Vikipedi

Baas Partisi (Suriye ağırlıklı hizip)

Baas Partisinin Suriye ağırlıklı hizbi
Bu madde Suriye liderliğindeki ancak birden fazla ülkede şubeleri bulunan Pan-Arap Baas Partisi hakkındadır. Suriye'yi kontrol eden şube için Arap Sosyalist Baas Partisi - Suriye Bölgesi sayfasına bakınız.

Arap Sosyalist Baas Partisi ("diriliş" anlamına gelir; Ḥizb al-Ba'th al-'Arabī al-Ishtirākī) Suriye yanlısı Baas hareketi olarak da anılan, Arap dünyasında şubeleri olan neo-Baasçı bir siyasi partidir. Parti, Şubat 1966'da Baas Partisi'ndeki bölünmeden çıktı ve Suriye'de hükûmeti yönetti. 1970-2000 yılları arasında partiye Suriye Devlet Başkanı Hafız Esad başkanlık etti. 2000 itibarıyla, liderlik, oğlu Beşşar Esad (Suriye bölgesel örgütünün başkanı) ve Abdullah el-Ahmar (pan-Arap ulusal örgütünün başkanı) arasında paylaşıldı. Partinin Suriye kolu, Suriye liderliğindeki Baas Partisi içindeki en büyük organizasyondur.

Arap Sosyalist Baas Partisi
حزب البعث العربي الاشتراكي
Genel Sekreter Beşşar Esad
Kuruluş tarihi 25 Şubat 1966 (25 Şubat 1966)
Önceli Baas Partisi (birleşik)
Merkez Şam, Suriye
İdeoloji Baasçılık
Esadcılık
Arap milliyetçiliği
Arap sosyalizmi
Pan-Arabizm
Sekülerizm
Antisiyonizm
Siyasi pozisyon Aşırı sol
Resmî renkler Siyah, kırmızı, beyaz ve yeşil (pan-Arap renkleri)
Suriye Halk Meclisi
167 / 250
Temsilciler Meclisi (Lübnan)
1 / 128
İnternet sitesi
Parti bayrağı
Flag of the Ba'ath Party.svg

LiderlikDeğiştir

Genel SekreterDeğiştir

Hafız el-Esad, 1970'te partinin Suriye Bölge Komutanlığı sekreteri ve 1970'in sonlarında Milli Komutanlığın Genel Sekreteri oldu.[1][2] Hafız Esad, merhum olmasına rağmen, Milli Komutanlığın resmi Genel Sekreteriydi. Beşar Esad, 2000 yılında babasının ölümünden sonra Suriye'deki partinin Bölge Sekreteri oldu.[3] Abdullah el-Ahmar, 1970'lerden beri yürüttüğü Milli Komutanlığın Genel Sekreter Yardımcısı olarak görev yapmaktadır.[4][5]

Ulusal KonseyDeğiştir

Arap Sosyalist Baas Partisi'nin 14. Konferansı'nda, partinin kuruluşundan bu yana lider organı olan Ulusal Komutanlık lağvedildi ve yerine Ulusal Konsey getirildi. Ulusal Konsey'in Arap Sosyalist Baas Partisi'nin bölgesel şubelerinin bölge sekreterlerinden oluşmasına karar verildi.

Beşşar Esad Ulusal Konsey Genel Sekreteri seçildi.

Ulusal KongrelerDeğiştir

Not: 1. – 8. Ulusal Kongreler için, 1966 öncesi birleşik Baas Partisi tarafından düzenlenen ulusal kongrelere bakınız.

