Vikipedi

1772 Kraliyet Evlilikleri Yasası

1772 Kraliyet Evlilikleri Yasası, Büyük Britanya Parlamentosu’nun, kraliyet ailesinin statüsünü düşürebilecek evliliklere karşı korunmak için Britanya kraliyet ailesinin üyelerinin geçerli bir evlilik sözleşmesi yapabilecekleri koşulları öngören bir yasasıydı. Hükümdara bu yasayla verilen veto hakkı, kabul edildiği sırada ciddi olumsuz eleştirilere neden oldu.[1][2]

26 Mart 2015 tarihinde yürürlüğe giren 2011 Perth Anlaşması sonucunda yürürlükten kaldırılmıştır. 2013 yılındaki yasa ile sadece taht sıralamasındaki ilk altı kişinin evlenmeden önce izin alması gerekir. Bu izin alınmazsa kendileri ve çocukları taht sıralamasından men edilir.

Gerekçesi değiştir

Yasa, III. George tarafından, kardeşi Prens Henry, Cumberland ve Strathearn Dükü’nün yaptığı evlilik üzerine önerildi. Prens Henry, 1771'de Simon Luttrell'in kızı ve Christopher Horton'un dul eşi Anne Horton'la evlendi. Bu durumu Kral uygunsuz bulmuştu. Yasaya 1 Nisan 1772'de Kraliyet Onayı verildi. Kral bunu takip eden günlerde, 13 Eylül’de bir başka kardeşi Gloucester ve Edinburgh Dükü Prens William Henry'nin 1766'da gizlice Sir Edward Walpole'un gayri meşru kızı ve 2.Earl Waldegrave'in dul eşi Maria ile evlendiğini öğrendi.[3] Her iki evlilik de, "kendisini hanedan ile ilgili nedenlerle evlenmeye zorlanmış olarak gören" Kral tarafından son derece uygunsuz bulundu.[4]

Etkilenen evlilikler değiştir

  • 15 Aralık 1785'te, Kralın en büyük oğlu Galler Prensi George, İngiltere Kilisesi'nin ayinlerine göre, Roma Katoliği olan ve iki kez dul kalan Maria Anne Fitzherbert, Londra'daki Park Lane'deki evinde evlendi. Bu evlilik Yasaya göre geçersizdi. Evlilik geçerli olsaydı, Prensi 1701 tarihli Veraset Yasası uyarınca taht sırasından çıkardı ve kardeşi York Dükü Prens Frederick'i veliaht ilan edilirdi.
  • 29 Eylül 1791'de Kralın ikinci oğlu York Dükü Prens Frederick, Berlin Charlottenburg'da Prusyalı Prenses Frederica Charlotte ile evlendi, ancak törenin 23 Kasım 1791'de Londra'da tekrarlanması gerekti, çünkü 28 Eylül'de Özel Konsey'de rıza gösterilmesine rağmen, Büyük Mührü zamanında elde etmenin imkansız olduğunu kanıtlamıştı ve bu nedenle evliliğin yasallığı konusunda şüphe doğmuştu.[5]
  • 4 Nisan 1793'te, Kralın altıncı oğlu Prens Augustus, İngiltere Kilisesi'nin ayinlerine göre Roma'daki Sarmiento Otelinde önce özel olarak ve tanıksız olarak, Yasaya aykırı biçimde Lady Augusta Murray ile evlendi. Yine yasak olmasına rağmen 5 Aralık 1793'te, St George's, Hannover Meydanı, Londra'da evlilik tekrar edildi. Her iki evlilik de 14 Temmuz 1794'te Arches Mahkemesi tarafından geçersiz ilan edildi ve sonuçta ortaya çıkan iki çocuk daha sonra gayri meşru kabul edildi.[6]
  • Lady Augusta Murray’nin ölümünden sonra Prens Augustus, Sussex Dükü olarak, yine yasaya aykırı şekilde 2 Mayıs 1831’de, Lady Cecilia Buggin ile evlendi. Eşi o gün Underwood soyadını aldı. 10 Nisan 1840’da Kraliçe Victoria tarafından eşine Inverness Düşesi unvanı verildi. Evliliğin kabulü, Dük'ün daha önceki evliliğinin ve iki çocuğunun meşruiyetinin kabulü anlamına gelirdi. Ancak, çift birlikte yaşadı ve sosyal olarak karı koca olarak kabul edildi. Yasal olarak kabul edilmedi.
  • 8 Ocak 1847'de Kraliçe'nin ilk kuzeni Prens George, dört gayri meşru çocuğu olan hamile bir aktris olan Sarah Fairbrother (ikisi kendisi ve ikisi diğer erkeklerden olan tarafından çocuklar), ile evlendi. 1858'den beri Fairbrother, Bayan FitzGeorge adını aldı. Evlilik yoktu, pek çoğunun dediği gibi morganatik bir evlilik değildi.[7] Kraliçe Victoria’nın evliliği reddettiği söylentisi de aslında doğru değildir çünkü yasaya dayanan bir başvuru hiç yapılmamıştır.[8]
  • Albany Dükü Charles Edward'ın I. Dünya Savaşı sırasındaki Almanya tarafında olmaları nedeniyle 1917 Mahrumiyet Yasası kapsamında İngiliz unvanlarından mahrum bırakılmasından sonra, torunları İngiliz hükümdarının rızası olmadan evlendi (en erken 1932'de). Charles Edward Kraliçe Victoria'nın erkek torunu olduğu için, Kraliyet Evlilikleri Yasası'nın yazılı olarak uygulanması, Almanya'da yasal olarak evli olmalarına rağmen, İngiliz hukukunun işleyişi doğrultusunda çocuklarının evliliklerini geçersiz kılar.
  • Resmi bir başvurunun yapılıp, hükümdar tarafından onayının verilmediği tek durum Hanover’dan Prens George William ile ilgilidir. Prens, Kral III. George’un soyundan gelen bir Alman vatandaşıydı. Babasının ve dedesinin unvanları I. Dünya Savaşı sırasında Almanya saflarında yer aldıklarından 1917 Unvan Yoksunluğu Yasası ile geri alınmıştı. Prens George William, 23 Nisan 1946’da Yunanistan ve Danimarka Prensesi Sophie ile evlendi. Prenses Sophie’nin kardeşi Prens Philip, geleceğin Birleşik Krallık Kraliçesi 2. Elizabeth ile yakın bir ilişki içindeydi. Kral VI. George'dan izin istemeleri, Birleşik Krallık ile Almanya arasında hala bir savaş halinin var olduğu konusundaki hassasiyetten dolayı yanıt alamadı [a] ve o sırada İngiliz yetkililer tarafından evliliğin ve olası çocukların Almanya'da yasal olmasına rağmen Birleşik Krallık'ta meşru olmayacağı yönünde fikri vardı.[10]

