1960 Formula 1 sezonu


1960 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu
Önceki: 1959 Sonraki: 1961
PilotlarPistlerYarışlar

1960 Formula 1 sezonu, FIA tarafından düzenlenen Formula 1 şampiyonasının 14. sezonuydu. 11. Dünya Sürücüler Şampiyonasını, üçüncü F1 Üreticileri Uluslararası Kupasını ve beş şampiyona dışı Formula 1 yarışını içeriyordu. Dünya Şampiyonası, 7 Şubat ile 20 Kasım 1960 tarihleri arasında on yarışta yapıldı.

Jack Brabham kariyerindeki üç şampiyonluktan ikincisini de geçen sezonki gibi Cooper-Climax kullanarak kazandı.

Cooper adına yarışan Jack Brabham, üst üste ikinci kez Sürücüler Şampiyonası'nı kazandı.[1] Cooper da üst üste ikinci kez Üreticiler şampiyonluğunu elde etti.[2]

Sezon 2,5 litrelik motorların kullanıldığı son sezon oldu. FIA, 1961'den itibaren 1,5 litrelik motorları zorunlu tuttu. Arkadan motorlu araçların (Cooper, Lotus, Porsche ve BRM gibi) önden motorlu tasarımlardan (Ferrari, Scarab ve Aston Martin'den) daha başarılı oldukları değerlendirildi. Ferrari kendi evinde yapılan ve İngiliz takımlarının yanal eğimli pistin kullanılmasına dair karar nedeniyle boykot ettikleri yarışı kazanarak önden motorlu bir F1 aracının aldığı son galibiyeti elde etti.

Öte yandan bu sezon Indianapolis 500'ün yer aldığı son sezon oldu.

Üç sürücü geçirdikleri kazalarda öldü. Ölen sürücüler 1960 BRDC Uluslararası Kupası antrenmanları sırasında Amerikalı Harry Schell ve Belçika Grand Prix'sinde Spa-Francorchamps'ta ölen İngiliz pilotlar Chris Bristow ve Alan Stacey idi.

Takımlar ve sürücüler

değiştir

1960 sezonunda aşağıdaki takımlar ve pilotlar yarıştı. Bütün takımlar Dunlop lastiklerini kullandı.

Takım Üretici Şasi Motor Sürücü Yarışlar
  Camoradi International Behra-Porsche-Porsche RSK Porsche 547/3 1.5 F4   Masten Gregory 1
  Fred Gamble 9
  Scuderia Centro Sud Cooper-Maserati T51 Maserati 250S 2.5 L4   Roberto Bonomi 1
  Carlos Menditeguy 1
  Masten Gregory 2, 4, 6–8
  Ian Burgess 2, 6–7, 10
  Maurice Trintignant 2, 4, 6, 10
  Mário de Araújo Cabral 8
  Alfonso Thiele 9
  Wolfgang von Trips 10
  Giorgio Scarlatti Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6   Giorgio Scarlatti 1
  Nasif Estéfano Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6   Nasif Estéfano 1
  Antonio Creus Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6   Antonio Creus 1
  Gino Munaron Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6   Gino Munaron 1
  Cooper Car Company Cooper-Climax T51

T53

Climax FPF 2.5 L4   Bruce McLaren 1–2, 4–8, 10
  Jack Brabham 1–2, 4–8, 10
  Chuck Daigh 7
  Ron Flockhart 10
  Team Lotus Lotus-Climax 18

16

Climax FPF 2.5 L4   Innes Ireland 1–2, 4–8, 10
  Alan Stacey 1–2, 4–5
  Alberto Rodriguez Larreta 1
  John Surtees 2, 7–8, 10
  Jim Clark 4–8, 10
  Ron Flockhart 6
  Scuderia Ferrari Ferrari 246 Ferrari 155 2.4 V6   Cliff Allison 1–2
  Phil Hill 1–2, 4–9
  Wolfgang von Trips 1–2, 4–8
  José Froilán González 1
  Richie Ginther 4, 9
  Willy Mairesse 5–6, 9
246 P Ferrari 171 2.4 V6   Richie Ginther 2
Ferrari 1.5 V6   Wolfgang von Trips 9
  Ecurie Bleue Cooper-Climax T51 Climax FPF 2.2 L4   Harry Schell 1
  R.R.C. Walker Racing Team Lotus-Climax 18 Climax FPF 2.5 L4   Stirling Moss 2, 4–5, 8, 10
Cooper-Climax T51 1
  Maurice Trintignant 1
  Lance Reventlow 7
  Owen Racing Organisation BRM P25

