Emakimono

Emakimono (Japonca: 絵巻物; "resim kaydırma") veya emaki (絵巻), sürekliliği olan bir dizi sahnenin veya bir hikâyenin kâğıt veya ipek üzerine resmedilerek anlatıldığı, birbirini takip eden resimler ve metinlerin uzun bir yatay yüzeyde aktarılabilmesi için kâğıt veya ipek parçalarının birbirine yan yana bağlandığı Japon tarzı bir tablodur. Çoğu eserde hikâyenin anlatıldığı resimler ve metinler dönüşümlü olarak görünür, ancak hikâyenin sadece resimlerle anlatıldığı emakimonolar da vardır.

İmparatorluk sarayının klasik bir 12. yüzyıl emakimonosu olan Genji Monogatari Emaki'den detay.

Zengin bir şekilde dekore edilmiş kağıt üzerinde Genji Monogatari Emaki'nin kaligrafisinin detayı

Başlangıcı, MS 8. yüzyıla, Japonya'da Nara Dönemi olarak adlandırılan zamana kadar uzanır. Bu sanatın örnekleri, Heian ve Kamakura dönemlerinde daha göze çarpar hâle geldi.

Çin ve Kore parşömenlerinde olduğu gibi, emakimonolarda kaligrafi ve illüstrasyon birleşir. Uzunlukları bazen birkaç metreye varan uzun kâğıt veya ipek ruloların üzeri boyanır, çizilir veya damgalanır. Okuyucu, her bir parşömeni azar azar açarak hikâyeyi ortaya çıkarır. Bu nedenle emakimono bir kitaba benzer; romantik veya epik hikâyeleri veya dinî metinleri ve efsaneleri gösterir.

İlk eserler 8. yüzyıldandır ve Çin eserlerinin kopyalarıdır. Japonlar'ın kendine özgü tarzı ise 10. yüzyılda Heian imparatorluk sarayında ortaya çıkmıştır. Özellikle kendilerini başta resim, hat ve edebiyat olmak üzere tüm sanatlara adayan, rafine ve münzevi yaşamları olan aristokrat kadınlar arasında bu tarz ortaya çıktı. Ancak, bu dönemden günümüze kalan hiçbir emakimono yoktur. En eski şaheserler 12. ve 13. yüzyıllardaki "altın çağlarından" kalmadır. Bu dönemde konularını tarih, din, aşk öyküleri ve masallardan alan başarılı kompozisyonlar üretildi. Bu eserlerin yaratılması için maddi kaynaklar, aristokratlar ve Budist tapınakları tarafından sağlandı. 14. yüzyıldan itibaren, emakimono türü daha marjinal hâle geldi ve esas olarak Zen Budizmi'nden doğan yeni akımlara yol açtı.

Emakimono resimleri çoğunlukla Japon yaşamından ve manzaralarından, insanın sahnelenmesinden ve zengin renklere ve dekoratif bir görünüme vurgu yapan konuları ile karakterize edilen yamato-e tarzına aittir. Emakimononun formatı, sınırlı yükseklikteki uzun parşömenler, öncelikli olarak hikâyeye eşlik eden farklı sahneler arasında geçişler yapmak, anlatımı yansıtan bir bakış açısı seçmek ve o anın duygularını ve duygularını en iyi ifade eden bir ritim yaratmak gibi her türlü kompozisyon probleminin çözülmesini gerektirmektedir. Genel olarak, bu nedenle emakimononun kaligrafi ve görüntü arasında geçiş yapanlar ve her yeni resim bir önceki metni betimleyen ile çeşitli teknik önlemlerin sahneler arasındaki akıcı geçişlere izin verdiği, metin tarafından kesintiye uğramayan sürekli resimler sunanlar olmak üzere iki ana kategorisi bulunmaktadır.

Günümüzde emakimono, Orta Çağın ilk dönemlerinde, tüm sosyal sınıflardan ve her yaştan Japon halkının yaşam ve geleneklerine benzersiz bir tarihsel bakış sunmaktadır. Parşömenlerin birkaçı bozulmadan kaldı ve yaklaşık 20'si Japonya'nın Ulusal Hazineleri olarak korunmaktadır.