Joe Satriani
Joe "Satch" Satriani (d. 15 Temmuz 1956, New York), Amerikalı enstrümantal rock gitaristi ve dünyanın en büyük elektrogitar virtüözlerinden birisidir.
| Joe Satriani | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Unvanı | Satch |
| Doğum | 15 Temmuz 1956 New York, ABD |
| Tarzlar | Enstrümantal rock, jazz fusion, hard rock |
| Çalgılar | Vokal, gitar, bas gitar, klavye, harmonika, banjo |
| Etkin yıllar | 1978-günümüz |
| Müzik şirketi | Epic, Relativity |
| İlişkili hareketler | Deep Purple, G3 |
| Resmî site | http://www.satriani.com/ |
| Önemli çalgılar | |
Ibanez JS Serisi (Ibanez Joe Satriani İmzalı model) | |
1980'lerin ortasında, Joe "The Squares" adlı bir yerel grupta çalmaktadır. Grupta davulları daha sonra yıllarca Joe için baget sallayacak olan Jeff Campitelli ve basları ise Andy Milton çalmaktadır. Ancak "The Squares" Satriani'yi hem tam olarak tatmin etmemekte, hem de biraz hayal kırıklığına uğratmaktadır. Eserlerini yayımlamak isteyen bir sanatçı için hiçbir şey yayımlamayan, onun yerine büyük bir firmayla anlaşma yapmak için bekleyen bir grup çok da uzun soluklu bir süreç olmaz. Geleceği için çok da umut beslemediği The Squares'in üç haftalık bir yeni yıl arası verdiği 1983 yılında, kendi adını taşıyan ilk eserini, "Joe Satriani" kısa albümünü (EP) kaydeder. Bu kayıtlar, kendi icra ettiği enstrümantal kompozisyonlardan oluşmaktadır. Farklı efekt denemeleri de yapmıştır. Örneğin gitarın kalın tellerinin akordunu azaltıp bas sesler elde ederken, alyan anahtarları ile gitarın manyetiklerine vurarak meydana getirdiği davul benzeri seslerden yararlanır. Kendi yayımcılık şirketini (Strange Beautiful Music) ve kendi küçük plak şirketini de (Rubina) tam bu arada kurar. Bayan Rubina daha sonra Joe'nun müstakbel eşi olacaktır.
Joe, kısa albümün ardından kayıtlara devam eder ve dört şarkı daha kaydeder.1985 yılında kayıtları biten albüm, 15 haftadan sonra, 1986 yılında "Not Of This Earth" adıyla, ilk solo albümü olarak, Relativity Plakçılık şirketinden piyasaya çıkar. Albüm gitar ortamlarında çok dikkat çeker. Guitar World, Guitar Player gibi dergilerden övgü üstüne övgü alır. "Not of This Earth" plağının çıkışından sonra Joe çeşitli ev kayıtları yapmaya devam eder. Sonrasında ise diğer eserler için Cuniberti'nin Hyde Street Stüdyoları geçer. 1987 yılında, onun adını gitar ve müzik dünyasına perçinleyecek klasiği olan "Surfing with the Alien" yine Relativity Plakçılıktan yayımlanır.1988 yılı içinde, kendisinin ikinci kısa albümü olan "Dreaming No. 11"i çıkarır. Kayıt kısa sürede altın plak alır. Albüm aynı zamanda Joe'yu ikinci Grammy adaylığına da ulaştırır. 1989 yılında "Flying in a Blue Dream" isimli albümünü yayınlar. Albüm kısa süre içinde, beklendiği üzere, büyük başarı kazanır ve 750.000 kopyanın üzerinde satar.