P48

BRM P25 2.5 L4   Jo Bonnier 1–2, 4–8, 10
  Graham Hill 1–2, 4–8, 10
  Dan Gurney 2, 4–8, 10
  Ettore Chimeri Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6   Ettore Chimeri 1
  Fred Tuck Cars Cooper-Climax T51 Climax FPF 2.5 L4   Bruce Halford 2
  Lucien Bianchi 6–7
  High Efficiency Motors

  C.T. Atkins

Cooper-Climax T51 Climax FPF 2.5 L4   Roy Salvadori 2, 10
  Jack Fairman 7
  Yeoman Credit Racing Team Cooper-Climax T51 Climax FPF 2.5 L4   Chris Bristow 2, 4–5
  Tony Brooks 2, 4–5, 7–8, 10
  Henry Taylor 4, 6–8, 10
  Olivier Gendebien 5–8, 10
  Bruce Halford 6
  Phil Hill 10
  J.B. Naylor JBW-Maserati 59 Maserati 250S 2.5 L4   Brian Naylor 2, 7, 9–10
  Scuderia Eugenio Castellotti Cooper-Castellotti T51 Castellotti 2.5 L4   Gino Munaron 6–7, 9
  Giorgio Scarlatti 2, 9
  Giulio Cabianca 9
  Reventlow Automobiles Inc. Scarab F1 Scarab 2.5 L4   Chuck Daigh 2, 4–6, 10
  Lance Reventlow 2, 4–5
  Richie Ginther 6
  David Brown Corporation Aston Martin DBR4

DBR5

Aston Martin RB6 2.5 L6   Roy Salvadori 4, 7
  Maurice Trintignant 7
  Ecurie Maarsbergen Cooper-Climax T51 Climax FPF 1.5 L4   Carel Godin de Beaufort 4
  Taylor-Crawley Racing Team Lotus-Climax 18 Climax FPF 2.5 L4   Mike Taylor 5
  Equipe Nationale Belge Cooper-Climax T45 Climax FPF 2.5 L4   Lucien Bianchi 5
  Vandervell Products Vanwall VW 11 Vanwall 254 2.5 L4   Tony Brooks 6
  Robert Bodle Ltd Lotus-Climax 16 Climax FPF 2.5 L4   David Piper 6–7
  Gilby Engineering Cooper-Maserati T45 Maserati 250S 2.5 L4   Keith Greene 7
  Arthur Owen Cooper-Climax T45 Climax FPF 2.2 L4   Arthur Owen 9
  Wolfgang Seidel Cooper-Climax T45 Climax FPF 1.5 L4   Wolfgang Seidel 9
  Scuderia Colonia Cooper-Climax T43 Climax FPF 1.5 L4   Piero Drogo 9
  H.H. Gould Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6   Horace Gould 9
  Dr Ing F. Porsche KG

  Porsche System Engineering

Porsche 718/2 Porsche 547/3 1.5 F4   Edgar Barth 9
  Hans Herrmann 9
  Equipe Prideaux/Dick Gibson Cooper-Climax T43 Climax FPF 1.5 L4   Vic Wilson 9
  Joe Lubin Maserati 250F Maserati 250S 2.5 L4   Bob Drake 10
  Jim Hall Lotus-Climax 18 Climax FPF 2.5 L4   Jim Hall 10
  Fred Armbruster Cooper-Ferrari T51 Ferrari 107 2.5 L4   Pete Lovely 10
  • Not: Bu liste sadece Indianapolis'teki dünya şampiyonası yarışına katılanları kapsar ancak sadece o yarışta yarışan takımları kapsamaz.

