Yer çekirdeği: Revizyonlar arasındaki fark

Çekirdek, dış çekirdek ve iç çekirdek olmak üzere iki kısma ayrılır. Dış çekirdek. 2890-5000 kilometre arasında yer alır (kalınlığı 2110 km). Burada yoğunluk 5.5'den 10'a kadar çıkar ve P dalga hızı ise 13.6 km/sn'den 8.1 km/sn'ye düşer. Enine deprem dalgaları (S dalgaları) bu kısma sokulmadıklarından, dış çekirdeğin sıvı olduğu sonucuna varılmıştır. İç çekirdek ise 5000-6370 kilometreler arasında, yani dünyamızın tam merkezinde yer alır ve katıdır. Kalınlığı 1370 kilometredir. Dış ve iç çekirdek arasındaki yoğunluk 12.3, sıcaklık ise 4300 °C'yi bulur. Dış ve iç çekirdek arasındaki en önemli fark, dış çekirdekte demir/nikel karışımı [[magma]] ergimiş hâlde, iç kısımda ise çok yüksek [[basınç]] etkisiyle [[kristal]] hâlinde olmasıdır, iç çekirdekte yoğunluk 13.6, sıcaklık ise 4500° °C'yi aşar (6300° °C).

Yukarıda da görüldüğü gibi, yerkürenin yoğunluğu yeryüzünden mantoya doğru artmaktadır. [[Granit|Granitik]] yerkabuğunda 2.7 - 2.8 grg/cm³³ civarında olan yoğunluk merkezde 13 grg/cm³ ³'ü bulmaktadır.

Yoğunluk artışı sürekli ve tedrici değildir; belirli derinliklerde ani yoğunluk artışları görülür. Bu derinliklerden biri ''Mohorovicic kesintisi'' veya kısaca ''Moho kesintisi'' olarak adlandıran ve yerkabuğu ile manto arasındaki sınıra tekabül eden derinliktir. Mantodan çekirdeğe geçişte de bu şekilde bir ani yoğunluk artışı görülür. Mantonun alt zonunda 6 grg/cm³ ³'e yakın olan yoğunluk çekirdeğin üst sınırında birden 10 grg/cm³ ³'e çıkar. Ani yoğunluk artışının görüldüğü bu sınıra da ''Wiechert-Gutenberg kesintisi'' denir.