Vikipedi

Pasifizm: Revizyonlar arasındaki fark

Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Luckas-bot (mesaj | katkılar)
216.721 değişiklik
k Bot değişikliği Ekleniyor: th:สันตินิยม
Khutuck Bot (mesaj | katkılar)
Botlar
1.111.422 değişiklik
k Bot: Kozmetik değişiklikler
1. satır:
'''Pasifizm''', uyuşmazlıkların çözümü ya da çıkar sağlama aracı olarak [[savaş|savaşa]]a ve [[şiddet|şiddete]]e karşı olmak demektir. Pasifizm, uluslararası uyuşmazlıklara barışçıl yollarla çözüm bulunabileceği ve bulunması gerektiği inancından; askeri ve savaş kurumlarının ortadan kaldırılmasına yönelik çağrılara; toplumun herhangi bir şekilde devlet gücü aracılığıyla örgütlenmesine karşı olmaya ([[anarşist]] ya da [[libertaryen]] pasifizm); politik, ekonomik ya da toplumsal amaçlara ulaşmak için fiziksel şiddet kullanılmasının reddedilmesine; barış davasını savunmak için mutlaka gerekli durumlar dışında güç kullanılmasının mahkûm edilmesine ([[pasifisizm]]); kendini ve başkalarını savunmak dahil, her türlü koşul altında şiddete karşı olmaya dek uzanan, geniş bir düşünce yelpazesini kapsar.
 
Pasifizmin dayanağı [[ahlak|ahlaki]]i ilkeler ([[deontolojik]] bir görüş) ya da [[pragmatizm]] ([[nedensel]] bir görüş) olabilir. İlkesel pasifizm, savaş ile bireylerarası fiziksel şiddet arasındaki yelpazenin bir noktasında şiddetin ahlaken yanlış hale geldiğini ileri sürer. Pragmatik pasifizm, savaşın ve bireylerarası şiddetin bedellerinin çok fazla olması nedeniyle uyuşmazlıkların çözümü için daha iyi yollar bulunması gerektiğini ileri sürer. Genel olarak pasifistler, [[Haklı Savaş]] teorilerini reddederler.
 
Pasifistler [[şiddetsizlik]] ilkelerini izleyip, [[barışçıl direniş|şiddetsiz eylemin]] ahlaki olarak üstünlüğe sahip olduğuna ve/ya da pragmatik olarak en etkili yol olduğuna inanırlar. Ancak, bazı pasifistler, kendi ya da başkaları için acil savunma adına fiziksel şiddet kullanımını desteklerler. Diğerleri, böylesi acil durumlarda ya da askerlik şubelerinin önüne temsili kan olarak kırmızı boya dökmek ya da hava üslerine girip askeri uçaklara çekiç vurmak gibi sembolik eylemlerde bulunmak için [[mülke zarar|mülke zarar verilmesini]] desteklerler. Ancak, tutuklanmayı kabullenip mahkemede yargılanmayı savaşa ve şiddetin diğer biçimlerine karşı muhalefetin tanıtımı için kullanarak kendi hareketlerinin sorumluluğunu üstlenmek, pasifist inanç sisteminin bir parçasını oluşturur.
18. satır:
Ancak, İsa'nın pasifist olduğunu reddeden<ref name="weidhorn" />, onun asla savaşmamalısınız demediğini söyleyen<ref name="aqa" /> ve Yeni Ahit'ten bütünüyle pasifist bir İsa ile tezat oluşturan örnekler verenler de bulunur. Böylesi bir olayda, öfkeli İsa, düzenbaz pazarcıları tapınaktan kırbaçla dışarı atar,<ref name="aqa" /> ancak İsa'nın kırbacı insanlara karşı kullandığına gösteren ilahiyat verileri bulunmamaktadır. Luka 22:36 sık alıntılanan bir pasajdır: “O da onlara, ‘Şimdi ise kesesi olan da, torbası olan da yanına alsın. Kılıcı olmayan, abasını satıp bir kılıç alsın.’ dedi.” Başkaları ise Yeni Ahit'teki pasifizmle uyuşmayan ifadeleri mecazi anlamda yorumlayıp İsa'nın hiçbir zaman kan dökmediğini ve başkalarını kan dökmeye çağırmadığını belirtirler.<ref name="weidhorn" />
 