Takım and sürücü değişiklikleri

değiştir
 
Motosiklet yarışçısı ve gelecek şampiyon John Surtees, Lotus ile F1 kariyerine başladı.
  • Ferrari'den Dan Gurney BRM'ye, Tony Brooks da BRP'ye (Yeoman Credit Racing adıyla yarışıyorlardı). Wolfgang von Trips tam zamanlı sürücüleri olarak takıma bu sezon katıldı.
  • BRP'de Brooks'un yanında ikinci yarıştan itibaren Harry Schell olacaktı ancak Schell'in 1960 BRDC International Trophy'deki ölümcül kazası nedeniyle bu gerçekleşmedi.
  • Graham Hill, Lotus'tan BRM'ye geçti, bu nedenle Colin Chapman yerine John Surtees ile anlaştı. İlk defa motosikletten yarış aracına geçen Surtees, beş yıl içince F1 şampiyonu olacaktı.
  • Aston Martin ile F1'de yarışan ve 1959 Le Mans yarışını kazanan Carroll Shelby emekliliğini açıkladı. Yüksek performanslı sürüş okulu açtı ve sonrasında AC Cobra spor araçlarının yaratıcısı Shelby American şirketini kurdu.
  • Lance Reventlow yeni Scarab takımını kurdu. Chuck Daigh ve Reventlow pilotları oldu. Arkadan motorlu diğer araçlara göre önden motorlu araç dayanıksız ve yavaştı. Bu sezon son sezonları oldu.

Sezon ortası değişiklikleri

değiştir
Chris Bristow (solda) ve Alan Stacey (sağda), Belçika Grand Prix'de hayatını kaybetti.
  • Ferrari pilotu Cliff Allison, Monako Grand Prix'de ağır bir kaza geçirdi, iyileşmesi sezon sonunu buldu. Hasır bariyerle çarpması nedeniyle kolu ve kaburga kemikleri kırıldı, yüzünde kesikler oluştu ve beyin sarsıntısı geçirdi.[3] Sonrasında Belçikalı Willy Mairesse takımla kariyerine başladı.
  • Innes Ireland ve Alan Stacey'in yanında John Surtees, Lotus ile kariyerine başladı. Ancak Isle of Man TT ile olan anlaşması nedeniyle, Formula Junior pilotları Jim Clark üçüncü pilotluğa yükseldi. Surtees geri döndüğünde, Stacey'in Belçika'da geçirdiği ölümcül kaza nedeniyle her ikisi de takımın kalıcı pilotları oldu.
  • Chris Bristow da Belçika'da hayatını kaybetti. BRP'deki yeri Henry Taylor ve Olivier Gendebien tarafından dolduruldu. Birlikte takımın hem ikinci hem de üçüncü aracını paylaşan ikiliden Taylor, Portekiz'de yapılan yarışta kolundan sakatlandı.
  • Mike Taylor Belçika Grand Prix antrenmanlarında kaza yaptı. Direksiyon miline yapılan kaynak yerinden çıktı ve araç pist dışına savruldu. Araçtan fırlayan Taylor bir ağaca çarptı ve vücuduyla ağacı böldü. Vücudunda kırıklar oluştu ve felç kaldı ancak sonrasında aldığı terapilerle yürüyebildi.[4][5] Sonrasında Lotus'a hatalı şasi temin ettikleri için dava açtı.[6]
  • Stirling Moss da Belçika Grand Prix antrenmanlarında yaptığı kaza nedeniyle sakatlık yaşadı ve üç yarış kaçırdı.[7]
No. Grand Prix Pist Tarih
1   Arjantin Grand Prix   Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires 7 Şubat
2   Monako Grand Prix   Circuit de Monaco, Monte Carlo 29 Mayıs
3   Indianapolis 500   Indianapolis Motor Speedway, Speedway 30 Mayıs[a]
4   Hollanda Grand Prix   Circuit Zandvoort, Zandvoort 6 Haziran
5   Belçika Grand Prix   Circuit de Spa-Francorchamps, Stavelot 19 Haziran
6   Fransa Grand Prix   Reims-Gueux, Gueux 3 Temmuz
7   Britanya Grand Prix   Silverstone Circuit, Silverstone 16 Temmuz
8   Portekiz Grand Prix   Circuito da Boavista, Porto 14 Ağustos
9   İtalya Grand Prix   Autodromo Nazionale di Monza, Monza 4 Eylül
10   Birleşik Devletler Grand Prix   Riverside International Raceway, Moreno Valley 20 Kasım