Kaynaklar değiştir

  1. ^ C. Grant Robertson, Select statutes, cases and documents to illustrate English constitutional history (4th edn. 1923) pp. 245–247
  2. ^ Lord Mackay of Clashfern, Lord High Chancellor of Great Britain, ed. Halsbury's Laws of England (4th edn. 1998), volume 21 (1), p. 21
  3. ^ Matthew Kilburn, William Henry, Prince, first duke of Gloucester and Edinburgh (1743–1805) 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, Jan 2008. Retrieved 18 December 2011
  4. ^ The Monarchy and the Constitution. Oxford University Press. 1997. s. 55. ISBN 978-0-19-829334-7. 27 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2021. 
  5. ^ A. Aspinall, ed., The later correspondence of George III, vol. 1 (1966) pp. 567–671. The statement in Michel Huberty, Alain Giraud, F. and B. Magdelaine, L'Allemagne Dynastique, vol. 3: Brunswick-Nassau-Schwarzbourg (1981) p. 146, that the first marriage was by procuration (or proxy) is incorrect.
  6. ^ This marriage, being invalid, was not morganatic as is frequently stated, e.g. by Michael Thornton, Royal Feud (1985) p. 161.
  7. ^ e.g. Compton Mackenzie, The Windsor tapestry (1938) page 344; Michael Thornton, Royal Feud (1985) pp. 161–162, and many other authorities.
  8. ^ As stated in Brian Inglis, Abdication (1966) p. 265, and many other authorities.
  9. ^ Marriage of Prince George William, son of the Duke of Brunswick, with Princess Sophia, Dowager Princess of Hesse. Request for The King's consent. 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The National Archives (UK) LCO 2/3371A.
  10. ^ Eagleston, Arthur J. The Home Office and the Crown 6 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. pp. 9–14. The National Archives (UK)|TNA, HO 45/25238, Royal Marriages.

Notlar değiştir

  1. ^ After consultations with the Foreign Office, Home Office and King George VI's private secretary, Sir Alan Lascelles, a ciphered telegram dated 18 April 1946 and crafted by Sir Albert Napier, permanent secretary to the Lord Chancellor, was transmitted from the British Foreign Office to the Foreign Adviser to the British Commander in Chief at Berlin: "The Duke of Brunswick has formally applied to The King by letter of March 22nd for the consent of His Majesty under the Act 12 Geo. III, cap. 11 to the marriage of his son Prince George William with Princess Sophia Dowager Princess of Hesse. The marriage is understood to be taking place on April 23rd. Please convey to the Duke an informal intimation that in view of the fact that a state of war still exists between Great Britain and Germany, His Majesty is advised that the case is not one in which it is practicable for His consent to be given in the manner contemplated by the Act."[9]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=1772_Kraliyet_Evlilikleri_Yasası&oldid=31481646" sayfasından alınmıştır