Zero Mostel
Samuel Joel "Zero" Mostel (28 Şubat 1915 - 8 Eylül 1977) Amerikalı oyuncu, şarkıcı. Sahne ve ekranda, en iyi komedyenlerden biri olarak tanındı. Tiyatro sahnesinde Damdaki Kemancı müzikalinde çarpıcı başrol Tevye'yi oynadı, A Funny Thing Happened on the Way to the Forum'da (Aptallar Şehri) sahnede ve perdede başrol Pseudolus karakterini, Mel Brooks'un The Producers'ın (Yapımcılar, 1967) filminde Max Bialystock karakterini canlandırdı. Mostel, Don Richardson'ın bir öğrencisiydi ve kas hafızasına dayalı bir oyunculuk tekniği kullandı.[1][2][3] 1950'lerde kara listeye alındı; Amerikan Karşıtı Faaliyetleri İzleme Komitesi nezdinde yaptığı ifade kamuoyunda geniş yankı bulmuştu. Mostel daha sonra Hollywood kara listesine alınacak The Front (1976) adlı drama filminde Woody Allen ile birlikte rol aldı ve Mostel'in En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Britanya Akademisi Film Ödülü'ne aday gösterildi.
Zero Mostel | |
|---|---|
 Broadway Damdaki Kemancı müzikalinde (1964) | |
| Doğum | Samuel Joel Mostel 28 Şubat 1915 Brooklyn, New York |
| Ölüm | 8 Eylül 1977 (62 yaşında) Philadelphia, Pensilvanya, ABD |
| Mezun olduğu okul(lar) | New York Şehir Koleji New York Üniversitesi |
| Meslek | Oyuncu, komedyen, şarkıcı |
| Etkin yıllar | 1941–1977 |
| Tanınma nedeni | Aptallar Şehri Damdaki Kemancı Yapımcılar The Front |
Mostel bir Obie Ödülü ve üç kez Tony Ödülü sahibi oldu. Aynı zamanda 1979'da ölümünden sonra alındığı American Theatre Hall of Fame'in de üyesidir.[4]
Kariyeri değiştir
1941'de Manhattan şehir merkezinde bir gece kulübü olan Café Society, profesyonel bir komedyen olma ve düzenli bir rol oynama teklifiyle Mostel'e başvurdu. Mostel kabul etti ve sonraki birkaç ay içinde Café Society'nin ana cazibe merkezi haline geldi. Burada, "Sam Mostel" in bir çizgi roman için uygun olmadığını düşünen kulüp sahibi Barney Josephson'ın emriyle basın ajanı Ivan Black tarafından yaratılan Zero sahne adını benimsedi. Arkadaşları arasında da Zee olarak anıldı.[5]
Yükselişi değiştir
Mostel'in profesyonel olarak yükselişi hızlı oldu. 1942'de Café Society'deki maaşı haftada 40 dolardan 450 dolara çıktı; radyo programlarında yer aldı, iki Broadway gösterisinde (Keep Them Laughing, Top-Notchers) rol aldı, Paramount Theatre'da oynadı, bir Metro-Goldwyn-Mayer filminde (Du Barry Was a Lady) yer aldı ve La Martinique'e haftada 4.000 $'dan sözleşme yaptı. Ayrıca performans tarzını etkileyen Yidiş tiyatrosunda Cameo görünümler yaptı. 1943'te Life dergisi onu "şu anda yaşayan en komik Amerikalı" olarak tanımladı.[6]
Mart 1943'te Mostel, ABD Ordusu tarafından askere alındı. Mostel, Ordu hizmeti hakkında çeşitli bilgiler vermesine rağmen, kayıtlar, belirsiz bir fiziksel engel nedeniyle Ağustos 1943'te onurlu bir şekilde terhis edildiğini gösteriyor. Daha sonra 1945'e kadar USO (United Service Organizations) aracılığıyla askerleri eğlendirdi.[7]
Mostel, aktris ve dansçı olan Kathryn (Kate) Cecilia Harkin ile iki yıllık bir birliktelikten sonra 2 Temmuz 1944'te evlendi. Çift, Harkin'in "Rockette" olduğu Radio City Music Hall'da tanışmıştı.[8] Yeni karısı Yahudi olmayan bir kadın olduğu için evlilik, Ortodoks Yahudi ebeveynleriyle ilişkilerinde sorunlara neden oldu, hatta Zero Mostel'in annesi Kate veya torunlarıyla hiç tanışmadı.[9]
Ölümü değiştir
Hayatının son dört ayında, Mostel, kilosunu 304'ten 215 pound'a düşüren beslenme açısından sağlıksız bir diyet (daha sonra arkadaşları tarafından açlık diyeti olarak tanımlanır) yaptı. Philadelphia'da Arnold Wesker'ın yeni oyunu The Merchant (Mostel'in Shakespeare'in Shylock eserinin yeniden tasarlanmış bir versiyonunu oynadığı) provaları sırasında soyunma odasına düştü ve Thomas Jefferson Üniversite Hastanesine götürüldü. Solunum bozukluğu teşhisi kondu ve tehlikede olmadığına ve yakında taburcu edileceğine inanılıyordu. Ancak 8 Eylül 1977'de Mostel baş dönmesinden şikayet etti ve bilincini kaybetti. Doktorlar onu tedavi edemediler ve o akşam öldüğü açıklandı. Aort anevrizması geçirdiğine inanılıyor.[10]
