Vikipedi

Alfred Jules Ayer

(A. J. Ayer sayfasından yönlendirildi)

Sir Alfred Jules "Freddie" Ayer (29 Ekim 1910 - 27 Haziran 1989)[1], genellikle AJ Ayer olarak anılan, özellikle Language, Truth ve Logic (1936) ve The Problem of Knowledge (1956) kitaplarında mantıksal pozitivizmi desteklemesiyle tanınan İngiliz filozoftur.

Alfred Jules Ayer
Doğum29 Ekim 1910(1910-10-29)
Londra, İngiltere
Ölüm27 Haziran 1989 (78 yaşında)
Londra, İngiltere
Milliyetİngiliz
MeslekFilozof

Eton Koleji ve Oxford Üniversitesi'nde eğitim gördü,ardından Viyana Üniversitesi'nde mantıksal pozitivizm felsefesi okudu. 1933'ten 1940'a kadar Oxford'daki Christ Church'te felsefe dersleri verdi.[2]

İkinci Dünya Savaşı sırasında Ayer, bir Özel Harekât Sorumlusu ve MI6 ajanıydı.[3]

1946'dan 1959'a kadar University College London'da Grote Philosophy of Mind and Logic profesörüydü ve ardından New College'da Wykeham Mantık Profesörü olmak için Oxford'a döndü. 1951'den 1952'ye kadar Aristoteles Cemiyeti'nin başkanıydı ve 1970'te şövalyelik yaptı. Hümanizmi savunmasıyla tanınıyordu ve İngiliz Hümanist Derneği'nin (şimdi Humanists UK olarak biliniyor) ikinci Başkanıydı.

Hayatı değiştir

Ayer, kuzey batı Londra'daki St John's Wood'da kıta Avrupası'ndan zengin bir ailede dünyaya geldi. Annesi Reine Citroën, Fransa'da Citroën otomobil şirketini kuran Hollandalı-Yahudi ailedendi. Babası Jules Ayer, Rothschild ailesi için çalışan İsviçreli Kalvinist bir finansçıydı.[4]

Ayer, Sussex'in Eastbourne sahil kasabasında erkek çocuklara yönelik eski bir yatılı hazırlık okulu olan Ascham St Vincent's School'da eğitim gördü ve burada ardından da Eton College'da (Eton,Berkshire'da, Windsor yakınında, bir yatılı okul) Birinci Dünya Savaşı ile ilgili nedenlerden ötürü yedi yaşında, nispeten erken yaşta, yatılı olmaya başladı. Ayer ilk kez Eton'da karakteristik kabadayılığı ve erken gelişmişliğiyle tanındı. Öncelikle entelektüel arayışlarını ilerletmekle ilgilenmesine rağmen, spora, özellikle ragbiye çok meraklıydı ve ünlü bir şekilde Eton Wall Oyununu çok iyi oynadı.[5] Eton'daki final sınavlarında Ayer, döneminde ikinci, klasiklerde birincilik elde etti. Son yılında, Eton'un kıdemli konseyinin bir üyesi olarak, okulda fiziksel cezanın kaldırılması için başarısız bir şekilde kampanya yürüttü. Oxford'daki Christ Church'den klasikler bursu kazandı.

Oxford'dan mezun olduktan sonra bir yılını Viyana'da geçiren Ayer, İngiltere'ye döndü ve ilk kitabı olan Language, Truth and Logic'i 1936'da yayımladı. Viyana Çevresi tarafından yeni geliştirilen mantıksal pozitivizmin İngilizcedeki bu ilk açıklaması, Ayer'i 26 yaşında İngiliz felsefesinin 'yaramaz çocuğu' yaptı. İkinci Dünya Savaşında, Gal Muhafızlarında, özellikle istihbaratta (Özel Harekât İdaresi (SOE) ve MI6 [6]) subay olarak görev yaptı. Ayer, 21 Eylül 1940'ta Subay Adayı Eğitim Birimi'nden Galler Muhafızları'na ikinci teğmen olarak atandı.

