2015 Ceylanpınar saldırısı

2015 Ceylanpınar saldırısı, 22 Temmuz 2015 günü Şanlıurfa'nın Ceylanpınar ilçesinde gerçekleşen 2 polisin ölümüyle sonuçlanan saldırı.[1]

Saldırının ilk etapta PKK'ya bağlı HPG tarafından üstlenildiği ve saldırıdan iki gün önce gerçekleşen 2015 Suruç saldırısı'na misilleme olarak gerçekleştirildiğini açıklandı.[2] Fakat birkaç gün sonra BBC'ye konuşan KCK Sözcüsü Demhat Agit saldırının PKK ve ona bağlı birimler tarafından yapılmadığını iddia etti.[3][4] PKK yöneticilerinden Murat Karayılan da olayın kendi birimleri tarafından gerçekleştirilmediğini, kendileriyle örgütsel bağı olmayan bağımsız bir grup tarafından yapıldığını savundu.[5][6]

Olay sonrası Çözüm sürecinin sona erdirilme süreci başladı.

Olay değiştir

Feyyaz Yumuşak ve Okan Acar isimli polis memurları 22 Temmuz 2015 tarihinde saat 06.00 civarında başlarına susturuculu silahtan çıkan kurşunlarla öldürüldü.[7] Olay; ölen polislerin 09.00'da başlayan mesailerine gitmemesi sonucu iş arkadaşlarının saat 11.00 civarında polislerin evine çilingirle girilmesi sonucu öğrenildi.[8] Şanlıurfa Valiliği'nden yapılan yazılı açıklamada, polis memurlarının kaldığı evin kapısında zorlama tespit edilemediği belirtildi.[9]

Gözaltılar, dava süreci ve ifadeler değiştir

Saldırının ertesi günü beş kişinin içinde olduğu bir araç polis tarafından durduruldu ve araçtakiler cinayet soruşturmasına dahil edildi. Karakolda işlemlerin sürdüğü sırada gelen bir ihbarda araçta bulunanların cinayete karıştığını söylendi. Ayrıca saldırı günü telefon sinyaliyle bölgede olduğu saptanan bazı kişilerin gözaltına alındığı belirtildi.[10] Dosyaya gizlilik kararı konuldu.[11]

Saldırıyla ilgili yürütülen soruşturma kapsamında 7’si tutuklu toplam 13 sanık hakkında müebbet hapis istemiyle dava açıldı. Sanıkların avukatlığını yapan Hüseyin Akay; dava sürecinde sorgulanan bir polis memururun, ev arkadaşı olan polis arkadaşının daha olayın henüz duyulmadığı saat 08.40'ta evde panik bir şekilde koşuşturduğunu belirtmiştir. Koşan polis memuru ölen polislerin intihar ettiğini söylemiştir. Akay, bu süreçte emniyet müdürlüğünün veya basının olaydan haberi olmadığını vurgulamış ve olayın şüpheli olduğunu belirtmiştir. Bu polisin 2 Ocak tarihinde verdiği ifadede ise ev arkadaşı olan polisten hiç bahsetmemiş, ev arkadaşı olarak başka bir polisin ismini vermiştir.[8][12]

Davada, cep telefonu sistemiyle iletişim kuran kişilerin kiminle, ne zaman, nereden nereye, kaç kez ve ne kadar süreyle görüşme yaptığını ortaya koyan sistem olan "Historical Traffic Search" (HTS) verilerinin sanıklara ait olan telefonlara ait olduğunu söylenmiş, ardından TEM Şube tarafından HTS ilişik raporu hazırlanmıştır. Durumu kontrol etmek için HTS verilerinin istenmesine karşın HTS verilerinin dosyada olmadığı, TEM Şube tarafından kopyası alınmaksızın imha edildiği ortaya çıkmıştır.[13]