  • 9. Ulusal Kongre (25-29 Eylül 1966)
    • 9. Olağanüstü Ulusal Kongre (Eylül 1967)
  • 10. Ulusal Parti Kongresi (Ekim 1968)
    • 10. Olağanüstü Ulusal Kongre (Ekim-Kasım 1970)
  • 11. Ulusal Kongre (Ağustos 1971)
  • 12.Ulusal Kongre (Temmuz 1975)
  • 13. Ulusal Kongre (27 Temmuz - 2 Ağustos 1980)
  • 14.Ulusal Kongre (15-21 Mayıs 2017)

OrganizasyonDeğiştir

Parti, Eflak ve Bitar'ın bölünmeden önceki liderliğine dayanan bir politika olan Leninist çizgide örgütlenmektedir.[6] Partinin en yüksek organı Parti Kongresidir. Kongre, bir Genel Sekreter ve bir Ulusal Komutanlık seçer. Ulusal Komutanlığa bağlı olarak, partinin faaliyet gösterdiği her eyalet için bir Bölge Komutanlığı vardır. Bölgeler, şubelere ayrılmıştır. Bir şube iki veya daha fazla birlikten oluşur. Bir birlik üç ila yedi hücreden oluşur.[7] Her hücrenin üç ila yedi üyesi vardır.[8]

Teoride, partinin Ulusal Komutanlığı tüm Arap milleti için embriyonik hükûmettir. Organ, yarısı Suriyeli 21 üyeden oluşmaktadır.[6] Uygulamada, Suriye Bölge Komutanlığı parti içindeki daha güçlü kurumdur.[9] Suriye Bölgesel Komutanlığı, Suriye'deki gerçek siyasi liderliktir; Ulusal Komutanlığın gücü gerçek olmaktan çok sembolik haldedir. Ulusal Komutanlıkta bir sandalye, aktif siyasi yaşamdan emekli olan Suriyeli politikacılara verilen onursal bir görevdir. Hafız el-Esad'ın Ulusal Komutanlık toplantılarına nadiren katılacak zamanı vardı. Bunun yerine, Parti İşlerinden Sorumlu Başkan Yardımcısı Zuheyr Masharika veya Abdülhalim Haddam'ı Ulusal Komutanlık toplantılarında temsil etmesi için atadı.[10] Teoride, Ulusal Komutanlık din propagandası yapabilir ve Arap dünyasında yeni Bölgesel Komutanlıklar oluşturabilir ve daha zayıf Bölgesel Komutanlıkları destekleyebilir, ancak Suriyeli politika yapıcıları bu kapasiteyi kısıtladı.[8]

Bölgelere göre şubelerDeğiştir

FilistinDeğiştir

Ana madde: Es-Saike

Filistinli Samir el-Attari 1970'lerde Milli Komutanlığın üyesiydi.[5] 1970 yılına kadar Es-Saike, Cedid'in kontrolü altında kaldı.[11]

Es-Saike liderleri
Bölge Sekreterleri
  • Ferhan Ebu el-Hayca (? -?) [13]

IrakDeğiştir

Parti Irak'ta bazen solcu Baas veya Kutr el-Iraq olarak biliniyordu.[14][15] Irak'taki partinin önde gelen üyeleri arasında Mahmud eş-Şeyh Radhi, Fevzi Mutlak er-Ravi ve Dr. Mahmud Şamsa yer almaktadır.[16] Parti, Saddam Hüseyin'in[17] yönetimine karşı çıktı ve onun tarafından hedef alınan ilk gruplardan biri oldu. Parti, hükûmetinin baskısı sonucu yüzlerce kadrosunu kaybetti. Radhi 1970'lerde Suriye'de bulunuyordu.

Parti, Saddam hükûmetini "faşist" olarak nitelendirdi.[14] 1980'de İran-Irak Savaşı patlak verdiğinde parti, Irak Komünist Partisi, Kürdistan Yurtseverler Birliği ve Kürt Sosyalist Partisi ile birlikte Irak Yurtsever ve Demokratik Cephesi'nin oluşumunda yer aldı. Cephe Saddam'ı devirmeye yemin etti.[18] (Suriye, Irak-İran Savaşı'nda İran'ı destekledi.)

