Stendhal sendromu
Stenhal sendromu veya hiperkültüremi; hızlı kalp atışı, baş dönmesi, baygınlık, şaşırma ve hatta halüsinasyona sebep olabilen bir psikosomatik rahatsızlıktır. Bu sendrom özellikle kişinin sanat eserlerinin bolluğu veya ihtişamı ve güzelliği karşısında kendinden geçme hâlinde görülür.[1]
Tarihçe değiştir
Bu hastalığa adını veren 19. yüzyılda yaşamış Fransız yazar Stendhal, 1817 yılında Floransa ziyareti sırasında Santa Croce Bazilikası'nda Giotto'nun fresklerini gördüğünde anlatılması güç bir duygu yoğunluğu hissettiğini yazmıştır. 19. yüzyıldan itibaren Floransa sanatı karşısında başı dönen ve bayılan insanlar kayıt edilmiş olmasına rağmen Stendhal sendromu, ancak 1979'da İtalyan psikiyatr Graziella Magherini'nin Floransa'da bu sendromu yaşayan yüzden fazla ziyaretçiyi gözlemlemesi ve tasvir etmesinden sonra isimlendirilmiştir.[2]
Kaynakça değiştir
- ^ Interfaces of Performance 27 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Maria Chatzichristodoulou, Janis Jefferies, Rachel Zerihan, Ashgate Publishing, Ltd., 2009 p196 ISBN 9781409486145
- ^ Innocenti Claudia, Fioravanti Giulia, Spiti Raffaello, Faravelli Carlo: The Stendhal Syndrome between Psychoanalysis and Neuroscience. Rivista di Psichiatria. 2014 Mar-Apr;49(2):61-6 13 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.