Kızgınlık insanlar ve hayvanlarda dışarıdan gözlenebilen değişikliklere de yol açar. Kızgın insanlar bazen yüksek sesle bağırırlar, kabarırlar, yumruklarını sıkarlar, dişlerini gösterirler veya tehditkar bir yüz ifadesi sergilerler. Genellikle kavgaların çoğu kavgacılardan en azından birinin kızgınlığını ifade etmesi sonucu ortaya çıkar. Kızgınlığın amacı insanların kendilerine tehdit olarak algıladıkları davranışı durdurma çabasıdır. Ancak psikologlara göre kızgın insanlar olayları tarafsız bir şekilde değerlendirme ve davranışlarını kontrol etme yeteneklerini kaybederler. O yüzden de kızgınlık genellikle sorunların çözümünü kolaylaştırmak yerine daha da zorlaşmasına neden olur.
'''Öfkenin Türleri'''
Fransız ruhbilimcisi Ribot’a göre üç türlüdür:
a)Hayvansal,
b)İnsansal,
c)Ansal.
:Girintili satır
Hayvansal öfke saldırgandır, insansal öfke tedbirlidir, ansal öfkeyse gizlidir ve içe dönüktür. Bu sonuncusu öfkenin en uygarlaşmış biçimidir.
:Girintili satır
Korku, bir yılgınlık olarak, elem verici heyecanlardandır. Oysa kızgınlıkta elem kadar haz da vardır. Kızgınlığın en ilkel biçimi hayvansal olanıdır. Hayvansal kızgınlık, pek güçlü olan besinsel içgüdüye bağlıdır. Denilebilir ki kızgınlık yaşam kavgasının en amansız biçimidir. Çünkü onda ya ölmek ya da öldürmek söz konusudur. Kızgınlığın bu türlüsü sadece ilkel insanlarda değil uygar kişilerde de görülür. Kızgınlığın duygusal biçimi özellikle insansaldır. Kızgınlığın bu biçiminde ruhsal ögeler egemen olduğu gibi kırıp dökücü davranışlar da daha azdır. Kızgınlığın heyecan denebilecek biçimi budur. Bu biçim yüksek canlılarda da görülebilir. Daha yüksek bir aşama olarak kızgınlığın bir de ansal (zihni) biçimi vardır ki buna uygar kızgınlık denebilir. İnsan bu aşamada iki karşıt gücün etkisi altına girer: Saldırma iç güdüsüyle onu durduran us ve hesap. Eskiler kızgınlığı kısa sürekli bir delilik saydırlar. Ne var ki kendisine ve başkasına bir kötülük getirmedikçe kızgınlık hem doğal, hem de yararlıdır. Çünkü, kızgınlık insanın savunma silahıdır ve insan bu silahtan yoksun kalmamalıdır.