Savaştan sonra kısa bir süre sonra Oxford Üniversitesi'ne döndü ve burada Wadham Koleji'nin Dekanı oldu. Daha sonra 1946'dan 1959'a kadar Londra Üniversitesi'nde felsefe dersleri verdi, bu dersler radyo ve televizyonda yer almaya başladı. Dans etmeyi, Londra ve New York'taki kulüplere katılmayı seven dışa dönük ve sosyal bir mikserdi. Ayrıca spora da takıntılıydı: Eton için rugby oynamıştı ve ünlü bir kriket oyuncusu ve uzun yıllar sezonluk bilet sahibi olduğu Tottenham Hotspur futbol takımının keskin bir destekçisiydi.[7] Bir akademisyen için Ayer, zamanında "yüksek sosyete" ve kuruluşla yakın bağlantıları olan alışılmadık derecede iyi bağlantılı bir figürdü. Oxford yüksek masalarına başkanlık ederken, genellikle çekici olarak tanımlanır, ancak bazen korkutucu da olabilirdi.[8]

Ayer, üç kadınla dört kez evlendi.[9] İlk evliliği 1932-1941 yılları arasında, daha sonra Ayer'in arkadaşı ve meslektaşı Filozof Stuart Hampshire ile evlenen (Grace Isabel) Renée (ö. 1980) ile oldu. 1960 yılında, bir oğlu olduğu Alberta Constance (Dee) Wells ile evlendi. Ayer'in Wells ile olan evliliği 1983'te feshedildi ve aynı yıl, Nigel Lawson'ın eski eşi Vanessa Salmon ile evlendi. 1985'te Salmon öldü ve 1989'da ondan kurtulan Dee Wells ile yeniden evlendi. Ayer'in ayrıca Hollywood köşe yazarı Sheilah Graham Westbrook'tan bir kızı vardı.

1959'dan 1978'de emekliliğine kadar, Sir Alfred, Oxford'da Mantık Profesörü Wykeham Kürsüsü'nü elinde tuttu. 1970 yılında şövalyelik unvanını aldı. Ayer, emekli olduktan sonra, 1987 sonbaharında Bard College'da misafir profesör olarak görev yapmak da dahil olmak üzere, Amerika Birleşik Devletleri'nde birkaç kez ders verdi. Aynı yıl moda tasarımcısı Fernando Sanchez'in düzenlediği bir partide, o zamanlar 77 yaşındaki Ayer, kendisini o zamanlar az bilinen model Naomi Campbell'e zorlayan Mike Tyson ile yüzleşti. Ayer, Tyson'ın durmasını talep ettiğinde, boksör söylendiğine göre, "Benim kim olduğumu biliyor musun? Ben dünya ağır siklet şampiyonuyum" dedi ve Ayer ona "Ben de eski Wykeham Mantık Profesörüyüm. İkimiz de kendi alanımızda öncüyüz. Bunu mantıklı adamlar gibi konuşmamızı öneriyorum" diye cevap verdi. Ayer ve Tyson daha sonra konuşmaya başladı ve Campbell'in dışarı çıkmasına izin verdi.[10] Ayer, Vietnam Savaşı karşıtı aktivizmde yer alan siyasete de dahil oldu, İşçi Partisi'ni (ve daha sonra Sosyal Demokrat Parti'yi), Sporda Irk Ayrımcılığına Karşı Kampanya Başkanı ve Eşcinsel Hukuk Reformu Derneği Başkanı'nı destekledi.[11]

1988'de, ölümünden bir yıl önce Ayer, olağandışı bir ölüme yakın deneyimi [12] başlıklı bir makale yazdı. Ayer, deneyimden ilk olarak "Gerçek ölümümün benim sonum olacağına olan inancımı biraz zayıflattım... Yine de olacağını umuyorum." diyerek bahsetse de [13] birkaç gün sonra bunu revize ederek, "Söylemem gereken şey, deneyimlerimin zayıfladığıdır, ölümden sonra yaşam olmadığı inancımın değil, bu inanca karşı katı tutumumun zayıfladığıdır" dedi.[14][15]

Ayer 27 Haziran 1989'da öldü. 1980'den 1989'a kadar Ayer, 19 Kasım 1995'te bir anıt plaketinin açıldığı 51 York Street, Marylebone'da yaşadı.[16]

Felsefi Fikirleri değiştir

Language, Truth and Logic (1936)'de Ayer, felsefenin tek geçerli temeli olarak doğrulama ilkesini sunar. Mantıksal veya ampirik doğrulama mümkün olmadıkça, "Tanrı vardır" veya "hayırseverlik iyidir" gibi ifadeler doğru veya gerçek değildir, ancak anlamsızdır ve bu nedenle hariç tutulabilir veya göz ardı edilebilir. Özellikle din dili doğrulanamazdı ve bu nedenle kelimenin tam anlamıyla anlamsızdı. Ayrıca C.A. Mace'in metafiziğin bir tür entelektüel şiir olduğu şeklindeki görüşünü [17][18] "Tanrı" inancının doğrulanabilir bir hipotezi ifade etmediği şeklindeki duruş bazen ignostisizm olarak adlandırılır (örneğin Paul Kurtz tarafından).[19] Daha sonraki yıllarda Ayer, Tanrı'ya inanmadığını tekrarladı [20] ve kendisinden ateist olarak bahsetmeye başladı.[21] Din konusunda Cizvit bilgini Frederick Copleston ile tartışarak Bertrand Russell'ın izinden gitti.

Ayer'in duygusallık versiyonu "olağan etik sistemi" dört sınıfa ayırır:

  1. "Etik terimlerin tanımlarını veya belirli tanımların meşruiyeti veya olasılığı hakkındaki yargıları ifade eden önermeler"
  2. "Ahlaki deneyim fenomenini ve nedenlerini açıklayan önermeler"
  3. "Ahlaki erdeme öğütler"
  4. "Gerçek etik yargılar" [22]

Birinci sınıfın önermelerine (ahlaki yargılara) odaklanır, ikinci sınıftakilerin bilime ait olduğunu, üçüncü sınıfın yalnızca emir olduğunu ve dördüncünün (meta-etik yerine normatif etikte kabul edilenler) etik felsefe için fazla somut olduğunu söyler.

Ayer, ahlaki yargıların etik olmayan, ampirik terimlere çevrilemeyeceğini ve bu nedenle doğrulanamayacağını savunur; bu konuda etik sezgilerle hemfikirdir. Ancak, bir kişinin sezgisi çoğu zaman diğerininkiyle çeliştiği için, ampirik olmayan ahlaki gerçeklerin sezgisine yapılan çağrıları "değersiz" sayarak sezgicilerden farklıdır.[23] Bunun yerine Ayer, etik kavramların "sadece sözde kavramlar" olduğu sonucuna varır:

Bir önermede etik bir sembolün varlığı, onun gerçek içeriğine hiçbir katkı sağlamaz. Bu nedenle birine "O parayı çalarken yanlış davrandın" dersem, "O parayı çaldın" demekten daha fazlasını ifade etmiyorum. Bu eylemin yanlış olduğunu ekleyerek bu konuda başka bir açıklama yapmıyorum. Ben sadece ahlaki olarak onaylamadığımı kanıtlıyorum. Sanki tuhaf bir korku tonuyla "O parayı çaldın" demiş ya da bazı özel ünlem işaretleri ekleyerek yazmışım gibi. … Şimdi bir önceki ifademi genellersem ve “Para çalmak yanlıştır” dersem, gerçek bir anlamı olmayan, yani doğru ya da yanlış olabilecek hiçbir önermeyi ifade etmeyen bir cümle üretirim. … Ben sadece belirli ahlaki duyguları ifade ediyorum.[24]

1945 ile 1947 arasında Russell ve George Orwell ile birlikte eski Komünist Humphrey Slater tarafından düzenlenen kısa ömürlü İngiliz "Felsefe, Psikoloji ve Estetik Dergisi" Polemic'e bir dizi makale yazdı.[25][26]

Ayer, İngiliz hümanist hareketiyle yakından ilişkiliydi. 1947'den ölümüne kadar Akılcı Basın Derneği'nin Onursal Ortağıydı. 1963'te Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi'ne Yabancı Onursal Üye seçildi.[27] 1965'te Agnostikler'in Evlat Edinme Derneği'nin ilk başkanı oldu ve aynı yıl Julian Huxley'in 1970'e kadar yürüttüğü İngiliz Hümanist Derneği'nin başkanlığını yaptı. 1968'de hümanizmin anlamı üzerine bir makale derlemesi olan The Humanist Outlook'u düzenledi. Ayrıca Hümanist Manifesto'nun imzacılarından biriydi.[28]

Çalışmaları değiştir

Ayer, doğrulama ilkesini özellikle Language, Truth ve Logic (1936)'de sunmasıyla tanınır. İlke, o zamanlar Ayer'in genç bir konuk olarak ziyaret ettiği sözde Viyana Çemberi'ndeki tartışmaların merkezindeydi. Çemberin önde gelen ışığı Moritz Schlick de dahil olmak üzere diğerleri konuyla ilgili kendi belgelerini sunmaya başlamıştı bile.[29] Ayer'in kendi formülasyonu, bir cümlenin ancak doğrulanabilir ampirik anlamı varsa anlamlı olabileceğiydi, aksi takdirde totolojik ise ya "analitik " ya da "metafizik" (yani anlamsız).[30] 23 yaşında kitap üzerinde çalışmaya başladı ve 26 yaşında yayınlandı. Ayer'in felsefi fikirleri, Viyana Çevresi ve David Hume'un fikirlerinden derinden etkilendi. Onları açık, canlı ve polemikli anlatımı, Dil, Hakikat ve Mantık'ı mantıksal deneyciliğin ilkeleri üzerine temel bir okumaya dönüştürür. Kitap, 20. yüzyıl analitik felsefesinin bir klasiği olarak kabul edilir ve dünya çapında felsefe derslerinde yaygın olarak okunmaktadır. Ayer ayrıca, bilinçli bir insan ile bilinçsiz bir makine arasındaki ayrımın, bir makinenin zekayı gösterme yeteneğini test etmek için 1950'de yayınlanan Turing testini öngören bir argüman olan 'farklı algılanabilir davranış türleri'[31] arasında bir ayrıma dönüştüğünü ileri sürdü.

Ayer, filozof Bertrand Russell hakkında iki kitap yazdı: Russell ve Moore: The Analytic Heritage (1971) ve Russell (1972). Ayrıca David Hume'un felsefesi üzerine bir giriş kitabı ve Voltaire'in kısa bir biyografisi yazdı.

Ayer, Alman filozof Martin Heidegger'in güçlü bir eleştirmeniydi. Mantıksal bir pozitivist olarak Ayer, Heidegger'in varoluşla ilgili önerdiği geniş, kapsayıcı teorilerle çelişiyordu. Bunların, ampirik gösteri ve mantıksal analiz yoluyla tamamen doğrulanamaz olduğunu düşündü. Bu tür bir felsefe, modern düşüncede talihsiz bir gerginlikti. Heidegger'i, kendisinin tamamen yararsız olduğuna inandığı böyle bir felsefenin en kötü örneği olarak görüyordu.

1972-1973'te Ayer, daha sonra The Central Questions of Philosophy adıyla yayınlanan Gifford Derslerini St Andrews Üniversitesi'nde verdi.

Mantıksal pozitivistlerle paylaştığı bakış açısına hâlâ inanıyordu: Metafizik, teoloji ve estetiğin tamamı dahil olmak üzere geleneksel olarak "felsefe" olarak adlandırılan şeyin büyük bölümlerinin doğru veya yanlış olarak değerlendirilebilecek konular değildi ve bu yüzden onları tartışmak anlamsızdı.

The Concept of a Person and Other Essays (1963) adlı eserinde Ayer, Wittgenstein'ın özel dil argümanını ağır bir şekilde eleştirdi.

Ayer'in Foundations of Empirical Knowledge'daki duyu-veri teorisi, ünlü Oxonian JL Austin tarafından, 1950'lerin ortak dil felsefesinin dönüm noktası olan Sense ve Sensibilia'da eleştirildi. Ayer buna Metafizik ve Sağduyu (1969) adlı eserinde yer alan "Sense-datum Teorisini reddetti mi?" Adlı makalesinde yanıt verdi.

