Etik sezgicilik
Etik sezgicilik ya da sezgici etik, ahlaki değerlerin sezgi yoluyla kavrandığını, söz konusu değerlerin gerçek, nesnel ve evrensel olarak bağlayıcı ve tüm insanlar için ortak olduğunu sezgi yoluyla anladığımızı iddia eder.[1][2] Eylemlerin doğru ya da yanlış oluşları, onlar üzerine düşünmeyle ulaşılacak bir sonuç değil, aksine doğrudan sezgiyle varılacak bir bilgidir. Sezgicilik dışında da belirli etik sorunlarına dair genel sezgilerin sorunun çözümüyle uyumlu olmasına çoğu etikçi dikkat etse de sezgicilikte, düşünme ve deneyimin ötesinde bilgiye ve dolayısıyla sonuca sadece sezgiyle varılması gerektiğinden, etik sorunlarının genel sezgiyle tamamen uyumlu bir şekilde çözülmesine önem verilir.
Sezgicilik, hiçbir aracıya gerek duyulmaksızın sezgilerimiz aracılığıyla kavranabilen ahlaki doğruların insan duygu ve düşüncelerinden, uzlaşımlarından bağımsız olarak var olduğunu iddia etmesiyle bilişselci-nesnelci etik teorilerdendir.[3]
Kaynakça değiştir
- ^ Filiz Bayoğlu (2013). Meta-Etiik ve William David Ross’un Deontolojik Sezgici Ahlak Kuramı (PDF) (Doktor). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe Anabilim Dalı. 24 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Nisan 2020.
- ^ Cevizci, Ahmet (1 Ocak 2013). Felsefe Sözlüğü. İstanbul: Paradigma Yayınları. ISBN 9759821745.
- ^ Pieper, Annemarie (2000). Etiğe giriş. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. ISBN 9789755391946.
 | Etik ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |