Friedrich Schleiermacher: Revizyonlar arasındaki fark

Düşüncesinin merkezinde [[din]] bulunan Schleiermacher için en önemli problem, [[akıl|aklı]] olduğu kadar [[Gönül|gönlü]], yüreği de tatmin edecek bir [[gerçeklik]] anlayışına ulaşmak olmuştur. O, bu konuda [[Immanuel Kant|Kant]], [[Fichte]], [[Friedrich Schelling|Schelling]] ve [[Baruch Spinoza|Spinoza]]'nın görüşlerinden yararlanarak[[ eklektik]] bir sistem oluşturmuştur. Schleiermacher, tüm gerçekliği [[ben]]den türettiği için Fichte'nin idealizmini reddeder ve gerçek dünyanın [[varoluş]]unu onaylar. Ona göre, biz düşünce ve varlığın aşkın bir temeline ulaşmak zorundayız; varolan her şeyin kaynağı, hepsinin mutlak birliği olan, kendisinde tüm farklılık ve karşıtlıkların çözüldüğü bir ilkede bulunur. Biz, yalnızca [[fenomen]]leri değil fakat [[şey]]lerin bizzatihi kendilerini de bilebiliriz. Schleiermacher'e göre, ideal olanı dinsel [[duygu]] ya da [[sezgi]]de yakalayabiliriz. Düşünce ve varlığın mutlak birliği ya da özdeşliği, doğrudan ve aracısız olarak [[bilinç]]te tecrübe edilir. Din, sonlu olan her şeyin sonsuz olduğunun ve varoluşunu sonsuz olana borçlu bulunduğunun, zamansal olan her şeyin [[ezeli]]-[[ebedi]] olduğunun ve ezeli-ebedi olana dayandığının bilincine varılmasıdır. [[Tanrı]] zaman ve mekanın dışında olan bir varlıktır. Tanrı'ya ona göre, kişilik atfedemeyiz, zira bu O'nu sonlu bir [[varlık]] haline getirir. O'na düşünce ve irade yükleyemeyiz, çünkü bunlar birbirleriyle çelişirler. Zira her tür düşünme ve irade zorunlu olarak sonludur. Tanrı ezeli-ebedi, evrensel [[yaratıcı]] güçtür, yaşamın kaynağıdır. O'na göre, din kuramsal birtakım dogmalardan oluşmadığı gibi, ibadetten de meydana gelmez, çünkü Tanrı bilinemez.

 

[[Kategori:1768 doğumlular]]

[[Kategori:1834 yılında ölenler]]

 

[[bg:Фридрих Шлайермахер]]