1980'lerde parti, Irak İslam Yüksek Konseyi ile işbirliği yapmaya başladı. Parti, 1989 yılında Şam'da Iraklı muhalif grupların ilk genel konferansını düzenledi. 1991'de Beyrut'ta Iraklı muhalif grupların katıldığı bir konferansa da katıldı.[15] 1999'da Radhi Birleşik Krallık'ta kalıyordu. Parti, Irak Ulusal Güçleri Koalisyonunu oluşturan üç ana gruptan (Irak Komünist Partisi ve İslami Davet Partisi ile birlikte) biriydi. Koalisyon, Saddam Hüseyin'e ve ABD'nin askeri müdahalesine karşıydı.[19] 2003 Irak işgaline giden süreçte parti, ABD'nin sürgündeki Iraklı muhaliflerin örgütlenmesine katılımını açıkça kınadı.

Saddam yönetiminin düşmesinden sonra, Baassızlaştırma yasasının partiye de uygulanıp uygulanmadığı konusunda kafa karışıklığı ortaya çıktı. Radhi, 2008 yılında partinin Irak içinde faaliyet göstermesine ve uzlaşma sürecine katılmasına izin verilmesini talep etti.[14] Yanıt olarak Irak hükûmeti, Kutr el-Irak'ı Saddam'ın Baas'ından farklı olarak gördüklerini çünkü Kutr el-Irak'ın Saddam yıllarında muhalefet konferanslarına katılmış olduğunu açıkladı.[20] 2009'dan bu yana Irak bölgesel örgütü hâlâ Suriye'de bulunmaktadır.[21]

2018 yılında Londra'da oturan Radhi, Bağdat'ı ziyaret etti ve uzlaşma görüşmeleri sırasında Irak Cumhurbaşkanı Fuad Masum ile bir araya geldi.[22]

LübnanDeğiştir

Ana madde: Arap Sosyalist Baas Partisi - Lübnan Bölgesi

Lübnan şubesi, Baas Partisi'nin bölündüğü 1966'da kuruldu. Lübnan İç Savaşı sırasında partinin Esad Taburu adında silahlı bir milis birliği vardı.[23] Parti, dini devleti ortadan kaldırmak için Kamal Canbolat'ın İlerici Sosyalist Partisi ile güçlerini birleştirdi.[24] Ulusal Demokratik Hareket, partinin katıldığı Ulusal Demokratik Cephe tarafından değiştirildi.[25] Parti, Lübnan'da İsrail güçlerine karşı direniş örgütledi.[26] Temmuz 1987'de Birleşme ve Kurtuluş Cephesi'nin kurulmasında yer aldı.[27]

2009 parlamento seçimlerinde parti, 8 Mart İttifakı'nın bir parçası olarak iki sandalye kazandı. Partinin milletvekilleri Asım Kanso ve Kasım Haşim'dir.[28] Partinin şu anki lideri Fayiz Şükür'dur. Suriye Başbakanı Vail Nadir el-Halki, Suriye yönetimini desteklediklerini ve Suriye'nin Lübnan işgali zamanlarında Esadlara sadık kaldıklarını belirterek Lübnan Bölge Şubesi liderliğini övdü.[29]

MoritanyaDeğiştir

1981'de Moritanya'da bir Suriye şubesi kuruldu.[30]

SudanDeğiştir

Ana madde: Arap Sosyalist Baas Partisi - Sudan Örgütü

1980'lerde partiye Arap Sosyalist Baas Partisi - Sudan Örgütü adı verildi (Irak yanlısı Arap Sosyalist Baas Partisi - Sudan Bölgesi olarak adlandırılan partiden farklıdır). Parti 1986 seçimlerine İlerici Ulusal Cephe'nin bir parçası olarak katıldı.[31]

Parti, üçüncü bölgesel kongresini 5-6 Şubat 2009'da Hartum'da gerçekleştirdi. Kongrede 23 üyeli bir Merkez Komitesi, 11 üyeli bir Bölge Komutanlığı ve bir bölge sekreteri (El-Ticani Mustafa Yasin) seçildi. Kongrede, partinin milli cephe oluşturmak adına Ulusal Kongre Partisi ile işbirliği arayışında olduğu belirtildi.[32][33] Parti, Güney Sudan'ın bağımsızlığına şiddetle karşı çıktı.