Takvim değişiklikleri

değiştir

Kural değişiklikleri

değiştir

Puanlama sistemi değiştirilerek en hızlı tur için verilen bir puan kaldırıldı ve yarışı altıncı sırada bitiren pilota bir puan verildi. Bir önceki sezon şampiyonada en iyi beş sonuç sayılırken bu sezondan itibaren en iyi altı sonuç sayılmaya başlandı.

Sonuçlar ve sıralamalar

değiştir

Grand Prix

değiştir
No. Grand Prix Pol pozisyonu En hızlı tur Kazanan pilot Kazanan üretici Lastik Rapor
1   Arjantin Grand Prix   Stirling Moss   Stirling Moss   Bruce McLaren   Cooper-Climax D Rapor
2   Monako Grand Prix   Stirling Moss   Bruce McLaren   Stirling Moss   Lotus-Climax D Rapor
3   Indianapolis 500   Eddie Sachs   Jim Rathmann   Jim Rathmann   Watson-Offenhauser F Rapor
4   Hollanda Grand Prix   Stirling Moss   Stirling Moss   Jack Brabham   Cooper-Climax D Rapor
5   Belçika Grand Prix   Jack Brabham   Jack Brabham

  Innes Ireland   Phil Hill

  Jack Brabham   Cooper-Climax D Rapor
6   Fransa Grand Prix   Jack Brabham   Jack Brabham   Jack Brabham   Cooper-Climax D Rapor
7   Britanya Grand Prix   Jack Brabham   Graham Hill   Jack Brabham   Cooper-Climax D Rapor
8   Portekiz Grand Prix   John Surtees   John Surtees   Jack Brabham   Cooper-Climax D Rapor
9   İtalya Grand Prix   Phil Hill   Phil Hill   Phil Hill   Ferrari D Rapor
10   Birleşik Devletler Grand Prix   Stirling Moss   Jack Brabham   Stirling Moss   Lotus-Climax D Rapor

Puanlama sistemi

değiştir

Yarışı ilk altıda tamamlayan pilotlara puan verildi. Şampiyonaya sadece en iyi altı sonuç dahil edildi. En hızlı tura puan verilmeyen ilk sezon oldu. Paylaşımlı sürüşlere puan verilmedi.

Üreticiler klasmanında her yarışta en iyi sonucu alan sürücünün puanı dikkate alındı ancak en hızlı turlar sayılmadı. Indy 500 sonuçları dahil edilmedi. Sürücüler klasmanında olduğu gibi sadece en iyi altı sonuç dikkate alındı.

Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:

Pozisyon  1.   2.   3.   4.   5.   6. 
Puan 8 6 4 3 2 1
Kaynak:[12]

World Drivers' Championship standings

değiştir
Poz. Sürücü ARJ

 

MON

 

500

 

HOL

 

BEL

 

FRA

 

BRİ

 

POR

 

İTA

 

ABD

 