Dava sürecinde olayla ilgili telefon ihbarları yapan kişilerin birçoğunun kimliği belirlenmemiştir. İhbarı yapan bazı kişilerin olaya dair bazı durumları ayrıntılı biçimde söylemesinden yola çıkılarak bu kişilerin de saldırıyı gerçekleştirmiş olabileceği ifade edilmiştir.[8] Davada, 7 sanığın tutuklanmasına neden olan ihbar asılsız çıkmıştır. İhbarı yaptığı ileri sürülen kişi mahkemedeki ifadesinde, "Kimlik bilgilerim kullanılarak benim adıma 10 adet hat çıkarılmış, söz konusu numarayı ben kullanmadım. Söz konusu ihbarı da ben yapmadım" demiştir.[14] Olayın meydana geldiği mahallede yaşamasından dolayı ifadesi alınan bir tanık ise ölen iki polisin o akşam eve 2 arkadaşlarıyla birlikte geldiğini söylemiştir.[14]

Dava sürecinde davaya bakan hakim Gülen hareketi ile bağlantılı olduğu iddiasıyla 2016 Türkiye askerî darbe girişimi sonrası yaşanan tasfiyeler kapsamında tutuklandı.[15] Benzer olarak davada görevli otopsi savcısı da yine Gülen hareketi ile ilişkili olarak açığa alındı ve tutuklandı.[16] 1 Mart 2018 tarihinde tüm sanıklar için beraat kararı verildi. Dava faili meçhul olarak kaldı.[13][17][18]

Parmak izleri değiştir

Olay mahallinde 14 yabancı parmak izine rastlanmıştır. Daha sonraki süreçte davada yargılanmaya devam eden 9 sanıktan hiçbirinin parmak izi olay yerinde bulunanlar ile eşleşmemiştir.[12] 5 Nisan 2017'deki duruşmadan sonra dosyaya konulan rapora göre (Bu rapor 2015 tarihli olmasına rağmen bu belge dava dosyasına 2 sene sonra girmiştir) parmak izlerinden dördü ölen polislerden başka bir polis memuruna ait çıkmıştır. Cinayetten üç gün sonra ölen polislerin arkadaşı olarak ifadesine başvurulan ve daha sonra evde parmak izi bulunan polis, ilk ifadesinde "Ben bu kişilerin evine hiç gitmedim" demiştir.[19][20] Ölen polislerden biri olan Feyyaz Yumuşak ile eski ev arkadaşı olduğunu, ölen diğer polis olan Okan Acar ile iş arkadaşı olduğunu ifade etmiş, kendisinin evlendikten sonra Okan Acar ile Feyyaz Yumuşak'ın birlikte kalmaya başladığını söylemiştir. Bununla birlikte ifadesinde "2015 yılının Şubat ayında kaloriferli ev bulamadıkları için şehit edildikleri eve taşındılar. Feyyaz ile en son Ramazan ayının son 10. gününde ortak arkadaşımız olan Enver Güler’in evinde sahur vaktine yakın görüştüm" demiştir. Buna karşın dava dosyasında 2015 yılı ramazan ayının Haziran 18'inde başladığı, parmak izi çıkan polisin görüştüğü tarihin ise Temmuz ayının başlarına denk geldiği belirtilmiştir.[21] Sonraki süreçte yapılan araştırmalar sonucu ölen polislerle görüşmedikleri şeklinde ifade veren polislerin, ölen iki polis ile birlikte olayın yaşandığı gece markete gittikleri ortaya çıkmıştır.[20]

Diğer 9 yabancı parmak izlerinin kime ait olduğu tespit edilememiştir.[13]

Davaya ilişkin görüşler değiştir

Etyen Mahçupyan, olayın dava sürecinde Gülen hareketinin etkili olma ihtimalinin olduğunu, fakat bu konunun üstünün kapatıldığını ifade ederek "taraflar çözüm sürecini bitirmeye çoktan istekli oldukları için, provokasyonun üstü elbirliği ile örtülmüş gözüküyor" ifadelerini kullandı.[22]

Siyaset değiştir

Halkların Demokratik Partisi saldırıyla ilgili Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne araştırma önergesi sunmuş, ancak öneri kabul edilmemiştir.[11]

