Kara Kuvvetlerinin genel insan gücü, belirli bir süre zorunlu askerliğe alınan gençlerden oluşuyordu. Üç yıl olan askerlik görevi, 1967'de 2 yıla düşürülmüştü. Bu askere alma sistemi [[Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği|Sovyetler Birliği]]'nin tamamına yayılmış binlerce askeri komiserlik(военный комиссариат, военкомат (voyenkomat)) tarafından yürütülüyordu. Her yılın [[Ocak]] ve [[Mayıs]] ayları arası, genç Sovyet erkeklerinin en yakın askeri komiserliğe bildirilmesi gerekiyordu. Bu kişilerle ilgili listeler bölgelerdeki okullarda ve iş yerlerinden sağlanıyordu. Voyenkomat'a Genel Kurmay Başkanlığı'ndan genel personel ihtiyacına göre [[Sovyetler Birliği Silahlı Kuvvetleri|silahlı kuvvetlerin]] hangi birimine ne kadar asker istendiğine dair liste geliyordu. Yeni askerler, katılacakları biriklerden bir subay tarafından alınır ve trenler ülkenin bir bölgesine yollanırdı. Vardıkları yerde, bu askerler "Genç Askerler Kursu"'na alınır ve sistemin bir parçası olurdu. Buna ''dedovshchina'' denirdi, yani "büyükbabalar tarafından yönetilme" denirdi. Orduda çok az sayıda profesyonel astsubay vardı. Astsubayların çoğu da, manga komutanı veya takım çavuşu olmaları olmaları için 6 aylık eğitim okuluna yollanan zorunlu askerlerden oluşuyordu.<ref>[[Viktor Suvorov]], [[Inside the Soviet Army]], Hamish Hamilton, London, 1982, gives the figure of six months with a training division</ref> Bu zorunlu astsubaylar
''[[praporshchik]]'' adlı verilen profesyonel bir astsubay sınıfı tarafından desteklenmişti. Bu ''[[praporshchik]]'' rütbeleri 1960 yılında oluşturulmuş ve modern silahlar için artan gerekli beceriyi desteklemek için düşünülmüştü.<ref>[[William Eldridge Odom|William E Odom]], The Collapse of the Soviet Military, Yale University Press, New Haven and London, 1998, p.43</ref>
