Christoph Meiners
Christoph Meiners (31 Temmuz 1747 - 1 Mayıs 1810), Warstade'de doğan bir Alman filozof, tarihçi ve yazar. İnsan kökeninin çokgenci teorisini destekledi. Göttingen Tarih Okulu'nun bir üyesiydi.
| Christoph Meiners | |
|---|---|
.png) | |
| Doğumu | 31 Temmuz 1747 Warstade |
| Ölümü | 1 Mayıs 1810 (62 yaşında) |
| Alma mater | Göttingen Üniversitesi |
Biyografi değiştir
Chistoph Meiners Warstade (şimdi Hemmoor'un bir parçası olan) Otterndorf'da doğdu. Eğitimine 1763'te Bremen'de bir lisede başladı ve 1767'den 1770'e kadar Göttingen'de öğrenci olarak devam etti. 1772'de Göttingen Üniversitesi'nde Weltweisheit'te olağanüstü profesör ve 1775'te tam profesör oldu. 1788'den 1791'e kadar Kant karşıtı Philosophische Bibliothek dergisinin ortak editörlüğünü yaptı.[1] Karşılaştırmalı tarih ve kültür tarihi üzerine yazılar yazdı. Artık daha çok Immanuel Kant, Mary Wollstonecraft ve Aydınlanma kavramına karşı eleştirel tavrıyla tanınmaktadır. Göttingen'de öldü. Daha sonra Nazilerin gözde entelektüel atası oldu.[2]
Poligenizm (Çokgencilik) değiştir
Meiners bir poligenistti: her ırkın ayrı bir kökeni olduğuna inanıyordu. Bilimsel ırkçılığın çok erken bir uygulayıcısıydı. Meiners, her ırkın fiziksel, zihinsel ve ahlaki özelliklerini inceledi ve o zamanlar bilimsel ve antropolojik çevrelerde yaygın kabul edilen kanıtlara dayalı bir ırk hiyerarşisi inşa etti. Meiners, insanlığı "güzel Beyaz ırk" ve "çirkin Siyah ırk" olarak adlandırdığı iki bölüme ayırdı. Meiners'ın İnsanlık Tarihinin Anahatları adlı kitabında, ırkın temel özelliğinin ya güzellik ya da çirkinlik olduğunu iddia etti. Sadece beyaz ırkı güzel olarak gördü. Çirkin ırkları aşağı, ahlaksız ve hayvansal olarak değerlendirdi. Siyah çirkin halkların, beyaz güzel halklardan üzücü erdem yoksunlukları ve korkunç ahlaksızlıkları ile ayrıldığını iddia etti.[3]
Meiners'a göre:
İnsanlar doğası gereği ne kadar zeki ve asilse, bedenleri de o kadar uyumlu, duyarlı, narin ve yumuşaktır; öte yandan, erdeme yönelik kapasite ve eğilime ne kadar az sahip olurlarsa, uyum yeteneğinden o kadar yoksundurlar; ve sadece bu da değildir, vücutları ne kadar az hassassa, aşırı acıya veya sıcağın ve soğuğun hızla değişmesine o kadar fazla tahammül edebilirler; hastalıklara maruz kaldıklarında, daha hassas insanlar için ölümcül olabilecek yaralardan iyileşmeleri o kadar hızlı olur ve gözle görülür yan etkiler olmadan en kötü ve en sindirilemez yiyecekleri o kadar çok yiyebilirler.[4]
Meiners, Negro'nun diğer ırklardan daha az acı hissettiğini ve duygulardan yoksun olduğunu iddia etti. Meiners, zencinin kalın sinirleri olduğunu ve bu nedenle diğer ırklar gibi hassas olmadığını yazarken, zencinin “hiçbir insan, neredeyse hiç hayvan hissi” olmadığını söyleyecek kadar ileri gitti ve bir zencinin ölüme mahkum edildiği, diri diri yakıldığı, yanmanın yarısında zenci bir pipo içmek istedi ve diri diri yakılmaya devam ederken hiçbir şey olmamış gibi tüttürdüğü bir hikâyeyi anlattı. Meiners, zencilerin anatomisini inceledi ve zencilerin diğer tüm ırklardan daha büyük dişleri ve çeneleri olduğu sonucuna vardı, çünkü zencilerin hepsi etoburdur. Meiners, zencinin kafatasının daha büyük olduğunu, ancak zencinin beyninin diğer tüm ırklardan daha küçük olduğunu iddia etti. Meiners, Negro'nun kötü beslenmesi, yaşam tarzı ve ahlak eksikliği nedeniyle Zencinin dünyadaki en sağlıksız ırk olduğunu iddia etti.[4]
