Sultan Veled
Muhammed Sultan Bahaeddin Veled veya kısaca Sultan Veled (24 Nisan 1226, Lârende - 11 Kasım 1312, Konya), Mevlana Celaleddin Rumi'nin oğlu, Mevlevîliğin asıl kurucusu ve ikinci piri.
Annesi Semerkandlı Şerafeddin Lala'nın kızı Gevher Hatun Harzem hanedanından olduğundan, Sultan Veled diye anıldığı rivayet edilmektedir. Sultan Veled, Mevlâna'nın en çok sevdiği talebelerinden Selâhaddîn Zerkûb'un kızı, Fâtıma Hâtun ile evlenmiştir. Bu hanımından Ulu Arif Çelebi, Âbide Mutahhara Hatun ve Saraf Arife Hatun dünyaya gelmiştir. Sultan Veled, ilk hanımının vefatından sonra iki kere daha evlenmiştir. Şemseddîn Emir Âbid Efendi 2. zevcesi Nusret Hâtûn'dan, Sultân Vâcid Efendi ve Selahaddin Emir Zahid ise Sultan Veled'in üçüncü zevcesi Sünbüle Hâtun'dandır.[1] Ulu Arif Çelebi, Âbid Çelebi ve Vacid Çelebi şeyh olmuşlardır.
Sultan Veled, Hüsameddin Çelebi'nin 1284 tarihinde vefatı üzerine, Mevlevî şeyhi oldu ve 1312'deki ölümüne kadar bu makamda kaldı. Halifeliği döneminde Mevlana'nın düşüncelerini temel olarak Mevlevîliği kendine özgü kuralları, törenleri olan bir tarikat durumuna getirmiştir.
Eserleri değiştir
- Divan
- İbtidâ-Nâme
- Rebâbnâme
- İntihanâme
- Maârif
Kaynakça değiştir
- ^ Sahîh Ahmed Dede, Mevlevîlerin Tarihi, İnsan Yayınları, İstanbul, 2011, s, 209-211