Birinci Efes Konsili

Birinci Efes Konsülü, 431 yılında Efes Meryem Ana kilisesinde, İstanbul Patriği Nestorius'un tartışmalı öğretileri yüzünden toplanmıştır. İskenderiye Patriği Cyril, Nestorius'u sapkınla suçlayarak Papa I. Celestine'e başvurmuştur. Papa da aynı fikirde olup, Cyril'e Nestorius'un fikrini değiştirmesi için çalışmasını yoksa aforoz edileceğini bildirmesi için yetki vermiştir. Çağrı gelmeden önce, Nestorius İmparator II. Theodosius'u kendisinin karşı görüşlerini tartışabileceği genel bir konsil toplaması için ikna etmiştir. Konsil'de yaklaşık 250 piskopos bulunmuştur. Konferans, karşılıklı meydan okuma ve birbirini suçlama atmosferinde geçmiştir. Doğu ve Batı Ortodoksları, Roma Katolikleri ile birçok diğer batı hristiyanlarının 3. ekümenik konsülü olarak kabul edilir. Diğer taraftan, Efes, Doğu Kilisesi (İngilizce: Church of the Orient) tarafından reddedilmiştir.

İskenderiyeli Cyril

Nestorius, İsa'ya 30 yaşındayken Kelam'ın indiğini, ancak o zamandan sonra İnsan ve Tanrı karakterlerini taşıdığını, Meryem'in, Tanrı olan İsa'nın değil, insan olan İsa'nın annesi olduğunu söylemiş ve dolayısıyla da, Meryem'e "Tanrı'nın annesi" (Theotokos) denmesine karşı çıkmış ve Tanrı'nın doğrulamayacağını, doğurulmadığını belirtmiştir. Nestorius'a göre İsa'nın insani kimliği ile tanrısal kimliği birbirinden ayrıdır; bu nedenle Nestorius öğretisi bazı kaynaklarda diofizit ("iki tabiatçı") olarak adlandırılır. Bu görüşe göre çarmıha gerilirken tanrısal tabiat İsa'dan ayrılmış, sadece insan olan İsa acı çekmiş, çektiği acılar Tanrı olan İsa'ya dokunmamıştır.

Ana Hristiyan hizipleşmeleri ve alakalı erken dönem konsilleri

Sekiz kanun (canon)[1] onaylanmıştır:

  • Canon 1-5 Nestorius, Caelestius ve onların takipçileri ayıplanmıştır
  • Canon 6 Konsülün kararlarına uymayanlar bulundukları görevlerden alınacak ya da aforoz edileceklerdir.
  • Canon 7 İznik Konseyi tarafından kurulan inanç sisteminden herhangi bir ayrılış ayıplanmıştır.
  • Canon 8 Kıbrıs'taki kilisenin işlerine piskopos'un karışması ayıplanmıştır ve genel olarak şu karar alınmıştır: hiçbir piskopos başlangıçtan bu ana kadar kendi elinde ya da haliflerinin elinde olmayan hiçbir bölgeyi kontrol etmeyecektir.[2]

Kaynakça değiştir

  1. ^ "The Canons of the Two Hundred Holy and Blessed Fathers Who Met at Ephesus". 17 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2009. 
  2. ^ "Canon VIII". 2 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2009. 

Dış bağlantılar değiştir