Puan[b]
1   Jack Brabham YD DSQ 1 1PF 1PF 1P 1 4E 43
2   Bruce McLaren 1 2E YD 2 3 (4) 2 3 34 (37)
3   Stirling Moss 3† / NCPE 1P 4PE DNS DSQ 1P 19
4   Innes Ireland 6 9 2 YDE 7 3 6 2 18
5   Phil Hill 8 3 YD 4E 12 7 YD 1PE 6 16
6   Olivier Gendebien 3 2 9 7 12 10
7   Wolfgang von Trips 5 8 5 YD 11 6 4 5 9 10
8   Jim Rathmann 1E 8
9   Richie Ginther 6 6 DNS 2 8
10   Jim Clark YD 5 5 16 3 16 8
11   Tony Brooks 4 YD YD YD 5 5 YD 7
12   John Surtees YD 2 YDPE YD 6
13   Cliff Allison 2 DNQ 6
14   Rodger Ward 2 6
15   Graham Hill YD 7 3 YD YD YDE YD YD 4
16   Willy Mairesse YD YD 3 4
17   Paul Goldsmith 3 4
18   Jo Bonnier 7 5 YD YD YD YD YD 5 4
19   Henry Taylor 7 4 8 DNS 14 3
20   Carlos Menditeguy 4 3
21   Don Branson 4 3
22   Giulio Cabianca 4 3
23   Johnny Thomson 5 2
24   Lucien Bianchi 6 YD YD 1
25   Ron Flockhart 6 YD 1
26   Eddie Johnson 6 1
27   Hans Herrmann 6 1
  Maurice Trintignant 3† YD YD YD 11 15 0
  Lloyd Ruby 7 0
  Edgar Barth 7 0
  Jim Hall 7 0
  Roy Salvadori YD DNS YD 8 0
  Bruce Halford DNQ 8 0
  Bob Veith 8 0
  Carel Godin de Beaufort 8 0
  Piero Drogo 8 0
  Masten Gregory 12 DNQ DNS 9 14 YD 0
  Alberto Rodriguez LarYDa 9 0
  Bud Tingelstad 9 0
  Wolfgang Seidel 9 0
  Dan Gurney NC YD YD YD 10 YD 0
  Chuck Daigh DNQ DNS YD DNS YD 10 0
  Ian Burgess DNQ 10 YD YD 0
  José Froilán González 10 0
  Bob Christie 10 0
  Fred Gamble 10 0
  Roberto Bonomi 11 0
  Red Amick 11 0
  Pete Lovely 11 0
  David Piper YD 12 0
  Duane Carter 12 0
  Gino Munaron 13 YD 15 YD 0
  Brian Naylor DNQ 13 YD YD 0
  Bill Homeier 13 0
  Bob Drake 13 0
  Nasif Estéfano 14 0
  Gene Hartley 14 0
  Chuck Stevenson 15 0
  Bobby Grim 16 0
  Alan Stacey YD YD YD YD 0
  Chris Bristow YD YD YD 0
  Giorgio Scarlatti YD DNQ YD 0
  Lance Reventlow DNQ DNS YD DNS 0
  Harry Schell YD 0
  Ettore Chimeri YD 0
  Antonio Creus YD 0
  Shorty Templeman YD 0
  Jim Hurtubise YD 0
  Jimmy Bryan YD 0
  Troy Ruttman YD 0
  Eddie Sachs YDP 0
  Don Freeland YD 0
  Tony Bettenhausen YD 0
  Wayne Weiler YD 0
  A. J. Foyt YD 0
  Eddie Russo YD 0
  Johnny Boyd YD 0
  Gene Force YD 0
  Jim McWithey YD 0
  Len Sutton YD 0
  Dick Rathmann YD 0
  Al Herman YD 0
  Dempsey Wilson YD 0
  Jack Fairman YD 0
  Keith Greene YD 0
  Mario de Araujo Cabral YD 0
  Alfonso Thiele YD 0
  Vic Wilson YD 0
  Arthur Owen YD 0
  Mike Taylor DNS 0
  Horace Gould DNS 0
Poz. Sürücü ARJ

 

MON

 

500

 

HOL

 

BEL

 

FRA

 

BRİ

 

POR

 

İTA

 

ABD

 

Puan
Renk Sonuç
Altın Birinci
Gümüş İkinci
Bronz Üçüncü
Yeşil Puanla bitirdi
Mavi Puansız bitirdi
Sıralamaya dahil edilmedi (NC)
Mor Yarış Dışı (YD)
Kırmızı Sıralama zamanı yok (DNQ)
Siyah Diskalifiye (Dis.)
Beyaz Başlamadı (DNS)
Boş Katılmadı (DNA)
Yaralandı (INJ)
Kabul edilmedi (EX)
Çekildi (WD)
İşaret Anlamı
E En hızlı tur
P Pol pozisyonu
Yarışın %90'ını tamamlamış
pilotlar, yarışı tamamlamış
olarak kabul edilir.
altsimge
sayısı
Sprint sıralamadaki
puan alma derecesi
  • † Aynı aracı birden fazla sürücü kullandı – puan verilmedi