Wesker, oyunu kapsayan, şehir dışındaki sıkıntıları anlatan ve Zero Mostel'in ölümüyle sonuçlanan Shylock'un Doğuşu ve Zero Mostel'in Ölümü adlı bir kitap yazdı.[11]
Son istekleri doğrultusunda ailesi herhangi bir cenaze töreni veya başka bir anma töreni düzenlemedi. Mostel, ölümünün ardından yakıldı; küllerinin yeri herkes tarafından bilinmemektedir.[12]
Çalışmaları değiştir
Filmografi değiştir
| Yıl | Başlık | Rol | Notlar |
|---|---|---|---|
| 1943 | Du Barry Bir Kadındı | Rami/Swami/Taliostra | |
| 1950 | Sokaklarda Panik | Raymond Fitch | |
| 1951 | Uygulayıcı | Büyük bebeğim lazick | |
| 1951 | Sirocco | Balukjiaan | |
| 1951 | Bay Belvedere Zili Çalıyor | Emmett | |
| 1951 | Geri Dönen Adam | Mullins botları | |
| 1951 | Model ve Evlilik Komisyoncusu | George Wixted | |
| 1961 | Godot'yu Beklerken | Estragon | |
| 1966 | Forum Yolunda Komik Bir Şey Oldu | Pseudolus | |
| 1967 | Çıkış Çocukları | Dış ses | kısa film |
| 1967 | Yapımcılar | Max Bialystock | |
| 1968 | Büyük Catherine | Potemkin | |
| 1969 | Büyük Banka Soygunu | Rev. Dindar Mavi | |
| 1970 | Melek Levine | Morris Mishkin | |
| 1972 | Sıcak Kaya | Abe Greenberg | |
| 1973 | Marco | Kublai Han | |
| 1974 | Gergedan | John | |
| 1974 | Once Upon a Scoundrel | Carlos del Refugio | |
| 1975 | Fore Play | Başkan/Don Pasquale | |
| 1975 | Korkuya Yolculuk | Kopelkin | |
| 1976 | Deha | Müfettiş Hoku Ichihara | |
| 1976 | Ön | Hecky Kahverengi | |
| 1976 | Hollywood Denemede | Kendisi | Belgesel |
| 1978 | Tekne battı | Kehaar (seslendirme) | Son film rolü; </br> ölümünden sonra serbest bırakıldı |
| 1979 | En iyi çocuk | Kendisi | Belgesel |
Televizyon değiştir
| Yıl | Başlık | Rol | Notlar |
|---|---|---|---|
| 1948 | Kayıt dışı | Performans | 2 bölüm |
| 1949 | Ford Tiyatrosu | Banjo | Bölüm: Akşam Yemeğine Gelen Adam |
| 1959 | Zero Mostel | Çeşitli Karakterler | Televizyon filmi |
| 1959 | Sholom Aleichem Dünyası | Performans | Televizyon filmi |
| 1959-60 | Haftanın Oyunu | Estragon/Melamed | 2 bölüm |
| 1970 | Rowan ve Martin'in Gülüşü | Konuk Sanatçı | 2 bölüm |
| 1972 | Elektrik Şirketi | Büyü Bağlayıcı (ses) | 650 bölüm |
| 1976 | Küçük Davulcu Çocuk, Kitap II | Brutus (seslendirme) | Televizyon Özel |
| 1977 | The Muppet Show | Kendisi - Konuk Yıldız | 2. sezon 2. bölüm </br> ölümünden sonra yayınlandı[13] |
Sahne değiştir
| Yıl | Başlık | Rol | Yer |
|---|---|---|---|
| 1942 | Cafe Crown | Patron | Cort Tiyatrosu, Broadway |
| 1942 | Gülmeye Devam Edin | Performans | 44. Sokak Tiyatrosu, Broadway |
| 1942 | Birinci Sınıflar | Performans | |
| 1945 | Konser Çeşitleri | Performans | Ziegfeld Tiyatrosu, Broadway |
| 1946 | Dilenciler Tatili | Hamilton Peachum | Broadway Tiyatrosu, Broadway |
| 1952 | Mısır'a uçuş | Glubb | Müzik Kutusu Tiyatrosu, Broadway |
| 1954 | Deliler ve Aşıklar | Dan Cupid </br> (Buddy Hackett değiştirildi) |
Broadhurst Tiyatrosu, Broadway |
| 1956 | Szechwan'ın İyi Kadınları | Bay Shu Fu | Phoenix Tiyatrosu, Broadway Dışı |
| 1957 | Altın kadar iyi | Doc Penny | Belasco Tiyatrosu, Broadway |
| 1958 | Nighttown'daki Ulysses | Leopold Bloom | Rooftop Theatre, Broadway Dışı |
| 1960 | İyi Çorba | Krupiye | Plymouth Tiyatrosu, Broadway |
| 1961 | Gergedan | John | Longacre Tiyatrosu, Broadway |
| 1962 | Forum Yolunda Komik Bir Şey Oldu | Prolog/Pseudolus | Alvin Tiyatrosu, Broadway |
