Brakte veya Brahte, özellikle kozalak, çiçek ve çiçek durumu gibi üreme yapıları ile birleşik, değişken ve özelleşmiş bir yapraktır.

Rhinanthus minor üzerinde ince (üst) ve yapraksı brakteler. Bu resimdeki tüm "yapraklar" braktedir.

Brakteler çoğunlukla (her zaman değil) yeşil yapraklardan farklıdırlar. Büyük, küçük ve farklı renk, şekil ve dokuda olabilirler. Genellikle petal veya sepal gibi çiçek kısımlarından daha farklı bir görünümde olurlar. Brakteleri olan bitkilere brakteat[1] veya brakteolat bitkiler; brakteleri olmayan bitkilere ebrakteat[2] veya ebrakteolat bitkiler adı verilir.

Varyantlar değiştir

Bazı brakteler parlak renklidir ve tozlaştırıcı ajanları ya periant ile birlikte ya da onun yerine çekme işlevi görürler. Euphorbia pulcherrima (poinsettia) ve Bougainvillea bu tür braktelere örnek olarak verilebilir. Bunların her ikisi de çok daha küçük, daha az renkli çiçekleri çevreleyen büyük renkli braktelere sahiptir.

Otlarda, her bir çiçekçik (çiçek) lemma (alt brakte) ve palea (üst brakte) adı verilen bir çift ince brakte içinde bulunurken, her başakçıkta (çiçek grubu) tabanında gluma adı verilen başka bir çift brakte bulunur. Bu brakteler, harmanlama ve toplama sırasında tahıl tanelerinden çıkarılan samanları oluşturur.

Yarasalar, Marcgravia evenia'nınki gibi tabak şeklindeki braktelerden gelen akustik sinyalleri algılayabilir.[3]

Porofil, tek bir çiçek veya çiçek sapını saran, brakteol gibi yaprak benzeri bir yapıdır. Ayrıca bir çiçek durumu sapındaki alt brakteleri ifade etmek için de kulllanılır.

Genellikle Lacantis alt sınıfındaki Euphorbia cinslerinde tesadüf edilen gösterişli bir çift brakteye cyathophyll adı verilir.

Brakteler birçok kozalaklı bitkinin tohum kozalaklarındaki kozalak burgularını sarar. Burguların ilerisinde genişlemişlerdir. Pseudotsuga türleri örnek olarak verilebilir.

Brakteol değiştir

Küçük brakteler, brakteol veya braktlet olarak adlandırılır. Teknik olarak brakteol çiçek sapını sarmak yerine ondan yükselir bir vaziyettedir.

İnvolukral brakteler değiştir

Bir çiçek durumunun etrafını halka şeklinde saran brakte topluluğuna involukrum adı verilir. İnvolukrumun varlığı Apiaceae, Asteraceae, Dipsacaceae ve Polygonaceae familyalarında sıklıkla gözlenen bir özelliktir. Bir çiçek durumundaki her bir çiçek kendi braktelerine de sahip olabilir, bu durumda brakteler involusel adını alır. Çoğunlukla pul veya tüy şeklinde olan involusel; bürgü, başakçık bürgüsü, reseptakular brakteler gibi isimler de alır ve birçok Asteraceae familyası bitkilerinde gözlenir.

İnvolukrum terimi ayrıca bir çiçek salkımının tabanındaki oldukça göze çarpan bir brakte veya brakte çifti için de kullanılır. Betulaceae familyasında, özellikle Carpinus ve Corylus cinslerinde gelişmekte olan kabuklu yemişleri istilacı türlerden koruyan yapraksı bir yapıdır. Bidens comosa'da her çiçek durumunu çevreleyen dar bir involukrum ve bunların her birinin altında da tek bir brakte vardır. Ana gövdede ise bir çift yapraksı brakte ve bunların altında bir çift yaprak vardır.

Epikaliks değiştir

 
Hibiscus rosa sinensis'in epikaliksi

Epikaliks, tek bir çiçeğin kaliksi etrafında onu çevreleyen değişken bir brakteol şeklidir.[4] Başka bir deyişle, epikaliks, bir kaliks veya brakteole benzeyen bir grup olup, kaliksin dışında bir sarmal oluşturur.[5] Kaliks benzeri bir çiçek uzantısıdır. Epikaliksin her bir parçası episepal olarak adlandırılır. Malvaceae familyasında ve Fragaria cinsinde görülebilir.

Kaynakça değiştir

  1. ^ "the definition of bracteate". Dictionary.com. 28 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2017. 
  2. ^ "Definition of Ebractate". www.greengonzo.com. 28 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2017. 
  3. ^ Ralph Simon (2011). "Floral acoustics: Conspicuous echoes of a dish-shaped leaf attract bat pollinators". Science. 333 (6042): 631-633. doi:10.1126/science.1204210. PMID 21798950. 
  4. ^ Darpan, Pratiyogita (Haziran 2006). Competition Science Vision. Pratiyogita Darpan. s. 136. 
  5. ^ "Archived copy" (PDF). 14 Aralık 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2010.