2010 yılında Arap Sosyalist Hareketi Genel Sekreteri Ahmed el-Ahmed'in Sudan bölgesel liderliğinin bir üyesi olduğu bildirildi.[34]

Bölge Sekreterleri
  • El-Ticani Mustafa Yasin [35]

SuriyeDeğiştir

Ana madde: Arap Sosyalist Baas Partisi - Suriye Bölgesi

Parti sloganı olan "Birlik, Özgürlük, Sosyalizm" Suriye Arap Cumhuriyeti Anayasasında yer almaktadır.[10] Anayasanın sekizinci maddesine göre "Baas Partisi toplumda ve devlette önde gelen taraftır. Halk kitlelerinin kaynaklarını birleştirme ve onları Arap ulusunun hedeflerinin hizmetine sunmaya çalışan Ulusal İlerici Cephe'ye önderlik etmektedir. " [3] Anayasa 1973'te kabul edildi.[36] Suriye Arap Cumhuriyeti anayasasına göre cumhurbaşkanı adayını partinin Bölge Komutanlığı aday gösterir.[1][37] Anayasa açıkça cumhurbaşkanının partinin lideri olması gerektiğini söylemiyor, ancak Ulusal İlerici Cephe (UİC) tüzüğü Suriye Arap Cumhuriyeti başkanı ve parti sekreterinin aynı zamanda UİC'nin başkanı olduğunu belirtiyor.

Parti, 1963'ten beri Suriye parlamentosuna hakimdir.[3] Parti Ulusal İlerici Cephe'ye liderlik etmekte ve bu anayasa uyarınca yapılan tüm seçimlerde Cephe için ayrılan 167 parlamento sandalyesinin çoğunluğunu elde etmiştir.[37] 2003 parlamento seçimlerinde parti 135 sandalyeyi elde etti.

2000'lerin ortalarında, Suriye'deki parti üyeliğinin 800.000 olduğu tahmin ediliyordu. Suriye'deki kilit parti organları El-Baas ve El-Tevra'dır.[3]

Suriye Bölge Komutanlığı 21 üyeye sahiptir.[8] 1987 itibarıyla Suriye Bölge Komutanlığı, Suriye Arap Cumhuriyeti'nin üç başkan yardımcısı, Başbakan, Savunma Bakanı, Silahlı Kuvvetler Genelkurmay Başkanı, parlamento başkanı, Halep ve Hama parti sekreterleri, sendikalar, ekonomi ve yüksek öğrenimden sorumlu parti bürolarının başkanlarınden oluşuyor..

Yedinci Suriye bölgesel parti kongresi Ocak 1980'de yapıldı. Kongre, Bölge Komutanlığı ile yerel şubeler arasında aracılık organı olarak görev yapacak yeni bir Merkez Komite kurdu. Merkez Komitesinin 75 üyesi vardı. Sekizinci bölge kongresi, Merkez Komitesini 95 üyeye genişletme kararı aldı. Merkez Komitesi, daha önce bölge kongre delegeleri tarafından yapılan Bölge Komutanlığı'nı seçmekle görevlendirildi. Merkez Komitesi, kongre oturumda olmadığı zamanlarda bölgesel kongreyi temsil eder.[8]

Partinin Suriye'de 19 şubesi var: 13 vilayetin her birinde bir: Şam'da bir, Halep'te bir ve dört üniversitenin her birinde bir.[8] Çoğu durumda, bir vilayetin valisi, polis şefi, belediye başkanı ve diğer yerel yetkililer Şube Komutanlığını oluşturur, ancak Şube Komutanlığı Sekreteri ve diğer yürütme pozisyonları partinin tamamıyla doldurulur. 

Suriye bölgesel parti kongresi dört yılda bir düzenleniyor. Kesin bir şekilde planlanmış bir mesele olsa da, bölgesel kongre güncel olaylar hakkında gerçek tartışmalar için bir mekan olmuştur. Yolsuzluğa ve ekonomik durgunluğa yönelik eleştiriler 1985 bölgesel kongresinde samimi de olsa dile getirildi. Bu kongreye 771 şube delegesi katıldı.[38]

Parti, Suriye silahlı kuvvetleri içerisinde paralel bir yapıya sahiptir. Askeri sektör Bölge Komutanlığında temsil edildiği ve bölgesel kongrelere delegeler gönderdiği için askeri ve sivil sektörler yalnızca bölgesel düzeyde buluşmaktadır. Askeri sektör, tabur düzeyinde faaliyet gösteren şubelere ayrılmıştır. Bir askeri parti şubesinin başkanına tevcihi ("rehber") denir.[8]

Partinin 1980'de kurulmuş bir Teftiş ve Kontrol Komitesi vardır.[38] Parti Güvenlik Yasası, parti içindeki "sapmaları" ve partiye yönelik saldırıları suç sayarak 1979'da kabul edildi.