F1 Üreticileri Uluslararası Kupası sıralaması

değiştir
 
F1 Üreticileri Uluslararası Kupası'nın kazananı Cooper-Climax oldu
Poz. Üretici ARJ

 

MON

 

HOL

 

BEL

 

FRA

 

BRİ

 

POR

 

İTA

 

ABD

 

Puan[b]
1   Cooper-Climax 1 (2) 1 1 1 1 1 8 (3) 48 (58)
2   Lotus-Climax (6) 1 2 5 (5) 2 3 1 34 (37)
3   Ferrari 2 3 5 4 11 (6) 4 1 26 (27)
4   BRM 7 5 3 YD YD 10 YD 5 8
5   Cooper-Maserati 4 YD YD 9 14 YD YD 9 3
6   Cooper-Castellotti DNQ YD 15 4 3
7   Porsche 6 1
  Behra-Porsche-Porsche 12 10 0
  Scarab WD DNQ DNS YD DNS 10 0
  Aston Martin DNS 11 0
  Cooper-Ferrari 11 0
  Maserati 13 DNS 13 0
  JBW-Maserati DNQ 13 YD YD 0
  Vanwall YD 0
Poz. Üretici ARJ

 

MON

 

HOL

 

BEL

 

FRA

 

BRİ

 

POR

 

İTA

 

ABD

 

Puan
  • Kalın yazılanlar şampiyonaya sayılan puanlardır.

Şampiyona dışı yarışlar

değiştir

Aşağıdaki yarışlar Formula 1 araçlarıyla yapıldı ancak şampiyona ve F1 Üreticileri Uluslararası Kupası kapsamına dahil edilmedi:

Yarışın adı Pist Tarih Kazanan sürücü Takımı Rapor
  VIII Glover Trophy Goodwood 18 Nisan   Innes Ireland   Lotus-Climax Rapor
  XII BRDC International Trophy Silverstone 14 Mayıs   Innes Ireland   Lotus-Climax Rapor
  V Silver City Trophy Brands Hatch 1 Ağustos   Jack Brabham   Cooper-Climax Rapor
  I Lombank Trophy Snetterton 17 Eylül   Innes Ireland   Lotus-Climax Rapor
  VII International Gold Cup Oulton Park 24 Eylül   Stirling Moss   Lotus-Climax Rapor

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "1960 Driver Standings". Formula1.com. 25 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2024. 
  2. ^ "1960 Constructor Standings". Formula1.com. 24 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2024. 
  3. ^ British Driver Is Injured in Monte Carlo Crash, The New York Times, 28 May 1960, Page 16.
  4. ^ "On This Day / April 24". ESPN. Erişim tarihi: 20 October 2014. 
  5. ^ "The 50th Anniversary Of The Original Black Weekend". Bleacher Report. 21 August 2010. Erişim tarihi: 20 October 2014. 
  6. ^ Steve Small. The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. s. 379. ISBN 0851127029. 
  7. ^ Malsher-Lopez, David (12 April 2020). "Why Stirling Moss was 'Mr. Motor Racing'". motorsport.com. Erişim tarihi: 12 April 2020. 
  8. ^ David Hayhoe, Formula 1: The Knowledge – 2nd Edition, 2021, page 35.
  9. ^ Posthumus, Cyril (1966). The German Grand Prix. ss. 104–107. 
  10. ^ "F1 races that never were". 22 September 2018. Erişim tarihi: 22 August 2022. 
  11. ^ "Grand Prix Cancelled". Autosport. Erişim tarihi: 23 January 2016. 
  12. ^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 January 2019. 24 September 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 December 2020. 


Kaynak hatası: <ref> "lower-alpha" adında grup ana etiketi bulunuyor, ancak <references group="lower-alpha"/> etiketinin karşılığı bulunamadı (Bkz: Kaynak gösterme)