| 1964 | Damdaki Kemancı | Tevye | İmparatorluk Tiyatrosu, Broadway |
| 1969 | Blecht'ten Bir Dua | Yok | İlan edildi sonra iptal edildi |
| 1971 | Damdaki kemancı | Tevye | Majestic Tiyatrosu, Broadway |
| 1974 | Nighttown'daki Ulysses | Leopold Bloom | Rooftop Theatre, Off-Broadway |
| 1976 | Damdaki kemancı | Tevye | Kış Bahçesi Tiyatrosu, Broadway |
Hakkındaki eserler değiştir
- Zero Mostel, Robert Frank'ın Bir Kitap Fotoğrafını Okuyor (New York Times, 1963)
- Zero Mostel'in Kötüler Kitabı [İsrail Shenker ile, fotoğraflar Alex Gotfryd] (Doubleday, 1976)
Ödüller ve adaylıklar değiştir
| Yıl | Ödül | Kategori | İş | Sonuç |
|---|---|---|---|---|
| 1961 | Tony Ödülü | Bir Oyunda Başrol Oyuncu Tarafından En İyi Performans | Gergedan | Kazandı |
| 1963 | Bir Müzikalde En İyi Erkek Oyuncu Ödülü | Forum Yolunda Komik Bir Şey Oldu | Kazandı | |
| 1965 | Damdaki Kemancı | Kazandı | ||
| Outer Critics Circle Ödülü | Müzikalde En İyi Erkek Oyuncu | Kazandı | ||
| 1967 | Laurel Ödülleri | Yeni Erkek Yüz | 7. | |
| 1969 | Altın Küre Ödülleri | En İyi Erkek Oyuncu - Müzikal veya Komedi Filmi | Yapımcılar | Adaylık |
| 1974 | Tony Ödülü | Bir Oyunda Başrol Oyuncu Tarafından En İyi Performans | Nighttown'daki Ulysses | Adaylık |
| Drama Masası Ödülü | Bir Oyunda En İyi Erkek Oyuncu | Kazandı | ||
| 1978 | British Academy Film Ödülleri | Yardımcı Rolde En İyi Erkek Oyuncu | Ön | Adaylık |
Kaynakça değiştir
- ^ "Approach" (İngilizce). The Heller Approach. 8 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2012.
- ^ "Don Richardson" (İngilizce). amctv.com. 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2012.
- ^ Schlosberg III. "Don Richardson; Director, Acting Teacher". Los Angeles Times (İngilizce). 8 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2012.
- ^ "Theater Hall of Fame Enshrines 51 Artists". The New York Times (İngilizce). 19 Kasım 1979. 21 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2019.
- ^ Brown, ss. 23–24
- ^ Butterfield (18 Ocak 1943). "Zero Mostel". Life Dergisi (İngilizce). s. 61. Erişim tarihi: 2 Mart 2017.
- ^ Brown, ss. 36–39
- ^ "Kate Mostel Dies at 67; An Actress and author". The New York Times (İngilizce). 23 Ocak 1986. ISSN 0362-4331. 17 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2017.
- ^ Sainer, Arthur (1998). Zero Dances: a Biography of Zero Mostel (İngilizce). Hal Leonard Corp.
- ^ Weil, Martin (10 Eylül 1977). "Actor Zero Mostel Dies". The Washington Post (İngilizce). 24 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2020.
- ^ Kaufman, David (29 Ağustos 1999). "Review. The Birth Of Shylock And The Death Of Zero Mostel". The New York Times (İngilizce). 5 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2020.
- ^ "Mostel cremated at secret site". The Ottawa Journal (İngilizce). 10 Eylül 1977. s. 5. 29 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2020.
- ^ Kermit Culture: Critical Perspectives on Jim Henson's Muppets (İngilizce). McFarland & Company. 2009. s. 218. ISBN 978-0-78644-259-1.
Kaynakça değiştir
- ZeroMostel: Bir Biyografi (1989), Jared Brown, Atheneum, NY (0-689-11955-0)
- Isenberg, Barbara (2014). Gelenek !: Dünyanın En Sevilen Müzikali, Damdaki Fiddler'ın Son Derece Olasılıksız, Nihayetinde Muzaffer Broadway'den Hollywood'a Hikayesi. New York: St. Martin's Press. 978-0-312-59142-7ISBN 978-0-312-59142-7 .
Dış bağlantılar değiştir
- Find a Grave'de Zero Mostel
- IMDb'de Zero Mostel
- Zero Mostel, Wisconsin Üniversitesi Aktörler Stüdyosu ses koleksiyonunda
- "Archived copy". 11 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2006.
- Mostel Who's Who girişini içeren Playbill makalesi
- House Un-American Faaliyetler Komitesi'ne Mostel Tanıklığı