Standards?". The Canadian Organic Grower (İngilizce). 17 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2021. 
  13. ^ a b c "Best practice guidelines for using poultry litter on pastures". www.thepoultrysite.com (İngilizce). 25 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2021. 
  14. ^ "Researchers Study Value of Chicken Litter in Cotton Production". 23 Temmuz 2010. 29 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  15. ^ a b "Urine fertilizer: 'Aging' effectively protects against transfer of antibiotic resistance". ScienceDaily (İngilizce). 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2021. 
  16. ^ "Yes wee can: study gives green light to use urine as crop fertiliser". the Guardian (İngilizce). 22 Ocak 2020. 22 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2021. 
  17. ^ "Can Human Urine Replace Chemical Fertilizers?". Modern Farmer (İngilizce). 13 Ocak 2014. 19 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  18. ^ Brown, Sally; scientist, ContributorSoil; chef; swimmer (16 Ocak 2017). "Pee for Plants". HuffPost (İngilizce). 18 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  19. ^ "Urine Urea Nitrogen Test: Purpose, Procedure, and Results". Healthline (İngilizce). 27 Şubat 2018. 10 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  20. ^ a b "Potassium - Urine". ucsfhealth.org (İngilizce). 16 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  21. ^ "Phosphate in Urine". myhealth.alberta.ca (İngilizce). 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  22. ^ a b "Plant-Based Fertilizers for Organic Gardens". dummies (İngilizce). 19 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2021. 
  23. ^ "Algae: A Mean, Green Cleaning Machine". USDA Agricultural Research Service. 7 Mayıs 2010. 10 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  24. ^ "Organic Farming | Agriculture | US EPA". Epa.gov. 6 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2012. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Organik_gübre&oldid=32214077" sayfasından alınmıştır