Marcellus Tiyatrosu: Revizyonlar arasındaki fark

Tiyatro 111 m çapında olup 11,000 kişilik kapasiteye sahipti.<ref name="both">Roth 1993:230-31</ref> Marcellus tiyatrosu, Roma dünyasının tamamına yayılan şehre ait en etkileyici mimari biçem örneği oldu. Tiyatroda yapı malzemesi olarak çoğunlukla [[Tüf]], [[çimento]] ve [[opus reticulatum]] olarak bilinen bir tür briket çalışması kullanılmıştı ve yapının tamamı beyaz [[traverten]]lerle kaplanmıştı. İçeriyi girişi sağlayan tonoz, koridor, tünel ve rampalar, benzer Roma tiyatrolarında olduğu gibi normal olarak plaster yarım sütunlarla süslenmişti: zemin [[Dor düzeni|Dorik]], ortası [[İyon düzeni|İyonik]] üsluba sahipti. Üst seviyelerde [[Korint düzeni]]nde sütunların olduğuna inanılır ancak yapı orta çağda yeniden inşaa edilirken en üst sıradaki bir dizi sütun ve oturma yerleri kaldırıldığından bu kesin değildir.<ref name="both" />

 

[[Dosya:TheatreofMarcellus.jpg|thumb|Marcellus tiyatrosuna ait bir gece resmi]]

 

''Templum Marcelli'' adı 998 yılında bile kalıntılarda çınlıyordu. Orta Çağın başlarında [[Fabius]] ailesine ait bir kale olarak kullanılan Teatro di Marcello, ardından önce 11. yüzyılda [[Pier Leoni]] ve sonrada varislerinin eline geçmiştir. Eser 13. yüzyılda ise [[Savelli]] ailesinine ait olarak karşımıza çıkar. 16. yüzyılda ise [[Baldassare Peruzzi]] tarafından tasarlanmış bir çatıyla birlikte [[Orsini]] ailesinin ikametgâhı olmuştur.

 

 

17. yüzyılda, ünlü [[İngiltere|İngiliz]] mimar Sir [[Christopher Wren]], [[Oxford]]'da bulunan [[Sheldonian Tiyatrosu]]nun planlarını yaparken [[Serlio]]'nun Marcellus tiyatrosu gravürlerinden etkilendiğini açıkça belirmiştir.