Ödülleri değiştir

1 Ocak 1970 tarihinde London Gazette'de Şövalye Lisansı alarak Şövalyelik ödülüne layık görüldü.

Seçilmiş Yayınlar değiştir

Ayrıca bakınız değiştir

Kaynakça değiştir

Dipnotlar değiştir

  1. ^ Biographical Dictionary of Twentieth-Century Philosophers. Londra: Routledge. 1996. ss. 37-39. ISBN 0-415-06043-5. 
  2. ^ "Alfred Jules Ayer Facts". Your Dictionary. 13 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2015. 
  3. ^ The politics of apolitical culture: the Congress for Cultural Freedom, the CIA, and post-war American hegemony. Londra: Routledge. 2002. s. 109. ISBN 978-0-415-24445-9. 
  4. ^ A.J. Ayer: A Life. Londra: Vintage. 2000 [1999]. ISBN 978-0-09-953681-9. 
  5. ^ A.J. Ayer: A Life. Londra: Vintage. 2000 [1999]. ss. 42-44. ISBN 978-0-09-953681-9. 
  6. ^ Norton-Taylor (21 Eylül 2010). "Graham Greene, Arthur Ransome and Somerset Maugham all spied for Britain, admits MI6". The Guardian. Londra. 19 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2021. 
  7. ^ Radio Times article by Tim Heald, 20–26 August 1977
  8. ^ Iris Murdoch as I knew her. Londra: Hutchinson. 2003. s. 156. ISBN 978-0-09-174246-1. 
  9. ^ Wollheim 2011
  10. ^ Rogers (1999), p. 344.
  11. ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2021. 
  12. ^ "What I Saw When I Was Dead". 6 Ekim 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2011. 
  13. ^ Can There Be Life After Life? Ask the Atheist!, 18 Mart 2001 
  14. ^ "POSTSCRIPT TO A POSTMORTEM". The Spectator. 15 Ekim 1988. 12 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2019. 
  15. ^ "THANK GOODNESS!". Edge.org. 3 Kasım 2006. 28 Kasım 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2011. 
  16. ^ "City of Westminster green plaques". 16 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2011. 
  17. ^ "Representation and Expression," Analysis, Vol.1, No.3; "Metaphysics and Emotive Language," Analysis Vol. II, nos. 1 and 2,
  18. ^ Ayer A. J. Language, Truth and Logic 1946/1952, New York/Dover
  19. ^ The New Skepticism: Inquiry and Reliable Knowledge. Buffalo, NY: Prometheus. 1992. s. 194. ISBN 978-0-87975-766-3. 
  20. ^ "I do not believe in God. It seems to me that theists of all kinds have very largely failed to make their concept of a deity intelligible; and to the extent that they have made it intelligible, they have given us no reason to think that anything answers to it." Ayer, A.J. (1966). "What I Believe," Humanist, Vol.81 (8) August, p. 226.
  21. ^ "I trust that my remaining an atheist will allay the anxieties of my fellow supporters of the British Humanist Association, the Rationalist Press Association and the South Place Ethical Society." (Ayer 1989, p. 12)
  22. ^ Ayer, Language, 103
  23. ^ Ayer, Language, 106
  24. ^ Ayer, Dil , 107
  25. ^ Buckman, David (13 Kasım 1998). "Where are the Hirsts of the 1930s now?". The Independent. Londra. 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2021. 
  26. ^ Absent Minds: Intellectuals in Britain. Oxford University Press. 2006. s. 396. ISBN 978-0-19-929105-2. 
  27. ^ "Book of Members, 1780–2010: Chapter A" (PDF). American Academy of Arts and Sciences. 10 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2011. 
  28. ^ "Humanist Manifesto II". American Humanist Association. 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2012. 
  29. ^ Schlick (1935). "Unanswerable Questions". The Philosopher. The Philosophical Society of England. XIII. 28 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2011. 
  30. ^ page ix, "Language, Truth and Logic", Penguin, 2001
  31. ^ page 140, Language, Truth and Logic, Penguin, 2001

Alıntılar değiştir

Konuyla ilgili yayınlar değiştir

Dış bağlantılar değiştir

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfred_Jules_Ayer&oldid=32468680" sayfasından alınmıştır