Şâzelî
Ebû’l Hasan eş-Şâzelî ya da Şâzelî (Arapça: الشاذلي) (1197, Sebte - 1258, Humeysera), Şâzeli tarîkatının kurucusu olan Kuzey Afrikalı İslam âlimi ve sufi.[1]
Fas'ın kuzeyinde Ceuta yakınlarında Ğomara Kabilesi'ne mensup bir kraliyet ailesinden olan bir tüccarın oğlu olarak doğdu. Dini talimini memleketinde tamamladı. Dünyanın en kadim üniversitelerinden sayılan Sidi Ukba Ulu Camisindeki Kayrevan Medresesinde tasavvuf derslerine katıldı. Irak'ta Şeyh el-Vasiti ile tanıştı ve Fas'taki meşhur Veli Abdusselam ibn Meşiş'e yönlendirildi. İlk tekkesini 1227'de Tunus'ta kurdu. 1244'te İskenderiye'ye taşındı ve 1258'de Hac yolunda Humeysera, Mısır'da öldü.
Yerine halifesi Ebü’l-Abbas el-Mürsî geçti ve 1288'de ölümüne kadar orada kaldı.
Ayrıca bakınız değiştir
Dış bağlantılar değiştir
Kaynakça değiştir
- ^ "ŞÂZELÎ". TDV İslâm Ansiklopedisi. 26 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2023.
 | Tasavvuf ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
 | Fas ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |