Uyuyan Venüs: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k kategori daraltıldı. |
Homonihilis (mesaj | katkılar) iç bağ düzeltildi |
||
16. satır:
[[Venüs (mitoloji)|Venüs]]'ün tek eli başının arkasında, diğer eli cinsel organını kapatmış pozu erotik göndermeler içeriyordu. O güne kadar genelde sıcak tonların kullanıldığı çarşaflarda, Giorgione gümüş gibi daha soğuk bir tonu tercih etti. Bu yüzden de Titian ve [[Diego Velázquez|Velázquez]]'in benzer eserlerine göre daha sert bir etki oluşturdu. Arka plandaki manzaranın kadının kıvrımları ile uyum içerisinde tasvir edilmiş olması Venüs'ün vücudunun doğadan bir parça gibi algılanmasına sebep oldu.
Figürün pozu, [[Hypnerotomachia Poliphili]] için 1499 yılında yapılan gravür çizimlerden birini anımsatmaktadır.<ref>[http://www.nga.gov/press/exh/191/invention.pdf Beşinci sayfadaki çizim, NGA Washington],</ref> Fakat, Uyuyan Venüs'ün boyutlarında ana konusu çıplak kadın olan bir çalışma daha önce batı sanatında görülmemişti. Sadece, Giorgione'nin dönemdaşı Giovanni Battista Palumba'nın gravürlerinde bu çapta örneklere rastlanır. Her ne kadar eski ustaların çalışmalarında birçok nü figür olsa da, Giorgione, bu tablosunda en çok [[Botticelli]]'nin [[Venüs'ün Doğuşu (Botticelli)|Venüs'ün Doğuşu]] ve [[Primavera (tablo)|Primavera]] isimli eserlerinden esinlenmiştir. Giorgione'nin doğaya ve güzelliğe olan düşünsel yaklaşımının yoğun bir şekilde hissedildiği bu tablo [[Jean Auguste Dominique Ingres|Ingres]] ve [[Peter Paul Rubens|Rubens]] gibi ressamlara da ilham kaynağı oldu. [[Édouard Manet|Manet]], [[Olympia (tablo)|''Olympia'']] isimli tablosunu yaparken hem Giorgione'nin Uyuyan Venüs'ünden hem de Titian'nın Urbino Venüsü'nden etkilendi.
Stanley Freedberg'in rönesans sanatı ile ilgili yazısında<ref>''Painting in Italy 1500-1600''; Penguin, 1983, sayfa 134.</ref> tabloyu methetmek için alışılageldik analitik tarzından saptığı görülür: "Varoluşun şekli, ideal varolmanın durağan ve ağır bir uyum içerisinde şekillenmesinin tasviridir. Bu hissi varoluş, tüm duyguları saflaştırdığı gibi bütün arzuları da canlandırmıştır; Venüs, aşk yapma eylemini değil, onun hatırasını temsil etmektedir. Giorgione'nin düşlerinin mükemmel bir şekilde somutlaşması, Venüs'ün, ressamın kendisini hayal etmesini hayal etmesidir."
| |||