Kaynakça değiştir

  1. ^ "Polislere saldırıyı PKK üstlendi". BBC. 22 Temmuz 2015. 1 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  2. ^ "Kurd militants say kill two Turkish police to avenge Islamic State bombing" (İngilizce). Reuters. 22 Temmuz 2015. 23 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2018. 
  3. ^ "Kandil: Çözüm süreci yeniden başlatılabilir, zor değil". BBC. 29 Temmuz 2015. 14 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2018. 
  4. ^ "PKK'dan şehit edilen iki polis için flaş açıklama: Biz yapmadık". Cumhuriyet. 29 Temmuz 2015. 31 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  5. ^ "PKK yöneticisi Karayılan: Ceylanpınar'daki iki polis resmi birimlerimizce öldürülmedi". Diken. 6 Ağustos 2015. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. Karayılan, “Ceylanpınar’da iki polisin öldürülmesi bizim merkezi bir kararımızla yapılmış bir eylem filan değildir. Hatta resmi bir birimimizin yaptığı bir eylem bile değildir. Kendine ‘Apocu Fedailer’ diyen bir grup tarafından yapılmış bir eylemdir. Biz de zaten bunu böyle açıkladık. Hemen buna sarıldılar” dedi. 
  6. ^ "PKK: Ceylanpınar'da iki polisin öldürülmesi merkezi karar değil tepkisel çıkış". Diken. 27 Temmuz 2015. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2018. 
  7. ^ "Ceylanpınar saldırısını PKK üstlendi". Die Welt. 22 Temmuz 2015. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  8. ^ a b c "Ceylanpınar'daki kuşkulu polis ölümleri AYM yolunda: "Asıl failler perdeleniyor"". Sendika.org. 28 Aralık 2017. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  9. ^ "Şanlıurfa'da 2 polis memuru öldürüldü". Hürriyet. 22 Temmuz 2015. 18 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2018. 
  10. ^ "Ceylanpınar saldırısıyla ilgili 3 tutuklama". Hürriyet. 27 Temmuz 2018. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  11. ^ a b "HDP'nin 'süreci bitiren' Ceylanpınar'daki polis cinayetlerini araştırma önerisine ret". Diken. 17 Ağustos 2016. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  12. ^ a b "Ceylanpınar'da önemli gelişme: Parmak izleri eşleşmedi". Evrensel. 10 Nisan 2017. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  13. ^ a b c ""Ceylanpınar'da 2 Polisin Faili Meçhul, Çözüm Süreci Bitti, Yüzlerce Kişi Öldü"". Bianet. 2 Mart 2018. 14 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  14. ^ a b "'Çözüm süreci'ni bitiren olaydı... Ceylanpınar'da parmak izleri eşleşmedi". Cumhuriyet. cumhuriyet.com.tr. 10 Nisan 2017. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018. 
  15. ^ "2 polisin şehit edilmesinde FETÖ kuşkusu". Habertürk. haberturk.com. 6 Ağustos 2016. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018. 
  16. ^ "Ceylanpınar'da iki polis öldürülmüş, AKP'nin aradığı savaş bahanesi oluşmuştu; şimdi faili meçhul…". Sendika.org. 22 Temmuz 2019. 22 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2019. 
  17. ^ "'Çözüm Süreci'ni bitiren saldırı faili meçhul kaldı". Hürriyet. hurriyet.com.tr. 28 Şubat 2018. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018. 
  18. ^ "Ceylanpınar'da şehit edilen 2 polisle ilgili davada yeni gelişme". CNN Türk. 1 Mart 2018. 14 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  19. ^ "'FETÖ' çemberinde Ceylanpınar". Cumhuriyet. cumhuriyet.com.tr. 1 Mart 2018. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018. 
  20. ^ a b "Avukat Tinaş: Ceylanpınar davası faili meçhul yolunda". Evrensel. 5 Temmuz 2017. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  21. ^ "Düğüm çözülüyor". Cumhuriyet. 15 Nisan 2017. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018. 
  22. ^ Etyen, Mahçupyan (13 Mart 2018). "Ceylanpınarın Faili Hala Aramızda". Karar. 15 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2018.