Partinin kitle örgütlerindeki çalışmaları koordine etmek için üç bürosu vardır: Halk Örgütleri Bürosu (Halk Ordusu milislerini, Devrimci Gençlik Birliği, Öğrenci Birliği ve Suriyeli Kadınlar Genel Birliği'ni koordine eden); İşçi Bürosu (Genel Sendikalar Federasyonunu koordine eden); ve Köylü Bürosu (Köylüler Federasyonu'nu koordine eder).[39] Çocuklar, ilkokullu erkek ve kız çocukları için bir organizasyon olan Öncüler'e katılır. Öncüler, silahlı kuvvetler tarafından işletilen paramiliter yaz kamplarına katılır. 1970'lerin ortasında parti, köylülerin Köylüler Federasyonu'na taşınması için kitlesel bir kampanya yürüttü.[40]

Partinin, Yüksek Siyaset Enstitüsü (Şam Üniversitesi'nin yüksek lisans okulu) dahil olmak üzere kendi siyasi eğitim sistemi vardır.[40]

Abdülhalim Haddam, 2005 ortalarında Ulusal Komuta ve Merkez Komite üyeliğinden istifa etti.[41]

TunusDeğiştir

Şam merkezli Baas Partisi ile bağlantılı resmi bir yapı yok. Tunus'taki çoğu Baasçı, Baas Hareketi'nin veya daha solcu ve radikal Arap ve Demokratik Öncü Partisi'nin üyeleri olarak Iraklı fraksiyonu destekliyor. Şam merkezli Ulusal Komutanlığın bir üyesi olan Muhammed Salih Hermassi başkanlığındaki çok az sayıda militan tarihsel olarak Şam ile bağlantılı.

ÜrdünDeğiştir

Ana madde: Arap Baas İlerici Partisi

Arap Baas İlerici Partisi yasal olarak ilk kez 1993 yılında tescil edildi. Küçük bir branştır ve bir WikiLeaks belgesine göre, "çok az sayıda taraftar" a sahiptir. Şube, küçük boyutuna rağmen, lideri Fuad Dabbur aracılığıyla Ürdün medyasında iyi bir iz elde edebilmektedir. Dabbur'un dış politika hakkındaki ateşli açıklamaları basında sık sık alıntılanmaktadır.[42] Parti, Irak yanlısı Arap Sosyalist Baas Partisi'nden daha az bilinmektedir.[43] Suriye ağırlıklı Baas Partisi'nin Ürdün'deki parti koludur.[44] Fuad Dabbur, şubenin Bölge Sekreteridir.[45] Partinin 200'den az üyesi olduğuna inanılmaktadır.[46]

Bölge Sekreterleri
  • Mahmud Maytih
  • Fuad Dabbur

YemenDeğiştir

Ana madde: Arap Sosyalist Baas Partisi - Yemen Bölgesi

Yemen'de Baasçılık 1950'lerde ortaya çıktı. Parti 1990 yılına kadar yeraltında çalıştı. 31 Aralık 1995'te Arap Sosyalist Baas Partisi - Yemen Bölgesi olarak resmi tescil aldı (diğer grubun Ulusal Arap Sosyalist Baas Partisi olarak kaydolması gerekiyordu).  Yemen'deki partinin bölge sekreteri Muhammed el-Zübeyir'dir.[47] Parti 1993 parlamento seçimlerinde yedi sandalye kazandı. 1997 ve 2003 parlamento seçimlerinde parti iki sandalye kazandı. 2003'te parti ulusal oyların %0,66'sını aldı. Parti, 1999 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Ali Abdullah Salih'i destekledi.[48]