[[İlk Hıristiyanlık|İlk Hıristiyan kilisesi]] İsa'nın pasifist öğretilerini oldukça harfi harfine uyguladı.<ref>[http://www.kencollins.com/why-13.htm Just War Theology]</ref> Ancak, Roma imparatoru [[I. Konstantin]] ile başlayarak kilise, iktidar ve otorite konumları kazanmak dahil, [[I. Konstantin ve Hıristiyanlık|toplumun diğer kesimleriyle bütünleşmebütünleşmeye]]ye başladı. Hıristiyanlar kötülük ve haksızlıkla karşılaşıldığında iktidar gücünü kullanabilecek duruma geldiği zaman, pasifizmin katı bir şekilde uygulanılmasının pratik olmadığı ve hatta sorumsuzluk olduğu düşünülmeye başladı. [[Augustin]] gibi ilk kilise liderleri ve daha sonra [[Thomas Aquinas]] tarafından, saldırı ve haksızlıklara karşı masum hayatların korunması için son çare olarak silah kullanımı haklı sayıldı ki buna günümüzde genellikle [[Haklı Savaş Teorisi]] adı verilir.
 
== Modern Tarih ==
[[Dosya:WeFightCartoon.jpg|thumb|200px|right|"Yönetici Yurttaşlar Savaş ister ve Savaş ilan eder; Yönetilen Yurttaşlar Savaşırlar" 1910 yılı karikatürü]]
[[Dosya:After the war a medal and maybe a job2.jpg|thumb|200px|''Savaştan sonra bir madalya ve belki de bir iş'': [[Karikatür]]de [[bağırsak|bağırsağıbağırsağın]]nıı peşinden sürükleyerek kollarıyla sürünen [[I. Dünya Savaşı]] [[gazi]]si, koltukta oturan ve kendisinin yaptığı askerî hizmet için bir [[madalya]] vermek üzere eğilen [[şişman]] bir [[kapitalist]]e yaklaşıyor (John Sloan, 1914)]]
 
[[Barış kiliseleri|Tarihi barış kiliseleri]], “[[Religious Society of Friends]]” (Quaker'lar), [[Amiş]] toplumu, [[Mennonistler]] ve “[[Church of the Brethren]]” yüzyıllardır pasifisttir. ABD'nin [[Pensilvanya]] eyaletinde sömürge döneminde Quaker'ların denetiminde pasifist, anti-militarist bir kamu politikası uygulanmıştır. Bu sömürge vilayeti [[1681]] ile [[1756]] yılları arasında 75 yıl boyunca esas olarak silahsız olup, bu dönem içerisinde hemen hiç savaş yamamıştır.
47. satır:
pacifist in a pragmatic sense, reflecting strong commitment to the natural and nearly universal preference of peace over war.
 
The political theory of [[Green parties]] lists "[[non-violence]]" and "[[decentralization]]" towards anarchist co-operatives or minimalist village government, as two of their ten key values. However, in power, Greens like all politicians often compromise, e.g. German Greens in the cabinet of Social Democrat [[Gerhard Schröder]] supported an intervention by German troops in [[Afghanistan]] in 2001, but on condition that they host the peace conference in Berlin &mdash;— and during the 2002 election campaign forced Schröder to swear that no German troops would invade Iraq.
 
This suggests that many who advocate "non-violence" or pacifism, especially political parties that participate in government, actually advocate what is more properly called [[de-escalation]] or even [[arms reduction]] (on a very large scale) rather than outright [[disarmament]] (which is advocated by many pacifists). Many outstanding pacifists of this sort have taken part in defensive military actions when their countries were attacked, but others prefer to leave their country if it is preparing for aggressive war (such as Germany in the [[1930s]]). Clearly a party that writes and enforces law is not non-violent. It can be pacifist, however, by refusing participation in external conflicts, refusing to supply weapons, and sheltering refugees but not combatants. There are many definitions of such "pragmatic pacifism".
157. satır:
{{reflist}}
 
== Dış bağlantılar ==
* [http://www.alastairmcintosh.com/general/spiral-of-violence.htm Text of Dom Helder Camara's Spiral of Violence]
* [http://www.stanford.edu/~rtracey/IHUM/index.html A Look at the Cultural Roots of German Pacifism]
* [http://www.bluffton.edu/~mastg/pacifism.htm Writings on Christian Nonresistance and Pacifism from Anabaptist-Mennonite Sources]
 
[[Kategori:Pasifizm|*]]
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Pasifizm" sayfasından alınmıştır