Meiners ayrıca Yerli Amerikalıların daha düşük bir insan nesli olduğunu iddia etti. Kızılderililerin farklı iklimlere, farklı yemek türlerine veya yaşam biçimlerine uyum sağlayamadıklarını ve bu yeni koşullara maruz kaldıklarında “ölümcül bir melankoliye” düştüklerini iddia etti. Ayrıca, Kızılderililerin beslenme düzenini inceledi ve her türlü "kötü sakatat"la beslenebileceklerini ve çok miktarda alkol tükettiklerini söyledi. Meiners'a göre, İspanyol fatihler bıçaklarının üzerlerine çarptığını öğrendiğinden, Kızılderililer son derece kalındır. Meiners ayrıca bir Kızılderili derisinin bir öküzden daha kalın olduğunu iddia etti.[4]
Meiners en soylu ırkın Keltler olduğunu ve dünyanın çeşitli bölgelerini fethedebildiklerini, sıcağa ve soğuğa karşı daha duyarlı olduklarını ve ne yedikleri konusunda seçici olmalarından dolayı inceliklerinin gösterildiğini yazdı. Meiners, Slavların aşağı bir ırk olduğunu, "daha az hassas ve kaba yemek yemekten memnun" olduklarını iddia etti; Slavların herhangi bir zarar vermeden zehirli mantarları yeme hikâyelerini anlattı. Slavların hasta insanları fırınlarda pişirip sonra onları karda yuvarlatmaları gibi tıbbi tekniklerinin de geri olduğunu iddia etti.[4]
Meiners'in İnsan doğasındaki varyasyonlar üzerine Araştırmalar (1815) başlıklı büyük çalışmasında, her ırkın seksolojisini inceledi ve Afrikalı Negroidlerin aşırı derecede güçlü ve sapkın cinsel dürtülere sahip olduğunu, oysa sadece beyaz Avrupalıların uygun şekilde daha düşük seviyelerde olduğunu iddia etti.
Çalışmaları değiştir
- Geschichte des Ursprungs, Fortgangs und Verfalls der Wissenschaften Griechenland und Rom'da (1781) iki cilt
- Geschichte des Luxus der Athenienser von den ältesten Zeiten an bis auf den Tod Philipps von Makedonien (1782)
- Grundriß der Geschichte der Menschheit (1785)
- Beschreibung Alter Denkmäler, Allen Theilen Der Erde'de (1786)
- Grundriß der Theorie ve Geschichte der schönen Wissenschafften (1787)
- Ueber den thierischen Manyetizma (1788)
- Aus Briefen über die Schweiz. Reisen im Sommer 1782 ve 1788 (1791)
- Leben Ulrichs von Hutten (1797)
- Lebensbeschreibungen berühmter Männer aus den Zeiten der Wiederherstellung der Wissenschaften (1797) üç cilt
- Daha fazla bilgi Reise nach Stuttgart ve Strasburg im Herbste 1801 (1803)
- Allgemeine kritische Geschichte der Religionen . 2 cilt (1806-7)
- Untersuchungen über die Verschiedenheiten der Menschennaturen (1813) dört cilt
Dış bağlantılar değiştir
Christoph Meiners hakkında İnternet Archive'deki kitaplar.
Kaynakça değiştir
- ^ "Meiners, Christoph", The Cambridge History of Eighteenth-Century Philosophy, 2, Cambridge University Press, 2006, s. 1203 Birden fazla editör-name-list parameters kullanıldı (yardım); r
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ The History of White People. New York, NY: W. W. Norton & Company. 2010. s. 90. ISBN 978-0-393-04934-3.
- ^ Benjamin H. Isaac, The invention of racism in classical antiquity, 2006, p. 105
- ^ a b c d Tania Das Gupta, Race and Racialization: Essential Readings, 2007, pp. 25-26