Abdullah el-Ahmar, 2006 yılında 4. Yemen Baas Bölgesel Kongresi'nde bir merkez parti delegasyonunu yönetti.[49]

Aralık 2008'de, parti ve Ulusal Arap Sosyalist Baas Partisi, siyasi faaliyetlerini koordine etmeyi kabul etti.[21]

Kasım 2010'da, Yemen'deki partinin en önemli liderlerinden biri olan Ali Ahmed Nasır el-Dahab öldü. 1993'ten beri Bölge Komutanlığı sekreter yardımcısı ve Parlamento üyesiydi.[50][51]

Mart 2013'te, bölgenin Kadınlar bölümü başkanı Linda Muhammed, Yemen yönetiminin Beşar Esad ve Suriye Baas'ına verdiği sürekli desteği protesto etmek için partiden ayrıldı.[47]

Bölge Sekreterleri
  • Bilinmiyor
  • Mahmud Abdülvahab Abdulhamid (? -?) [52]
  • Muhammed Al-Zübeyir (? - günümüz)
Bölge Sekreter Yardımcısı
  • Ali Ahmed Nasır el-Dahab (1993 - 30 Kasım 2010) [53]
  • Ahmed Haydar (? -?) [35]

KaynakçaDeğiştir

  1. ^ a b The Political Economy of Syria Under Asad. I.B. Tauris. 1997. s. 140. ISBN 1-86064-192-X. 
  2. ^ The Current digest of the Soviet Press. 26. American Association for the Advancement of Slavic Studies. 1974. s. 4–5. 
  3. ^ a b c d The Encyclopedia of the Arab-Israeli Conflict: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. 2008. ss. 183-184. ISBN 978-1-85109-841-5. 
  4. ^ "Arab Socialist Ba'ath Party". Arab Socialist Ba'ath Party. 16 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2011. 
  5. ^ a b Studies in Crisis Behavior. Transaction Publishers. 1978. s. 257. ISBN 0-87855-292-8. 
  6. ^ a b Syria: A Country Study. Federal Research Division, Library of Congress. 1988. s. 214. 14 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  7. ^ Arab nationalism: a History: Nation and State in the Arab World. Wiley-Blackwell. 2000. s. 234. ISBN 0-631-21729-0. 
  8. ^ a b c d e f Collelo, Thomas (1988). Syria: A Country Study. Research Division, Library of Congress. s. 215. 23 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  9. ^ The Kurds in Syria: The Forgotten People. Pluto Press. 2005. s. 46. ISBN 0-7453-2499-1. 
  10. ^ a b The Political Economy of Syria Under Asad. I.B. Tauris. 1997. s. 156. ISBN 1-86064-192-X. 
  11. ^ Syria: A Country Study. Kessinger Publishing. 2004. ss. 61-62. ISBN 978-1-4191-5022-7. 
  12. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  13. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  14. ^ a b c Al-Ray News. اخبار العراق كما اوردتها الصحافة العربية والعالمية 2 Şubat 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  15. ^ a b Al-Ittihad. لا تفرطوا بـ"قيادة قطر العراق"..! 30 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  16. ^ U.S. Labor Against War. Who's Who in the Iraqi Opposition 10 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  17. ^ "البعث السوري العراقي: نحن الذين اوصلنا رجال الحكم الحاليين الى السلطة". Aljewar.org. 25 Ocak 2012. 2 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2012. 
  18. ^ A Modern History of the Kurds. I.B.Tauris. 2000. s. 346. ISBN 1-85043-416-6. 
  19. ^ A People's History of Iraq: the Iraqi Communist Party, Workers' movements and the Left, 1924–2004. Haymarket Books. 2005. s. 102. ISBN 1-931859-14-0. 
  20. ^ "حقيقة الجدل العراقي حول الانفتاح على (حزب البعث) السابق - مركز النور". Alnoor.se. 13 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2012. 
  21. ^ a b "monadel detail". 13 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2011. 
  22. ^ Elaph. مسؤول بعث العراق "السوري" بمباحثات مصالحة في بغداد 28 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  23. ^ Syria: A Country Study. Kessinger Publishing. 2004. s. 282. ISBN 978-1-4191-5022-7. 
