Dîvânu Lugâti't-Türk: Revizyonlar arasındaki fark

"''[[Yağma]], [[Toxsı|Toxsı]] (Tukhs)<ref>http://www.kroraina.com/hudud/index.html [[Hudud ul-'alam min al-mashriq ila al-maghrib|Hudud al-'Alam]], The Regions of the World</ref>, [[Kıpçak]], [[Yabaku]], [[Tatar]], [[Kayı boyu|Kay]] [[Çomul]] ve [[Oğuzlar]], birbirlerine uygun olarak, ('''ذ''' Dāl; dh) harfini her zaman ('''ى'''‎‎ Yā; y) ye çevirirler ve hiçbir zaman ('''ذ'''‎) li söylemezler. "[[Kayınağacı]]<ref> "'''كُرْت''' kürt: Kayın ağacı. Bundan yay, kamçı, değnek gibi şeyler yapılır.</ref>"na bunlardan başkası "kadhınğ", bunlar "kayınğ" derler.''"<ref>Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-160-405-2, Cilt I, sayfa 32.</ref> ve "'''اراموت''' Aramut" "''Uygur illerine yakın oturan bir Türk bölüğü.''" ve "''Bir yer adı.''"<ref>[http://tdkterim.gov.tr/dlt/sozluk/?kelime=Aramut&kategori=dltbul&hng=ltn&ayn=bas TDK ''Divanü Lugati't-Türk Veri Tabanı'']</ref> ve "''Rum ülkesine en yakın olan boy Beçenek'tir; sonra Kıpçak, Oğuz, Yemek<ref>''Yemek'', Kıfçakların bir oymağıdır.</ref>, Başgırt, Basmıl, Kay (Kayı), Yabaku, Tatar, Kırkız (Kırgız) gelir. Kırgızlar Çin ülkesine yakındırlar.''".<ref>Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-160-405-2, Cilt I, sayfa 28.</ref> Ayrıca "''Çomul boyunun kendilerinden bulunduğu çöl halkı ayrı bir dile sahiptir, Türkçeyi iyi bilirler. Kay, Yabaku, Tatar, Basmıl boyları da böyledir. Her boyun ayrı bir '''ağzı''' vardır; bununla beraber Türkçeyi de iyi konuşurlar. Kırgız, Kıpçak, Oğuz, Toxsı<ref>doğru yazılış şekli için Lütfen buraya bakınız [http://tdkterim.gov.tr/dlt/sozluk/?kelime=tox&kategori=dltbul&hng=ltn&ayn=bas TDK ''Divanü Lugati't-Türk Veri Tabanı'']</ref> (Tukhs)<ref>http://www.kroraina.com/hudud/index.html [[Hudud ul-'alam min al-mashriq ila al-maghrib|Hudud al-'Alam]], The Regions of the World</ref>, [[Yağma]], [[Çiğil]], [[Uğrak]], [[Çaruk]] boylarının öz Türkçe olarak yalnız bir dilleri vardır. Yemeklerle Başgırtların dilleri bunlara yakındır. .... Dillerin en yeğnisi Oğuzların, en doğrusu da Toxsı ile Yağmaların dilidir.''"<ref>Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-160-405-2, Cilt I, sayfa 30</ref> şeklinde Türk boylarının yerlerini ve ağızlarını tanımlamıştır.

 

 

"''En açık ve doğru dil - ancak bir dil bilip - Farslarla karışmayan ve yabancı ülkelere gidip gelmeyen kimselerin dilidir. İki dil bilen şehirlilerle düşüp kalkan kimselerin dilleri bozuktur. İki dil bilenler "'''سغداق''' Soğdak" <ref>Soğdak ('''سغداق'''): “Balasağuna gelip yerleşmiş olan bir ulustur”.</ref>, "'''كنجاك''' Kençek" <ref>Kençek ('''كنجاك'''): "türklerden bir bölük".</ref>, "'''ارغو''' Argu"<ref>Argu ('''ارغو'''): Bir Türk boyu.</ref>boylarıdır. Gezginci olarak yabancılarla karışanlar "'''شْتَن''' Xotan" ve "'''تبت''' Tübüt" halkı ile "'''طَنغُت''' Tenğüt"lerin bir kısmıdır''."<ref>Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-160-405-2, Cilt I, sayfa 29.</ref>