Paulo Freire: Revizyonlar arasındaki fark

Brezilyalı bir eğitimci olan Friere (1921-1997) alt-orta sınıf bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi, ancak ailesinin ekonomik durumunun giderek kötüye gitmesi nedeniyle yoksullukla küçük yaşta tanıştı. Hukuk, felsefe ve dil psikolojisi okudu. Baro sınavlarını verdikten sonra avukatlığı bırakarak ortaokullarda Portekizce öğretmenliği yapmaya başladı. 1946’da Brezilya’nın yoksul kuzey eyaletlerinden biri olan Pernambuco’da Eğitim ve Kültür Bakanlığı Sosyal Hizmetler Direktörü olarak çalışmaya başladı. Bu görevi sırasında yoksullarla ilgili edindiği deneyimler yoksulların eğitimi ve ihtiyaçlarına ilişkin düşüncelerinin temelini oluşturdu. 1961’de Recife Üniversitesi’nde Kültürel (Açık) Eğitim Bölümü’ne müdür olarak atandı. Burada kendi görüşlerini uygulamaya koymak için uygun bir fırsat buldu. 45 günde 300 tarım işçisine okuma-yazma öğretmesi sayesinde Brezilya hükümeti ülke çapında benzer ilkelerle çalışan binlerce kültür merkezi kurdurdu. 1964’deki askeri darbe sonrasında tutuklanıp sürgün edildi. 15 yılı sürgünde geçti. 1967’de ilk kitabı Bir Özgürleşme Pratiği Olarak Eğitim (Education as the Practice of Freedom), 1968’de ise Ezilenlerin Pedagojisi yayınlandı. İsviçre’de Dünya Kiliseler Birliği’nde eğitim danışmanlığı yaptı. 1980’de Brezilya’ya geri döndü ve Sao Paolo’da İşçi Partisi’ne katıldı. 1980-1986 arasında partide Yetişkin Eğitimi sekreteri olarak çalıştı. 1986’da Sao Paolo’da İşçi Partisi belediye seçimlerini kazanınca Freire şehrin Eğitim Sekreteri olarak atandı. 1991’de fikirlerini yaymak için Paulo Freire Enstitüsü kuruldu. Freire’nin düşünceleri, “düşmanını sev” öğütü veren Hristiyan özgürleşme teolojisi ile işçi dayanışmasını ön plana çıkaran Marksist perspektifin bir sentezine dayanmaktadır. 1997’de vefat etti

 

Freire’nin pedagojisi kendilerini ezilenlerin davasına adamış aktivistlerin örgütlenme pratiği açısından son derece önemli bir çalışma olarak değerlendirilmelidir. Bunun yanısıra alternatif ve özgürlükçü eğitim pratiklerinin örgütlenmesi açısından da belli içerimleri olan bir kitaptır. Ancak Freire’nin diyalog yönetemi, eleştirelliği törpülenerek dönüştürücü içeriğinden boşaltıldığında tüm özünü kaybedip bir arınma (chatarsis) pratiği haline dönüştürülebilir.

 

 

[[ca:Paulo Freire]]