1990'lara gelindiğinde ise daha önceki albümlerin kadrosundaki müzisyenler ile stüdyoya girdiğinde rock çalmak amacında bile olsa sound'un daha farklı mecralara aktığını gören Joe, istediği değişiklikleri gerçekleştirmek için iki önemli değişikliğe gider; ilki yapımcısını değiştirmektir. Diğer albümlerin demirbaşı Cuniberti bu kez yardımcı yapımcı koltuğundadır. Bu görevdeki başrol ise efsanevi yapımcı olarak bilinen Andy Johns’undur. Temmuz 1992'de piyasaya çıkan "The Extremist", diğer albümleri gibi kısa sürede altın plağa ulaşır. Kısa sürede Billboard listelerinde 24. sıraya yerleşen albüm, Joe'ya bir Grammy adaylığı daha yaşatır.
1993 yılı başında ilk toplama albüm olan "Beautiful Guitar" çıkar. Joe'nun 1986-1993 yılları arasından seçilen 16 şarkının yer aldığı tipik bir toplama (best of) albümdür. Özel bir albüm çıkarmak için hazırlıklarını yapan Joe, Ekim ayında "Time Machine" adlı albümünü dinleyicilerin beğenisine sunar. Çift CD olarak piyasaya sürülen albümün ilk CD'si Joe'nun albüm dışı kalmış eski kayıtlarını, bazı Amerika dışı basımlarda ek şarkı olarak kullanılmış şarkıları, ilk kısa albümündeki bazı şarkıları ve birkaç tane de yeni kaydı içermektedir. 11 Ekim 1995 tarihinde ise Joe Satriani'nin en deneysel ürünü olan ve kendi adını taşıyan 7. albümü raflarda yerini almıştır.
1996 yılından itibaren G3 adı ile başladığı tur organizasyonu ile birlikte rock müzik dünyasından önemli gitaristleri bir araya getiren bir konserler serisine başlamıştır. Bu konserlerde kendisine Eric Johnson, Steve Vai, Yngwie Malmsteen ve John Petrucci gibi önemli müzisyenler eşlik etmiştir. G3 turnelerinin devamı esnasında, daha modern ve bol efektlerle süslü "Crystal Planet" (1998) ve Engines of Creation (2000) raflarda yerini alır.
2000 yılından sonra sound olarak çok daha farklı ve çeşitli ögelerle kendisini yenileyen Satriani, 2002'de "Strange Beautiful Music" albümünü, 2004'te "Is There Love in Space?" albümünü, 2006'da ise "Super Colossal" albümünü yayımlar. Bu seneler içerisinde bir yandan değişik müzisyenler ile G3 turnesine devam ederken "Live in San Francisco" ve "The Electric Joe Satriani: An Anthology" gibi toplama ve konser kayıtlarından oluşan albümleri de dinleyicileriyle paylaşır.
1 Nisan 2008'de yeni albümü "Professor Satchafunkilus And The Musterion Of Rock" raflarda yerini alır. Bu albümde Satriani'nin doğu ritimlerine daha çok yer verdiği dikkat çekiyor. Ayrıca Satriani bu albümünde Âşık Veysel'in "Kara Toprak" türküsünü kendi üslubuyla yorumlamış.
14 Temmuz 2007 tarihinde İstanbul Arena'da konser veren sanatçı, 25 senelik kariyeri boyunca Türkiye'de verdiği ilk konser için İstanbul'a gelmiştir.
Canlı performanslarında ve albüm kayıtlarında Ibanez firmasının kendi adına çıkardığı JS marka elektrogitar kullanmaktadır. Amfi seçiminde ise Marshall firmasının kendi adına ürettiği JVM 410HJS modelini tercih etmektedir. Sıkça kullandığı wah efekti için Vox firmasının kendi adına ürettiği Big Bad Wah'ı kullanmaktadır. Kendi adına üretilen diğer pedallar ise Vox Satchurator Distortion ve Vox Time Machine Delay'dir.
Diskografi değiştir
Dış bağlantılar değiştir
- Resmi Web Sitesi22 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- G3 4 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Ibanez JS signature model[ölü/kırık bağlantı]