Yunus Emre Kültür Merkezi

(İstanbul Baruthanesi sayfasından yönlendirildi)

Yunus Emre Kültür Merkezi, İstanbul'da Bakırköy ilçesine bağlı Ataköy 9.Kısım'da kurulu, tiyatro, konser ve nikâh salonu amacıyla kullanılan yapıdır.

Tarihi değiştir

Genellikle tarihi belgelerde İstanbul Baruthanesi olarak adlandırılan Bakırköy Baruthanesi, 1699-1726 yıllara arasında faaliyetini sürdürmüşse de yine bir büyük yangının sonucu harap olmuştur. Geçirdiği tamirler sonucu yine faaliyetine devam etmiştir.

Baruthane, III. Selim döneminde (1789-1807) kurulan Baruthane Nazırlığı'na bağlanmış, padişahın imalini istediği barut ancak 1796'da imal edilmişti. Mehmet Şerif Efendi'nin nazırlığı döneminde, Bakırköy Baruthanesi yenilenmiştir. Tanzimat döneminde baruthane yeni eklerle genişletilmiştir. Daha sonra Tophane'ye bağlanan baruthane, Cumhuriyet döneminde Askeri Fabrikalar İdaresi'ne geçmiş, 1955'te de Makina ve Kimya Endüstrisi Kurumu'na devredilmiştir. Tesisler artık kullanılır durumda olmadığından, kurum bu geniş araziyi Türkiye Emlak Kredi Bankası'na satmıştır. Arazi bugün Ataköy semti sınırlarında bulunmaktadır. Bina, ikinci dereceden korunması gereken yapı statüsündedir.

Yapı değiştir

Şehremini Baruthanesi'nin yok olması üzerine 1699'da Makriköy'de (Bakırköy), İskender Çelebi Bahçesi denilen yerde inşa edilmiştir. Yeni baruthane için önce, yeni su kaynakları barut imalı için çok uygun olduğundan Kâğıthane düşünülmüştü ancak bir gezi alanı olarak ünlenen Kâğıthane'nin, çıkacak bir yangında büyük bir felakete neden olacağı göz önüne alınarak Bakırköy'deki bu bahçe seçilmiştir.

Kültür Merkezi değiştir

1993'ten bu yana Uluslararası Yunus Emre Kültür Merkezi olarak hizmet vermektedir.

Bu merkezde:

  • 360 kişilik 450m²'lik alanda İtalyan Tiyatro Salonu ile 1000m² kulis,
  • 260 kişilik 325m² alanda Deneme Sahnesi,
  • 300m² Sanat Galerisi yer almaktadır, yapının arsa alanı 12362m²dir.

Dipnotlar değiştir

  • Dünden Bugüne İstanbul Ansiklopedisi, I.-II. Cilt, Sayfa 68,69,376,377,378,379
  • Osmanlı Devleti'nde Baruthane-i Amire, Zafer Gölen, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Sayfa 38,39,40