Ebu Kuteybe el-Mecali

Ebu Kuteybe el-Mecali (Arapçaأبو قتيبة المجالي‎), Abdülmecid el-Mecali (Arapçaعبد المجيد المجالي‎) veya Ebu Kuteybe el-Ürdüni (Arapçaأبو قتيبة الأردني‎), Mektebu'l Hidemat'ın Ürdün sorumlusu olan Ürdünlü cihatçıdır.[1] Irak merkezli birçok örgüt kuracak Ebu Musab ez-Zerkavi'yi Afganistan'da Sovyetler Birliği'ne karşı savaşması için yönlendirmesiyle ve bölgeye göndermesiyle bilinir.[2][3][4] Mecali'nin bazı oğulları dahil olmak üzere birçok aile üyesi Suriye'de Irak ve Şam İslam Devleti saflarında savaşmıştır, Mecali de Aralık 2014'te IŞİD'e destek sağlamak ve IŞİD saflarında savaşmak üzere insanları teşvik etmek suçlarından tutuklanmıştır.[5] Mecali'nin 18 Aralık 2016'da Kerek'te gerçekleşen saldırı ile bağlantısı olduğu iddia edilmiştir.[6] Nisan 2017'de son gözüktüğü YouTube videosunda Amerika Birleşik Devletleri ve Ürdün'e karşı tehditlerde bulunmuştur.[7]

Ayrıca bakınız değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ Limited, Elaph Publishing (19 Temmuz 2005). "أبو قتيبة يتحدث لإيلا 2/2" (Arapça). Elaph. 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2020. 
  2. ^ From Muhammad to Bin Laden : religious and ideological sources of the homicide bombers phenomenon. Transaction Publishers. 2008. ISBN 978-0765803900. 
  3. ^ Aftermath : following the bloodshed of America's wars in the Muslim world. Nation Books. 2010. ISBN 978-1568584010. 
  4. ^ Zahran, Mudar (1 Ocak 2012). "Jordan Is Palestinian" (İngilizce). Middle East Quarterly. 3 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2020. 
  5. ^ "The Road to Karak Castle: The Path of the Attack and Backgrounds of Some of Those Involved" (İngilizce). 7iber | حبر. 20 Aralık 2016. 1 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2020. 
  6. ^ "ما حقيقة صلة أبو قتيبة الأردني بأحداث قلعة "الكرك" ؟" (Arapça). CNN Arabic. 9 Ocak 2017. 9 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2020. 
  7. ^ "Jordanian spies provided ISIL bomb intel: officials". Al Jazeera. 18 Mayıs 2017. 18 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2020.