|
'''Dario Argento''' ([[7 Eylül]] [[1940]]), [[İtalyan]] korku filmlerinin önde gelen temsilcilerinden biridir, İtalyan [[gore]] tarzının, [[giallo]]'nun babası sayılır. Aynı zamanda oyuncu ve yönetmen [[Asia Argento]]'nun babasıdır.
==Filmleri==
*[[Opera (film)|Opera]]
*[[Travma (film)|Travma]],
*[[Stendhal Sendromu]],
*[[Non ho sonno]] ([[Sleepless]])
*[[The Card Player]]
*[[Suspiria]]
{{Film yönetmeni-taslak}}
{{sinema-taslak}}
{{DEFAULTSORT:Argento, Dario}}
[[Kategori:1940 doğumlular]]
[[Kategori:İtalyan yönetmenler]]
[[Kategori:İtalyan senaristler]]
[[de:Dario Argento]]
SUSPİRİA
[[en:Dario Argento]]
[[es:Dario Argento]]
Filmin afişinde yazan “Bu filmin son 12 dakikasından daha korkunç birşey varsa o da ilk 92 dakikasıdır” tümcesi Suspiria hakkında söylenmesi gereken herşeyi söylüyor. Amaç seyirciyi herhangi bir akıl oyunu çemberine almak ya da sonunda çözülecek olan hikayeye odaklamak değil. Aksine film, ürkütücü ve kaçınılmaz bir gerilim yükünü barındırıyor.
[[fi:Dario Argento]]
[[fr:Dario Argento]]
Filmin bir diğer ve en can alıcı özelliği ise Dario Argento’nun bilinçli renk seçimi. Kırmızı, Mavi ve Yeşil’in inanılmaz güzellikteki müziklerle dansı hemen fark ediliyor ve Suspiria’nın korku çemberine dahil oluyorsunuz. Gayet bilinçli bir şekilde bu renklerin kullanılmasının sebebini filmin sonlarına doğru, renklerin hikayeyi desteklediğini gördüğünüzde anlayacaksınız.
[[he:דאריו ארג'נטו]]
[[it:Dario Argento]]
Korkunun kaynağı
[[ja:ダリオ・アルジェント]]
[[nl:Dario Argento]]
Son zamanlarda sayıları artan yeniden çevrimler ve efekt bombardımanına tutulmuş filmler eğer biraz olsun Dario Argento’dan nasibini alsaydı sinema salonlarında gülmek yerine koltuğumuza yapışıp kalmış olacaktık.
[[pt:Dario Argento]]
[[sv:Dario Argento]]
Şiddet unsuru günümüzde korku filmlerinde bir aksiyon öğesi ya da efekt şöleni gibi değil de tıpkı Suspiria’daki ( yani aslında olması gerektiği gibi ) bir korku unsuru şeklinde kullanılmalı. Filmde işlenen cinayetler öylesine şiddet yüklü ki insanın kanını donduruyor. Özellikle bıçak darbelerinden sonra göğüs kafesi açılan kızın kalbine saplanan bıçak darbesi filmin ilk sahneden itibaren şiddetinin artarak devam edeceğinin habercisi.
[[sw:Dario Argento]]
Konu ikinci planda
Argento filmlerine, korku türünün bir alt çekmecesi olan ve tamamen kendine has bir tür olan “giallo” deniyor. İtalyanca “sarı” anlamına gelen giallo, adını sarı renkte basılan gerilim ve korku içerikli cep romanlarından alıyor.
Şiddet ve kanın yoğun olarak kullanıldığı bu filmlerde konuda herhangi bir bağlamda derinlik aramanın anlamı yok çünkü giallo denilen cep romanları eğlence literatürü diye tabir edeceğimiz yüzeysel ve sadece eğlence amaçlı üretilmiş kitaplardan oluşuyor. Bu nedenle biçimin içeriğe yeğlendiğini belirtmekte fayda var. (Sadece filmin konusuna bakacak olursanız filmi büyük olasılıkla izlemeyi bile tercih etmeyebilirsiniz bu durumda)
Amerika’dan Almanya’ya bale öğrenimini sürdürmek için giden Suzy (Jessica Harper) okula vardığında garip olayların cereyan ettiğini ilk anda fark edecektir. Yerleştikten sonra okuldaki kızlar teker teker kaybolacaktır ve sıra Suzy’ye gelene kadar olup biteni seyredeceğiz. Kulağa hiç cazip gelmiyor olsa da bu kadar “yavan” bir konunun bile nasıl görsel bir şölene dönüşebileceğine tanık olmak için seyredilmesini “şiddetle” tavsiye ederim.
Birçok filmde bu filme yapılan göndermeleri fark edebilirsiniz. "Testere"deki ( “Saw”, 2004 ) dikenli tellerin, "Günah Şehri"ndeki ("Sin City", 2005) Dwight (Clive Owen) ve Jackie Boy’un ( Benicio Del Toro) takside gittikleri sahnede etraftaki insanların yüzüne vuran kırmızı, mavi ve yeşil renklerin ve "Kayıp Balık:Nemo"da ("Finding Nemo", 2003) balıkların mırıldandığı parçalardan birinin "Suspiria"ya açık göndermeler olduğunun altını çizelim.
Filmin tema müziğinin de bir rap parçasına ( RJD2 – “Weather People” ) altyapı teşkil ettiğini belirtip bu filme saygı gösterilmesinin fazlasıyla lüzumlu olduğunu belirtip, Dario Argento’ya sinema sanatını en iyi şekilde icra ettiği için teşekkürlerimizi sunalım.
İyi seyirler.
| 