  24. ^ Civil War in Lebanon, 1975–92. Palgrave Macmillan. 1998. s. 62. ISBN 0-312-21593-2. 
  25. ^ Civil War in Lebanon, 1975–92. Palgrave Macmillan. 1998. s. 149. ISBN 0-312-21593-2. 
  26. ^ Beware of Small States: Lebanon, Battleground of the Middle East. Nation Books. 2010. s. 219. ISBN 978-1-56858-422-5. 
  27. ^ Civil War in Lebanon, 1975–92. Palgrave Macmillan. 1998. s. 179. ISBN 0-312-21593-2. 
  28. ^ "March14 – March 8 MPs". NOW Lebanon. 11 Mart 2009. 25 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2011. 
  29. ^ "Syrian PM praises Lebanon's Baath Party | News, Lebanon News". The Daily Star. 26 Temmuz 2013. 27 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2013. 
  30. ^ "An Overview of Ba'athist tendencies in Mauritania" (PDF). The Moor Next Door. November 2010. 2 Şubat 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2013. 
  31. ^ Dictionary of the African Left: Parties, Movements and Groups. Dartmouth. 1989. ss. 58-60. ISBN 1-85521-014-2. 
  32. ^ "behind events detail". 8 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2011. 
  33. ^ "الرفيق الدكتور كمال كرار عضو القيادة القطرية السودانية.لحزب البعث العربي الاشتراكي". 8 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2011. 
  34. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  35. ^ a b "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  36. ^ Constitutions and Political Theory. Manchester University Press. 2004. s. 122. ISBN 978-0-7190-4648-3. 
  37. ^ a b The World and Its Peoples. Marshall Cavendish. 2006. s. 256. ISBN 0-7614-7571-0. 
  38. ^ a b Syria: A Country Study. Kessinger Publishing. 2004. s. 216. ISBN 978-1-4191-5022-7. 
  39. ^ Middle East Record 1968. John Wiley and Sons. 1973. s. 720. ISBN 0-470-21611-5. 
  40. ^ a b Syria: A Country Study. Kessinger Publishing. 2004. s. 217. ISBN 978-1-4191-5022-7. 
  41. ^ Steel & Silk: Men and Women Who Shaped Syria 1900–2000. Cune Press. 2006. s. 272. ISBN 1-885942-40-0. 
  42. ^ "Sometimes The Weak Survive – Jordan's New Political Party Map". Cablegate. 12 Mayıs 2008. 1 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2013. 
  43. ^ Jordan in Transition. Palgrave Macmillan. 2002. s. 120. ISBN 978-0-312-29538-7. 
  44. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  45. ^ "Dabour ... Halting normalization with the Zionist enemy is a Pan-Arab necessity". Ba'ath Message. Arab Socialist Ba'ath Party – Syria Region. 25 Nisan 2010. s. 11. 1 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2013. 
  46. ^ "Jordan's Political Parties: Islamists, Leftists, Nationalists And Centrists". Cablegate. 20 Mayıs 2003. 1 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2013. 
  47. ^ a b "Lawyer Linda Mohammed Resigns From Ba'ath Party In Yemen". nationalyemen.com. 3 Mart 2013. 4 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2013. 
  48. ^ National Information Center. الأحزاب السياسية في الجمهورية اليمنية 30 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  49. ^ "Delegation of Syrian Baath Party arrives in Sana'a". Almotamar.net. 16 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2013. 
  50. ^ "القيادة القطرية اليمنية تنعي الرفيق المناضل والنائب البرلماني علي احمد ناصر الذهب". 27 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2011. 
  51. ^ "| صحافة نت". Sahafah.net. 21 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2013. 
  52. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 
  53. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Şubat 2021. 

Dış bağlantılarDeğiştir

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Baas_Partisi_(Suriye_ağırlıklı_hizip)&oldid=29370949" sayfasından alınmıştır