Bekâ tasavvufta insana özgü niteliklerden ve ilişkilerden sıyrılarak sürekli olarak tanrısal özde kalma. Aynı zamanda geçici olduğu düşünülen bu evrenin karşıtı olan ölümsüz varlık alanı için de bu terim kullanılır.[1]

Ayrıca bakınız değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ Esat Korkmaz, Alevilik Bektaşilik Terimleri Sözlüğü, Ant Yayınları, 1993, sayfa 56