Azize Nino (Gürcüce: წმინდა ნინო, “ts’minda nino”, 296, Kapadokya - 27 Ocak 338 veya 340, Bodbe, Kaheti, Gürcistan),Gürcistan’da 323 yılından itibaren Hristiyanlığı yayan azize. Gürcü Ortodoks Kilisesi’nin azizelerinden biridir ve Havariler’e eş kabul edilir. Yılda iki kez (1 Haziran ve 27 Ocak) Azize Nino Günü kutlanır. Katolik Kilisesi ve Ortodoks Kilisesi 14 Ocakta onu kutlanır.

Nino
Azize Nino ikonası
Doğumy. 280
Kolossai
(Günümüzde Honaz, Denizli, Türkiye)
Ölümy. 332
Bodbe, Kaheti
(Günümüzde Gürcistan)
KutsayanlarDoğu Ortodoks Kilisesi,
Oryantal Ortodoksluk,
Katolik Kilisesi
TürbeBodbe Manastırı
Yortu14 Ocak (Katolik),
14 Ocak (27) (Doğu Ortodoks)
SimgeGrapevine haçı
Koruyucu azizGürcistan
Azize Nino.

Çocukluğu değiştir

Nino, Kapadokya’daki Kolase’dendi. Romalı asker Zabulon ile Kudüs patriği Houbnal’ın kız kardeşi Sosana’nın çocuğu olarak dünyaya geldi. Kilise anlatılarına göre Aziz Giorgi’nin akrabasıydı. Nino on iki yaşına basınca ailesi Kudüs’e taşındı. Babası Kudüs’te keşiş olmaya karar verdi. Ailesini terk edip Ürdün’de çöldeki bir manastıra çekildi. Annesi de bir bakımevine girdi. Nino ise, Hristiyan Mezarlığının bakıcısı olan yaşlı Sara Siapor tarafından büyütüldü. Hristiyan geleneğiyle yetişen Nino, İsa’nın gömleğinin Gürcistan’da olduğunu Sara’dan öğrendi. Nino bu andan itibaren Gürcistan’a gitmek ve İsa’nın gömleğine saygısını göstermeye nail olmak için dua etmeye başladı.[1]

 
Asmadan haçıyla Azize Nino.

Rüyasında Meryem Ana’yı görmesi değiştir

Anlatılara göre Nino rüyasında Meryem Ana’yı gördü ve Meryem Ana kendisine Gürcistan’a (İberya) gitmesini söyledi. Nino, bunun gerçekliğine nasıl inanması gerektiğini sorunca, Meryem Ana eline asmadan bir haç tutuşturdu. Meryem Ana bu haçın onu görünür ve görünmez tehlikelerden koruyacağını söyledi. Nino uykusundan uyanınca elinde gerçekten de bir haç olduğunu gördü. Büyük bir sevince kapılan Nino, haçı kendi saçlarıyla bağladı. Bu şekilde Nino kendisini İsa’nın hizmetkarı ilan etmiş oldu.

Gürcistan’a gitmesi değiştir

Nino bu olayı ve Hristiyanlığı yaymak için Gürcistan’a gitmek istediğini dayısı Houbnal’a anlattı. Bunun üzerine patrik Houbnal Nino’yu ve tuttuğu yolu takdis etti. Nino, Meryem Ana’nın kendisine verdiği görevi yerine getirmesini öğütleyen gaipten bir ses de duydu. Azize Nino, bütün bunlardan sonra asma haçıyla Gürcistan’a doğru yola çıktı. 1 Haziran günü Gürcistan topraklarına girdi. Paravani Gölü kıyısında Mtshetalı çobanlarla karşılaştı. Burada pagan inancının hüküm sürdüğü Mtsheta’ya gitme buyruğu aldı. Mtsheta’da bir ay kaldı. 19 Ağustos’ta Tanrı Armazi’ye ayin için giden insanlara katıldı. Anlatıya göre Azize Nino’nun yakarması sonucunda fırtına çıktı ve putlar parçalandı. Korkuya kapılan insanlar dağıldılar. Bu gün İberya'nın pagan inancından Hristiyanlığa geçişinin başlangıcı sayılır. Azize Nino burada kale yıkıntılarında duran tunç direğe haç çizdi ve altı gün boyunca bu haçın yanında dua etti.

 
Samtavro Manastırı'ndaki Azize Nino mozaiği, Mtsheta.

Ülkenin Hristiyanlığa geçmesi ve Nino’nun ölümü değiştir

O dönemde İberya kralı olan III. Mirian, Nino’nun mucizeleri sonucunda putperestliği terk edip Hristiyan oldu ve İberya Krallığı'nın ilk Hristiyan kralı olarak vaftiz edildi. Kısa süre sonra, ailesi ve Mtsheta sakinleri de Hristiyanlığı benimsedi. Kral Mirian 326'da Hristiyanlığı devlet dini ilan etti ve İberya'yı Ermenistan'dan sonra bölgede ikinci Hristiyan devleti haline geldi. Kral, Hristiyanlığı kabul ettikten sonra, Bizans'a büyükelçi göndererek İmparator I. Konstantin’den ülkesine bir piskopos ve rahip göndermesini istedi. İberya'nın Hristiyanlaşmasını öğrenen Konstantin, Mirian'a Kudüs'te yeni kilise arazisini verdi. Mirian, 334 yılında, İberya'daki ilk Hristiyan kilisesinin inşa ettirmeye başladı. Mtsheta'da bugün Svetitshoveli Katedrali'nin bulunduğu yerde inşa edilen bu kilise 379'da tamamlandı. İberya Krallığı’nın Hristiyanlığı kabul etmesinden sonra Nino Kaheti'deki Bodbe’ye çekildi. Kısa süre sonra burada öldü ve toprağa verildi.

Nino Gürcistan’da günümüzde en yaygın kadın adıdır.

Kaynakça değiştir

  1. ^ Gürcistan Tarihi. Hrand D., Andreasyan tarafından çevrildi. Türk Tarih Kurumu. 2003. ss. 67-90. ISBN 975-16-1541-0.