Mekân: Revizyonlar arasındaki fark

Canlı varlığın korunma içgüdüsünün onu ittiği yapıcılık temelde canlıyı çevreden ayırma işlemidir, yani bir yalıtmadır. Özel bir kavram olarak kullanıldığı anlamda [[yapı]], canlıyı içine alan, onu evrensel boşluktan ayıran bir uzay parçasını belirtmektedir. [[Mimar]]i eylemin ilk basamağı olarak insan kendisini güvende hissettiği sınırlı bir [[hacim]] yaratmıştır. Kavramakta güçlük çektiği evrensel boşluğu ve doğal çevrenin bir parçasını bir veya birkaç yönde sınırlandırmış, onu içe dönük, kendisine özel bir boşluk haline getirmiştir.

 

 

Bir mekânı oluşturmak için onun mutlaka her yönden kesin engellerle [[sınır]]lanmış olması gerekmez. Bir mekânı bir [[hacim]]den ayıran en önemli fark da aslında bu noktada ortaya çıkmaktadır. Mekânı oluşturan [[sınır]]lama hareketi önleyici şekilde fiziksel olabileceği gibi yalnızca başka duyularla algılanabilecek biçimde, örneğin sadece zemindeki bir doku gibi görsel de olabilir. Önemli olan mekânın net veya net olmayan sınırlarının [[algı]]lanabilir olmasıdır. Mekân [[algı]]sı ele alınırken her ne kadar ilk başta görme [[duyu]]su kaynaklı algıya ağırlık verilse ve diğer duyumlama şekilleri ihmal edilse de [[algı]]lama aslında tüm [[duyu]]lardan farklı oranlarda etkilenir. [[Algı]]lamanın çeşitli [[duyu]]ların birleşiminden oluştuğu ve mekân [[algı]]sının da tüm [[duyu]]ların etkisi altında oluştuğu göz önünde bulundurmak gerekir.