Dîvânu Lugâti't-Türk: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
67. satır:
"'' '''ٱغُز''' [[Oğuzlar|Oğuz]]: Bir [[Türk]] boyudur. Oğuzlar Türkmendirler. Bunlar yirmi iki bölüktür; her bölüğün ayrı bir belgesi ve hayvanlarına vurulan bir alameti vardır. Birbirlerini bu belgelerle tanırlar. Birincisi ve başları: '''قنق''' [[Kınık boyu|Kınık]] "lardır. Zamanımızın Hakanları bunlardandır. Hayvanlarına vurdukları işaret şudur: [[Resim:kinik.png|25 px]] ......, Bu saydığım bölükler köktür. Bu kökten bir takım oymaklar çıkmıştır; onları söylemedim, sözü kısa kestim. Bu bölüklerin adları onları kurmuş olan eski dedelerin adlarından alınmıştır. Araplarda dahi böyledir.''"<ref>Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-160-405-2, Cilt I, sayfa 55 - 59</ref>
 
"''[[Yağma]], [[Toxsı|Toxsı]] (Tukhs)<ref>http://www.kroraina.com/hudud/index.html Hudud al-'Alam, The Regions of the World</ref>, [[Kıpçak]], [[Yabaku]], [[Tatar]], [[Kayı boyu|Kay]] [[Çomul]] ve [[Oğuzlar]], birbirlerine uygun olarak, ('''ذ''' Dāl; dh) harfini her zaman ('''ى'''‎‎ Yā; y) ye çevirirler ve hiçbir zaman ('''ذ'''‎) li söylemezler. "[[Kayınağacı]]<ref> "'''كُرْت''' kürt: Kayın ağacı. Bundan yay, kamçı, değnek gibi şeyler yapılır.</ref>"na bunlardan başkası "''kadhınğ''", bunlar "''kayınğ''" derler.''"<ref>Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-160-405-2, Cilt I, sayfa 32.</ref> ve "'''اراموت''' Aramut" "''Uygur illerine yakın oturan bir Türk bölüğü.''" ve "''Bir yer adı.''"<ref>[http://tdkterim.gov.tr/dlt/sozluk/?kelime=Aramut&kategori=dltbul&hng=ltn&ayn=bas TDK ''Divanü Lugati't-Türk Veri Tabanı'']</ref> ve "''Rum ülkesine en yakın olan boy Beçenek'tir; sonra Kıpçak, Oğuz, Yemek<ref>''Yemek'', Kıfçakların bir oymağıdır.</ref>, Başgırt, Basmıl, Kay (Kayı), Yabaku, Tatar, Kırkız (Kırgız) gelir. Kırgızlar Çin ülkesine yakındırlar.''".<ref>Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-160-405-2, Cilt I, sayfa 28.</ref> Ayrıca "''Çomul boyunun kendilerinden bulunduğu çöl halkı ayrı bir dile sahiptir, Türkçeyi iyi bilirler. Kay, Yabaku, Tatar, Basmıl boyları da böyledir. Her boyun ayrı bir '''ağzı''' vardır; bununla beraber Türkçeyi de iyi konuşurlar. Kırgız, Kıpçak, Oğuz, Tohsı (Tukhs)<ref>http://www.kroraina.com/hudud/index.html Hudud al-'Alam, The Regions of the World</ref>, Yağma, Çiğil, Uğrak, Çaruk boylarının öz Türkçe olarak yalnız bir dilleri vardır. Yemeklerle Başgırtların dilleri bunlara yakındır. .... Dillerin en yeğnisi Oğuzların, en doğrusu da Tohsı ile Yağmaların dilidir.''"<ref>Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 975-160-405-2, Cilt I, sayfa 30</ref> şeklinde Türk boylarının yerlerini ve ağızlarını tanımlamıştır.